50 shades of depression

{20}

[Ίσως οι λύκοι είναι ερωτευμένη με το φεγγάρι και κάθε βράδυ κλαίνε για μια αγάπη πού δεν θα αγγίξουν ποτέ]

ΕλPov

Έχουν περάσει εφτά μέρες δηλαδή μια ολόκληρη βδομάδα ,με τον Άρη δεν μιλάμε σχεδόν καθόλου ...βσκ δεν τον βλέπω καθόλου στο σπίτι και όταν τον δω λέμε ένα τυπικό "γειά" ...δεν ξέρω αλλά τα έχω κάνει μπουρδέλο έχω ξανά ξεκινήσει τα ναρκωτικά και δεν λέω να τα κόψω , ο Ντίνος δεν το ξέρει  και φυσικά του είπα ως δικαιολογία για να μην με πρήζει ότι μόνο εκείνο το βράδυ έκανα

Κάθομαι στο δωμάτιο και ακούω μουσική κοιτάζοντας φυσικά το ταβάνι ...δεν έχω όρεξη για τίποτα  το μόνο που θέλω είναι να κάθομαι να έτσι για όλη την υπόλοιπη ημέρα , αλλά και βέβαια δεν γίνεται αυτό γιατί το αγαπητό μου στομάχι παραπονιέται ότι πονάει ... σηκώθηκα πήγα κάτω και φυσικά δεν βρήκα κανέναν , τώρα τελευταία όλο μόνη μου είναι και αρχίζω και το συνηθίζω και δεν είναι καλό

Ανοίγω το τηλέφωνο και καλώ τον Ντίνο αλλά ως κλασικός μαλάκας  δεν το σηκώνει και με βαριά καρδιά ... εντάξει πολύ δράμα το σταματάω ... κάλεσα τον Άρη...δεν απαντούσε αλλά εγώ το άφηνα να χτυπάει μέχρι που το σήκωσε

Ελ: επιτέλους το σήκωσες , θα έρθετε σπίτι να παραγγείλω και για εσάς ή όχι
Είπα αλλά απάντηση δεν πήρα αλλά ακόμα στήν γραμμή ήταν
Ελ: Άρη με ακούς?
Αρ: Ε..Ελ βοη... βοήθεια
Ελ: ΑΡΗ ΤΙ ΛΕΣ ?

Δεν έπαιρνα καμία απάντηση, από το μυαλό μου άρχισαν να περνάνε κακές σκέψεις...και για αυτό σηκώθηκα και πήρα την μηχανή και άρχισα να πηγαίνω προς την συμμορία του Ντίνου... πήγα προς την είσοδο αλλά εκεί ήταν κάτι μαλακές

Α1: όπα κοπελιά δεν είναι για εσένα το μέρος
Ελ: τι λες ρε είμαι η κολλητη του Ντίνου
Α1: η Ελ?
Ελ: ναι θα σου δώσω και ταυτότητα
Είπα γεμάτο ειρωνεία εδώ ο κόσμος καίγεται και αυτό ρωτάει το όνομα μου έλεος δηλαδή
Α1: εντάξει ένα λεπτό να τον ειδοποιήσω
Ελ: δεν χρειάζεται

Του λέω και τον σπρώχνω ... τρέχω όσο ποιο γρήγορα μπορώ φτάνω στην πόρτα και την κλοτσαω με το πόδι που ... όλοι όσοι ήταν άμεσα με κοίταξαν παράξενα και ταυτόχρονα με σημάδευαν με τα όπλα τους

Ελ: που είναι ο Ντίνος?
?: Πάνω εσύ τι τον Θες ?
Ελ: να σου συστήθω γιατί παίζει να μην με θυμάστε, Ελ η κολλητή του μαλακά πού είναι επάνω
Είπα και όλοι γέλασαν αλλά φυσικά και εγώ δεν έδωσα σημασία και ανέβηκα πάνω γρήγορα... μπήκα μέσα και ο Ντίνος με κοιτούσε με γουρλομενα μάτια

