Building Promises ( Ventura Series #2 )

Kabanata 29

Sherine

After that night I took an absent for a day. I turned off my phone, and I lock myself inside the house. Maghapon nanood ng anime, kumain, at walang ginawa- wala, gusto ko lang magpapangit, nakakapagod kasi ang sobrang ganda. And I also realized that I need time for myself and not to worry about every people surrounds me.

Wala na si Johnrey sa Office niya nang pumasok ako. Naupo ako agad sa cubicle ko- hindi kalayuan sa iba pero mas maluwag ang pwesto ko. I turned on my PC and started my job so that I will finish it immediately and I'll go home early! Wala si Astraea sa bahay kaya hindi ko kailangan magmadali, pero dahil ayoko tumambay sa company na ito ay uuwi na lang ako.

"ma'am..." I heard my officemate called my name but I did not dared to look at her. I feel so annoyed. "ma'am she!" hindi parin ako lumingon.

Binuksan at binasa ko ng maigi ang mga email na pinapadala sa akin ng mga kliyente ko.

Nagulat ako ng biglang may tumamang kung ano sa ulo ko. Galit na binalingan ko ito at sinamaan ng tinggin. Nag peace sign siya sa akin na akala mo naman ay hindi mawawala ang inis ko sa kaniya.

"What?!" I hissed.

"Galit agad? Highblood ka, ma'am?"

"Hindi ko alam, try mo ako i-bp para malaman mo!" Aniko at bumalik sa computer.

"Sungit naman! Sali ka amin mamayang lunch, a?!" tumango na lamang ako sa kaniya para magtigil. Ang ingay-ingay niya sa hallway.

Matapos kong mag check ng mga email from clients and architects, inilatag ko sa mesa ang blue print na pinagpuyatan ko ng ilang araw at pinag-aralang mabuti. Tinitignan ko kung may namali ba ako dahil baka sa sobrang antok ay mali ang mailagay ko, lalo na sa mga label and measurements.

Tatlong katok ang narinig ko mula sa glass wall. Agad akong nag-angat ng tingin upang malaman kung sino ang kumatok at tumigil ang aking paghinga ng bahagya dahil sa nakita ko sa aking harapan.

Ranzel is wearing a black slacks and a pink polo with a pink and silver necktie. Gaya ng una naming pagkikita ay nakasuot siya ng salamin at magulo parin ang buhok. Mukhang naghihirap na siya, pati Suklay hindi niya mabili.

Tumuwid ang aking upo at diretsong tumingin sa kaniya at bahagyang ngumiti.

"Yes, Architect Ventura?" tanong ko.

Bumaba ang tingin ko sa kaniyang kamay na may dala-dalang tasa ng kape. Dahan-dahan ang ginawa niyang paglalakad at inilapag ang kape sa gilid ng lamesa.

"Coffee..." Aniya at tinuro ang kape.

Tumango ako, "Yeah, I can see that. Do you have any concerns?"

Naabutan ko ang paglibot niya ng tinggin sa aking opisina tsaka inilagay ang kaniyang dalawang kamay sa bulsa nito.

Hindi ako makapaniwala, bakit nananalantay sa dugo ni Astraea ang dugo ng mga Ventura— Sy rather. Ako ang nanay, ako ang nag dala ng nine months- tapos kakaunti lang ang makukuha sa akin? Gaano ba kalakas ang genes nila at natalo nila ang genes ng mga Montes?!

"You look mad, are you okay, ma'am?" He worriedly asked.

I blinked twice and laughed. "Okay lang ako," tumikhim ako." Nga pala, may kailangan kaba or concerns? Para matulungan kita agad- I am really busy kasi, so..."

Tila natauhan naman siya sa sinabi ko, "ah! No, wala naman. I just made you a coffee."

Tumango ako, "Thank you, Mr. Ventura, I appreciate your kindness. " Aniko at bumalik sa aking ginagawa.

Inabala ko ang aking sarili sa pagtinggin sa blueprint kahit na hindi ko maintindihan ang iba. Inaantay ko lang talaga na umalis si Ranzel Para naman makapag consintrate na ako sa ginagawa ko.