ျမတ္ႏိုးလြန္း၍ေငးၾကည့္ေနဖို႔ကုိသာေရြးခ်ယ္ခဲ့သည္

အမွတ္တမဲ့မွသည္ အမွတ္တရမ်ားအျဖစ္သို႔

Zawgyi.........

ျပတင္းေပါက္ကေန အခန္းတြင္းသို႔
ျဖာက်လာေသာအလင္းေရာင္ေၾကာင့္
Soobinတစ္ေယာက္အိပ္ရာေပၚမွ
လူးလဲထလိုက္ရသည္။
ဆက္အိပ္ခ်င္ေသာစိတ္ကိုခ်ဳပ္ထိန္း၍
ကိုယ္လက္သန္႔စင္ရန္ေရခ်ိဳးခန္းသို႔
ဝင္သြားေလသည္။အလုပ္သြားဖို႔ျပင္ဆင္ရင္း ဟိုတေန႔ကလွမ္းေတြ႕လိုက္တဲ့ေကာင္ေလးကိုအမွတ္ရ၍ျပံဳးလိုက္မိေလသည္။
ေကာင္ေလးကတကယ့္ကိုျဖဴျဖဴစင္စင္နဲ႔
ခ်စ္စရာေကာင္းၿပီးတဲ့မ်က္ႏွာေလး မ်က္လံုးနက္နက္ ႏွာတံခၽြန္ခြ်န္ဆံပင္ေကာက္ေလးေတြနဲ႔
ျမင္ရသူတိုင္းကို
ေအးခ်မ္းမူကိုပဲခံစားရေစတဲ့ ပံုစံေလး
ျပံဳးလိုက္ရင္ႏူးညံ့မူေတြကိုပါ
ေတြ႕ရေသးတာ..
အလုပ္သြားဖို႔အကုန္ျပင္ဆင္ၿပီးေတာ့
ဘယ္သူမွမၾကားေအာင္
တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္မိေသးတယ္
"ကံမကုန္ေသးရင္ ဒီေကာင္ေလးနဲ႔ျပန္ေတြ႕ပါရေစ"ေပါ့......အေတြးစကိုျဖတ္ကာ
Busကားစီးရမွာျဖစ္သျဖင့္
မွတ္တိုင္အထိလမ္းေလၽွာက္သြားရသည္။
လမ္းထိပ္ေရာက္ေတာ့သတိထားၾကည့္မိရာ
ေကာ္ဖီဆိုင္သစ္ေလးