Feng Yin Tian Xia မြန်မာဘာသာပြန် စဆုံး

အပိုင်း (၃၁)

အပိုင်း (၃၁)

ဟွားကျူ့ယွီ ကိစ္စအားလုံး ပြီးစီးသွားပြီးနောက် အနောက်ဘက်မှာရှိတဲ့အခန်းအတွင်းသို့ဝင်ကာ သက်တောင့်သက်သာရှိလှတဲ့ ပိုးသားစောင်လေးတွေပေါ် လှဲချလိုက်သည်။ သူမ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။

သူမရဲ့အိပ်မက်ထဲမှာ သူမ များစွာသောစစ်စခန်းတွေဆီ ဖြည်းဖြည်းချင်း လျှောက်လှမ်းသွားတာ၊ ဖခင်ဆီရောက်တဲ့အထိပဲပေါ့။ ညက နက်သထက်နက်လို့လာတော့ သူမ စားပွဲရှေ့မှာထိုင်ကာ မြေပုံကိုကြည့်ရင်း ရန်သူကိုဘယ်လိုတိုက်ထုတ်ရမယ်ဆိုတဲ့အကြောင်း လေးလေးနက်နက် တွေးတောစဉ်းစားနေမိ၏။ နဂိုက ချောမွေ့လှတဲ့ဖခင်ရဲ့နဖူးလေးမှာ အခုဆို မိုးဒဏ်လေဒဏ်တွေကြောင့် နဖူးရည်တွန့်လေးတွေ ပြည့်လို့နေပြီ၊ နားထင်လေးနှစ်ဖက်နား သူ့ရဲ့ဆံနွယ်တွေဟာလည်း အခုတော့ မြူခိုးဖြူတွေအရောင်ပြောင်းနေပြီ။ သူ ခေါင်းမော့ပြီး သူမကိုကြည့်လာတယ်။ မီးရောင်အောက်မှာ ထိုအပြုံးလေးက နွေးထွေးမှုတွေ၊ ချစ်မေတ္တာတွေအပြည့်နှင့် ဖြစ်သည်။ ရုတ်တရက် အေးစက်တဲ့အလင်းတန်းလေးတစ်ချက် လျင်မြန်စွာ ဖြတ်သန်းသွား၏။ အနီရောင်ဇီးပန်းပွင့်လေး တစ်ပွင့်ကဲ့သို့- သွေးနီတွေ- သူ့ရဲ့မျက်နှာပြင်ပေါ်မှာ လျှံထွက်လာခဲ့သည်။ သူမရဲ့နှလုံးသားတစ်ခုလုံး ခုတ်ထစ်ခံလိုက်ရသလိုမျိုး ခံစားမိနေရ၏။ သူမ ဟစ်အော်လိုက်ချင်ပေမဲ့ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ဆူညံသံတိုးတိုးလေးတောင် ထွက်မလာနိုင်ခဲ့ဘူး။

သူမ ရုတ်တရက် အိပ်မက်မှနိုးထလာခဲ့သည်။ သူမ ခေါင်းမော့ပြီး ပြတင်းပေါက်အပြင်သို့လှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။ ကောင်းကင်ယံမှာ လခြမ်းကွေးလေး ထွန်းလင်းတောက်ပနေဆဲပဲ။ ကြည်လင်လှတဲ့လရောင်ဟာ သူမရဲ့ပြတင်းပေါက်မှာ ထွန်းတောက်ပလို့နေပြီး သူမရဲ့အိပ်ရာရှေ့မြေပြင်ပေါ်ထိ တလက်လက်ဝင်းလက်နေ၏။ အေးတိအေးစက်နဲ့ အထီးကျန်လွန်းလှ၏။

ဟွားကျူ့ယွီ အသက်ပြင်းပြင်းရှုထုတ်လိုက်သည်။ သူမရဲ့နှလုံးသားဟာ တဒုန်းဒုန်းခုန်လို့နေ၏။ သူမ ပြတင်းပေါက်နားသို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း လျှောက်သွားလိုက်တယ်။ ညက အရမ်းမှောင်မိုက်နေတုန်းပဲ။ နှလုံးသားမှာ စိုးရိမ်ပူပန်မှုအပြည့်နှင့် သူမ မျက်မှောင်ကြုတ်မိသွားသည်။ ယနေ့ည သူမရဲ့အိပ်မက်က နိမိတ်မကောင်းခဲ့ဘူး။