Ελ: πες μου ότι ξέρεις που είναι ο Άρης?
Ντ: ναι ξέρω
Ελ: που?
Ντ: δεν μπορώ να πω ότι καί ν είναι θα περιμένει μέχρι να γυρίσει
Ελ: ΠΑΣ ΚΑΛΆ ΑΓΌΡΙ ΜΟΥ ΚΙΝΔΥΝΕΎΕΙ ΤΟ. ΠΉΡΑ ΤΗΛΈΦΩΝΟ ΚΑΙ ΜΟΥ ΖΉΤΗΣΕ ΒΟΉΘΕΙΑ
Ντ: ΓΑΜΩΤΟ ΤΟ ΚΕΦΆΛΙ ΜΟΥ
Είπε και κατέβηκε γρήγορα κάτω εγώ τον ακολούθησα από πίσω
Ντ: ΠΆΜΕ ΣΤΟΝ ΣΗΜΕΊΟ ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΌΤΑΝ Η ΜΕΤΑΦΟΡΆ
Ελ: ποια μετά γαμωτο?
Ντ: όχι τώρα Ελ πρέπει να βρω τον Άρη
Ελ: θα έρθω μαζί σου ...ότι και να πεις εγώ θα έρθω
Ντ: καλά έλα πάμε

Τρέξαμε γρήγορα στο αμάξι μπήκαμε μέσα  μέχρι που φτάσαμε κάπου πού δεν έχω ιδέα ότι υπήρχε ένα μέρος σάν αυτό... αρχίσαμε να ψάχνουμε τον Άρη μέχρι που ρώτησα τον Ντίνο

Ελ: τι ακριβώς τον έστειλες να κάνει?
Ντ: μεταφορά ναρκωτικών
Ελ: τι είσαι ηλίθιο αγόρι μου εσύ δεν μου είπες ότι δεν κάνετε τέτοια πράγματα
Ντ: πρέπει να το κάνουμε για να ξεχρεώσουμε  κάποιον άλλο από ότι φαίνεται κάποιον θέλει τόσο πολύ να μας καταστρέψει που μας τα έκλεψε
Ελ: νομίζω ξέρω ποιοι το έκαναν
Ντ: τι λες από...
Ελ: όχι τώρα πρέπει να βρούμε τον Άρη

Είπα και εγνεψε θετικά ...τον ψάχναμε για πολύ ώρα , όσο δεν τον έβρισκα τόσο πολύ ο φόβος μου μεγάλο.. λένε πρέπει να χάσει κάτι για να το εκτύπωσης ... και όντως ισχύει έπρεπε να συμβεί όλο αυτό για να καταλάβω ότι δεν είναι απλά ένα ενθουσιασμός είτε είναι μεγάλο είτε όχι... εκεί που είπα ότι δεν μπορώ θα τα παρατήσω βλέπω κάτι να είναι κάτω από ένα δέντρο τρέχω προς το μέρος του και βλέπω τον Άρη γεμάτο αίματα

Ελ: Άρη? Άρη είσαι καλά
Αρ: ναι.. αλλά...δεν μπορώ..να..
Ελ: μην μιλάς αν δεν μπορείς
Του είπα και του έδωσε ένα φιλί στο κεφάλι
Ελ: ΤΟΝ ΒΡΉΚΑ ΕΛΆΤΕ ΓΡΉΓΟΡΑ
Είπα και τρέξαν όλοι προς το μέρος μας ...ο Ντίνος τον σήκωσε στην αγκαλιά του και τον έβαλε στα πίσω καθίσματα του αυτοκινήτου να καθήσει όπως έκατσα και εγώ μαζί του ...το κεφάλι του το είχε στα πόδια ... Όποιος και να κοιτούσε το πρόσωπο του , το μόνο που έβλεπε θα  ήταν αίματα ... αλλά  εγώ δεν έβλεπα μόνο τα αίματα έβλεπα και την ανάγκη που έχει για ένα άγγιγμα οχι οποίο νάνε άγγιγμα το δικό μου άγγιγμα... φαινόταν να μην τον νοιάζει τίποτα παρά το ότι είναι στην αγκαλιά μου και τον χαϊδεύω του φτάνεις

Ελ: Άρη?
Αρ: Ναι
Ελ: μην με αφήσεις σε έχω ανάγκη
Αρ: χα έπρεπε να φτάσουν στο σημείο να με σκοτώσουν για να το πεις
Ελ: κόψε τις μαλακίες βρε παιδί μου
Αρ: και εγώ σε έχω ανάγκη όσο δεν φαντάζεσαι