Vampir Okulum 1 (DÜZENLENİYOR)

43/V.O

HOLA İMANPOWER GENÇLERİ

Bugün nasılsınız bakalım ?

Çok şükür ben de iyiyim. Bilirsiniz sınır geçilmeden atmam ama bugün güzellik yapasım tuttu.

Hepinizden yorum ve beğeni istiyorum.

Bölüm 2700 kelime oldu. Benim için yeni bir skor.

Zevkle okumanız dileğiyle

SINIR: 97 OY VE 105 YORUM

✔️✔️✔️✔️✔️
Dünyada var olmanın adı varlık olmaktı. Bir günde vampir olduğumu öğrenip çeşitli düşmanlar edindim.

Hiç bilmediğim yere gelip saçma sapan yaratıklarla kavga ettim. Bu da yetmedi asker yetiştirir gibi yarışma yaptılar. Sorgusuz sualsiz katılmak zorunda bırakıldım. Şimdi fark ediyorum da bana hiç ne istediğimi sormadılar.

Çocukluğumda da hiç arkadaşım olmamıştı. Ne 5 yaşında ne de 13 yaşında.

Bunun için dert yansın ederken bana her ne kadar gıcık olsam da abim arkadaşlık yapardı.

Annemin dizinde ağladığımı, hıçkırıklar eşliğinde dökülen göz yaşlarımın olduğu günleri hatırlıyorum.

15 yaşına geldiğim de ise her şey çok daha farklıydı.

Küçüklükte yapamadıklarımın acısını çıkarırcasına istediğimi yaptım. Saçma insanlarla arkadaşlık yapıp onlara ayak uydurdum. Bunların başında bana öğrettikleri şey de her kızın mutlaka bir sevgilisi olmalıdır.

Yakışıklı ve popüler olması gerekiyormuş bu yüzden de sevgililer yaptım. Tabi abim aklımı okuyup gidip dövüyormuş bunu da çok sonradan öğrendim.Dövdüğünü biliyorum. Zihnimi okuduğunu vampir olduğumu öğrendiğimde öğrendim. Üst üste gelmiş oluyor.

Okulda zilin sesi yüzünden hassas kulaklarım da ağrılar ve kanamalar olduğunda herkes başıma toplanırdı. Popülerlik seviyem yükselirdi. Yanımda arkadaş dediklerim bile bu kanamadan kendilerine pay çıkarırlardı ama hiç bir zaman nasıl olduğumu sormadılar.

Okula gönderilirken fikrim sorulmadı, yarışmaya katılırken fikrim sorulmadı, Büyüler, kılıçlar saçma dersler alırken fikrim sorulmadı ama savaş gelince fikrim sorulmaya başladı.

Can derdine düşüldü. Fikrim onaylandı.

Bu ne biçim bir hayattır böyle ki bana sadece acı veriyor. Sanırım sadece sevdiğim adam ve sürüsü konusunda yüzüme gülmüştü.

İnsan yeri diye söylenip durdukları yer bildiğiniz çarşıymış. Bildiğin çarşının içinden geçmeye başladığımız da Mia,kafasını camla birleştirmeye çalışıyordu. Sırf vitrin camlarında ki elbiseler için kafasını cama yapıştırmış, kopacaktı.

İnsan kokuları, hızlanan şah damarları çok yoğundu. Kendine hakim olamayan her vampir, ağır katliam çıkarırdı ki.. şuan ben de kendimi zor tutuyorum diye bilirim.

Bu sabah kan içmemiştim,okulda içerim diye düşünerek çok büyük yanılmışım.

Gözlerim koyulaşmaya başlarken kendimi olabildiğince sıkmaya başladım. Gözlerimi kapattıp kendimi,abimi ısırırken düşünmeye başladım.

"Vampir kokun ağır basıyor,bir sorun mu var?"

"Kan içmediğim için Hayal,birazdan kendime gelirim."