part 39

197 29 0
                                    

Irene's  POV:

Η  μητερα  μου  μπηκε  οσο  πιο  αθορυβα  μπορουσε  στο  δωματιο  μου  και πλησιασε  το  μεγαλο  παραθυρο,  που  βρισκοταν  διπλα  απο  το  κρεβατι  μου. Ανοιξε  σιγα-σιγα  την  κουρτινα,  με  αποτελεσμα  οι  φωτεινες  ακτινες  του  ηλιου  να  μπουν  στο  δωματιο  και  να  με  αναγκασουν  να  ανοιξω  τα  ματια  μου. Γυρισε  το  κεφαλι  της  για  να  με  κοιταξει  και  εγω  της  χαμογελασα  τριβοντας  τα  ματια  μου.

"Καλημερα,  γλυκια μου!" με  πλησιασε  και  φιλησε  το  μετωπο  μου."Ωρα  να  σηκωθεις  για  να  πας  σχολειο"  συνεχισε  και  εγω  της  εγνεψα  καταφατικα. "Θα  σε  περιμενω  κατω!"  ειπε  και  βγηκε  απο  το  δωματιο. Εγω  σηκωθηκα  απο  το  κρεβατι  μου  και,  αφου  εκανα  ενα  ντους,  ισιωσα  τα  μαλλια  μου,  φορεσα  μια  ασπρη  μπλουζα,  το  ασπρο  μου  τζιν  και  το  αγαπημενο  μου  κοκκινο,  δερματινο  μπουφαν. Εβαλα  λιγο  ρουζ,  μαυρη  μασκαρα  και  κατεβηκα  κατω. Η  μητερα  μου  με  αγκαλιασε  και  αφου  εφαγα  ενα  σαντουιτς,  την  αποχαιρετησα  και  πηρα  το  δρομο  για  το  σχολειο. 

Μου  λειπουν  οι  μερες  που  εφευγα  απο  το  σπιτι  με  τον  Arthur.  Στο  δρομο  λεγαμε  πως  περασαμε  την  προηγουμενη  μερα  μας  μετα  το  σχολειο,  τι  θα  κανουμε  την  επομενη  και  γενικα  περνουσαμε  ωραια. Ειχα  ακουσει  πολλους  ανθρωπους  να  λενε  οτι  η  μοναξια  ειναι  το  χειροτερο  συναισθημα,  αλλα  ποτε  δεν  τους  πιστεψα,  γιατι  νομιζα  οτι  ο  καθε  ανθρωπος  χρειαζεται  λιγο  χρονο  μονος  του,  μακρια  απο  ολους  και  απο  ολα.  Ολα  αυτα μεχρι  που  αυτο  το  συναισθημα,  αυτο  το  απαισιο  συναισθημα,  το  ενιωσα  και  εγω  και  καταλαβα  οτι  δεν  υπαρχει  χειροτερο  πραγμα  απο  το  να  μενεις  μονος  σου,  χωρις  κανεναν  στο  πλευρο  σου  και  να  ξερεις  οτι  τα  ατομα  που  αγαπουσες  πιο  πολυ  στη  ζωη  σου  δε  σε  εμπιστευονται  πια,  ακομα  κι  αν  αυτο  ειναι  μονο  ενα.  ισως  ο  Harry  κανει  τα  παντα  για  να  με   κανει  να  ξεχνιεμαι  απο  ολα  τα  προβληματα  μου  και  προσπαθει  να  με  πεισει  οτι  ολα  θα  παν  καλα,  αλλα  ο  Arthur  δε  θα σταματησει  ποτε  να  ειναι  ο  παιδικος  μου  φιλος,  τον  οποιο  παντα  θα  χρειαζομαι  να  με  στηριζει. 

Και  ενω  σκεφτομουνα  ολα  αυτα,  καταλαβα  πως  ηδη  βρισκομουνα  στο  προαυλιο  του  σχολειου  μου  και  το  αγορι  μου  ειχε  φυγει  απο  την  παρεα  του,  για  να  ερθει  σε  εμενα.

The  annoying  boy// Harry  Styles  fanfictionحيث تعيش القصص. اكتشف الآن