"Cenneti bekleme, biz oradan kovulalı çok oldu." Parmağına bulaşan kanım ile kaşları çatılır iken huysuz bir sesle devam etti. "Cennetin kapısından utançla çevrilecek kadar günaha batmış bedenlerimiz, Cehennemi söndürecek kadar kana bulanmış parmak...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Selaaaammm!
Vakit buldum da bölüm attım sonunda. Haftalardır okuyup atacaktım ama inanın beş dakika götümün üstüne oturmadım. Çok atraksiyonlu bir arkadaş grubum vardı. Bir buçuk ayda yaşadıklarımı yazsam oturur ağzınız açık okurdunuz. Neyse.
Bu bölümü okumadan attım yanlışlık olabilir ama Şevvy bebeğim benim yerime okudu dedi ki olmuş bu İlay at gitsin. Yanlışlık varsa onun suçu dmskmdksmdkama
Kitapta adı geçen Pars ve Adar Kozan'gillermybestieŞevvy'ninkitabındandır. Sedna ismi. Evet bir bölümlük onları bir araya getirdik ama yeri geldikçe kurguya dahil olacaklar. Umarım hem onları hem bölümü seversiniz.
Ve unutmadan lütfen yorum yapın vote verin. Bu dilencilik değil emeğin karşılığını çoktan geçtim. Yazmak benim için hobi. Ne zaman daralsam yazıyorum. Bunu bildiğiniz için bir karşılık beklemiyorum. Ama tek istediğim yalnız olmadığımı hissetmek. Salak değilim ben, burada kendi kendime konuşayım. Gerilmedensinirlenmeden sizi bol bol öpüp kaçıyorum.
Bölüm şarkıları:
Mother's Daughter – Miley Cyrus
Moral of the story
Geçmiş bir perdenin ardından bana sesleniyordu.
Sesi zamanın uğultusu kadar derin, külün karası kadar karanlık, kanın tadı kadar keskindi.
Onunla savaşmıştım. Onunla kavuşmuş, onunla sevişmiştim.
Kapının ardında, yıldızların altında ikinci kez bu ıssız evin önünde duran kadın kapıyı çalacak kadar cesur değildi.
Bu evin onda bıraktığı anıları daha ne kadar görmezden gelebileceğini kestiremiyordum.
Güneş'in Ay'ı kovaladığı, Ay'ın yıldızları bulutların altına süpürdüğü saatlerde ya sabaha kadar anılardan kaçıracaktım zihnimdeki minik kızı ya da aklım benden kaçacaktı.
"Barda olduğumuz gece..." Dar koridorda ilerler iken aklıma gelen detayla ona döndü bakışlarım. "Neden takım elbise giyiyordun?"
"Anlamadım?" dedi direk kendini savunmaya geçeceğini belli edercesine ayaklarının yönü değişti, ses tonu gerildi. Barbaros Kozoğlu beden diline önem vermeyen bir adamdı ancak göz bebeklerinden bile belliydi neler olduğu. "Takım elbise giymenin nesini sorguluyorsun?"
