DANGEROUS (VOLTOOID)

DANGEROUS Deel 76

We waren inmiddels bijna een week verder. Fikri belde niet, maar stuurde dagelijks wel een berichtje.

Hij stuurde ook dagelijks bloemen. IK reageerde niet op zijn appjes en ik nam niet op.  Ik voelde mij vreselijk maar ik wist het gewoon niet meer. Ik wist niet meer wie ik was en wat ik eigenlijk wilde. 

Ik had mij ook ziekgemeld. Het deed mij pijn en ik hield van hem maar ik weet niet of ik zo wel met hem kan leven. We zijn misschien te verschillend. Maar ik miste hem enorm.  Er ging geen moment voorbij zonder aan hem te denken. 

Nabila is wel op bezoek geweest en vertelde dat hij er echt onderdoor ging.  Het deed mij ook vreselijk pijn om dit te horen. Maar naar hem toe gaan en weer verdergaan, kon ik nog niet. 

Ze vertelde wel dat hij het ook heel druk had. Gelukkig was hij ook met de zaken van zijn vader en had zo ook de afleiding.

Veel ging in de verkoop en hij kocht ook weer zaken op. Zakia en Nabila wilden graag eigen zaken maar meer beauty salons. Ghalid en hij wilden ook zaken openen.

Op zijn werk was het project ook bijna klaar en daar kon hij nu ook goed op focussen. Farida en Esmae belden wel elke dag maar ik wist het niet meer. Ik voelde mij gewoon leeg.   

De deurbel ging en ik zag dat Nabila er stond. Ik deed open in zag een glimlach op haar lippen.

"Je gaat vandaag met mij mee naar Brussel" zei ze weer. "Een nieuwe poging", zei ze lachend. Imrane komt morgen met zijn ouders en ik moet echt een kaftan hebben.

Jij en ik, zei ze lachend. "We gaan geen tussenstops maken". "Safi" zei ik. Ik kleed mij even om.  

De weg naar Brussel was supergezellig.

Nabila begon ook niet over Fikri en dat kon ik in haar wel waarderen. We liepen door de grote winkelstraat en het was druk, echt megadruk. Ik keek haar. Wil je echt hiervoor en jurk shoppen. “Yep” zei ze. "Ik wil ook wege uit dat kikkerlandje van ons" zei ze lachend. 

We konden echt ook pas na drie uurtjes echt voor een jurk slagen. Ik keek haar aan zuchtte. Wollah, ik ben blij dat je iets gevonden hebt.

Ze begon te lachen. Ja, anders hadden we echt voor niets die twee uur gereden. Hoe laat is het? Vroeg ik." Bijna half 5" zei ze weer. Heb je nog iets nodig of kunnen we terug? Vroeg ik weer. Ze keek mij aan en glimlachte.

"Jij hebt ook een jurk nodig", zei ze. "Je komt toch morgenavond ook". Ik zuchtte…….

Nee Maria, zeg dat niet " ik zou dat echt erg vinden" zei ze en zette een pruillip op. Wat er tussen jou en Fikri speelt is tussen jullie, zei ze weer, Maar ik heb je daar echt nodig.

"Ik heb zelf mijn moeder beloofd dat je zou komen" zei ze met een zucht.  

Ik keek haar vragend aan. Nee, Fikri, heeft gezegd dat je niet lekker in je vel zit wat zeer begrijpelijk is na al deze ellende.

"We gaan niet over hem praten", zei ze weer. IK wil niet je dat denkt dat ik je om die reden heb gebracht, zei ze weer. "Yallah, een jurk uitkiezen", zei ze nu op een serieuze toon.  

Ik keek haar en zuchtte…"Voor mij hoeft het niet speciaal te zijn", zei ik. De vrouw in de winkel keek mij aan.

" Ik heb iets voor je" zei ze. Ze liep gelijk naar de rek. Nabila keek mij aan. "Ze wil graag verkopen", zei ze lachend.