Feng Yin Tian Xia မြန်မာဘာသာပြန် စဆုံး

အပိုင်း (၃၀) ယင်ဆူးရှဲ့

အပိုင်း (၃၀) ယင်ဆူးရှဲ့

လျန်ပြည်နယ်က ရှေးဟောင်းမြို့တော်တစ်ခုဖြစ်သည်။ ထိုနေရာကခြောက်ကပ်ပြီး နေထိုင်ကြတဲ့လူအများ စိုးရိမ်ထိတ်လန့်နေကြရင်တောင်မှ ၄င်းက နယ်စပ်မှာတည်ရှိတာမို့ တံတိုင်းတွေက အတော်လေးခိုင်မာပြီး ကြံ့ခိုင်လို့နေသည်။

ဟွားကျူ့ယွီ လျန်ပြည်နယ်ဆီရောက်တော့ ၉ရက်မြောက်နေ့ညနေပိုင်းတောင် ဖြစ်လို့နေပြီ။ နေဝင်သွားတာနဲ့ လျန်ပြည်နယ်၏ကောင်းကင်ယံသည် တောမီးလောင်သလိုနီရဲပြီး လွမ်းမောဖွယ်ကောင်းအောင် လောင်ကျွမ်းနေပုံပေါ်၏။ မြည်းစီးသမားတွေ၊ ခရီးဆောင်အိတ်တွေသယ်ဆောင်လာကြတဲ့သူတွေ၊ ကုန်စည်လှည်းတစ်စီးကို ပင့်မလာကြတဲ့လူတွေအားလုံး မှောင်မိုက်တဲ့နေဝင်ချိန်မှာ မြို့တော်ဆီသို့ ဦးတည်လျှောက်လှမ်းနေကြသည်။

ထိုအချိန်လေးမှာပဲ မောင်းသံတစ်သံထွက်ပေါ်လာခဲ့တယ်။ မြို့တော်ရဲ့ဂိတ်တံခါးကြီးတွေ ပိတ်တော့မယ်။ ဟွားကျူ့ယွီ စီးနင်းလာတဲ့မြင်းဟာ မြည်ဟီးလို့သွားပြီးနောက် ပိတ်လုဆဲဆဲဂိတ်တွေကိုဖြတ်ကာ လျင်မြန်စွာ ဒုန်းဆိုင်းဝင်ရောက်သွား၏။ သူမရဲ့နောက်မှ ကျယ်လောင်တဲ့ဂိတ်တံခါးပိတ်သံတွေ ဆူညံလာတော့သည်။ သူမ ဇက်ကြိုးကိုဆွဲပြီးနောက် မျှော်စင်တွေပေါ်ကစစ်သည်တော်တွေကို လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ သူမ သူတို့တွေကို မမှတ်မိဘူး။

သူမ တစ်လမ်းလုံးစီးနင်းလာခဲ့တာ၊ အကြိမ်၁၀၀မက လျှောက်လှမ်းခဲ့ဖူးတဲ့ရင်းနှီးလှသောလမ်းတွေကို ဖြတ်သန်းရင်းပေါ့။ မျက်လုံးတွေကိုမှိတ်ပြီးသွားရင်တောင်မှ လမ်းပျောက်သွားမှာမဟုတ်ဘူး။ နောက်ဆုံးတော့ သူမ 'သစ္စာရှိဟွားအိမ်တော်'ဆိုတဲ့စကားလုံး၆လုံးနဲ့အိမ်တော်တစ်ခုဆီ ရောက်ရှိလာခဲ့ပြီ။ ထိုစကားလုံး၆လုံးကို ဘုရင်မင်းမြတ်ကိုယ်တိုင် ရေးသားထားခဲ့တာ။ သို့သော်ငြားလည်း အိမ်တော်ရဲ့အရှေ့မှာတော့ အရင်တုန်းလို ဆူညံမနေတော့ဘူး။ အေးစက်မှုတစ်ခုတည်းသာ ရှိတော့သည်။ ဟင်္သာပြဒါးရောင်တံခါးကြီးကို ပိတ်လို့ထားပြီး တံခါးပေါ်မှာ ချိတ်ပိတ်စာရွက်ရှည်ကြီးနှစ်ရွက်ကို ကပ်လို့ထားသည်။