Gün yine aydınlandı , her ne kadar benim acım taze olsa da bir sabaha daha gün-aydın diyorum. En azından bugünlük herşeyi unutabilsem diye kaç defa geçirdim içimden kim bilir...
Dağılmış yatağımdan kalkıp direk lavobaya ilerledim. Aynaya bakmaya korkar olmuştum. Değiştiğimi görmek , gözümün altındaki koyu halkaları görmek acı veriyordu. Kafamı sallayıp kendimi teselli edercesine aynaya baktım . Ne kadar değişebilirdim ki sanki... Eski Hazal hala bendim işte , değişmek o kadar kolay olamaz...
Yüzümü çabucak yıkayıp saçlarımı düzelttim . Bugün annemin ölüm yıldönümüydü. Unutmamıştım daha yeniydi herşey ...
Babam belki yanımda olurdu. Odama dönüp telefonumu çantamdan çıkardım. Aramamıştı , belki de unuttu . Her zaman ki gibi ben yine yalnızdım. En azından haber vermek için aramalıydım. Sabah mahmurluğu sesine de yansımıştı. '' Alo , kızımm '' sesimin titremesine engel olmaya çalışarak ,
'' Bugün annemin ölüm yıldönümü biliyorsun , bu seferlik sen de gelsen... ''
'' Evden çıkma birlikte gideceğiz hemen geliyorum '' dedi . Bu kadarını ondan beklemiyordum. İlk defa yanımda olacaktı. Biraz buruk bir sevinçle yatağımı toplayarak üstüme ne giyeceğime karar verdim . Her zaman ki siyah dar pantolonum ve bol t-shortümü giydim. Çantama telefonumu ve şalımı da atıp converselerimi giydim. Uzun hırkamı elime alıp kapıda beklemeye başladım. Bir ara acaba gelmeyecek mi diye düşündüm ama o sözünü tutardı geliyorum demişti , Bahçe kapısına yaklaşan arabasını görünce kapıyı çekip koşarak yanına ilerledim . Yorgun görünüyordu. İkimizde o günden sonra toparlanamamıştık.Bir adım daha atıp sıkıca kollarımı sardım etrafına '' seni özledim '' dedim sakince. Uzun zamandır görüşmüyorduk . Gözlerimden benden habersiz yaşlar düşmeye başlamıştı bile . '' Benden uzaklaşıp , ağlama artık ... Hadi anneni daha fazla bekletmeyelim ...'' dedi.
Her yıl ölüm yıldönümünde acım daha da artıyordu. Bu sefer daha sakindim. Ölenle ölünmez diyorlarya işte ben ne kadar ağlasam boş gerçekten. Uzun zamandır ruh gibi etrafta dolanmaktan , monoton yaşamaktan içim daha sıkılıyordu . Ama bütün bunları geride bırakıp yeni bir başlangıç yapabilirdim. İpler benim elimdeyken hayatıma yön verebilirdim. Yanımda artık babam varken bu saçma döngüden kurtulabilirdim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UNUTULMAZ
ChickLitÜmidini kaybeden her şeyini kaybedermiş , ben annemi kaybettim onunla beraber tüm umutlarımı da... Her şey kelimesi artık pek bir şey ifade etmiyordu bana... ''HAZAL'' annem bana bu ismi verirken acaba içinden ne geçirdi , Gerçekten babam beni ist...
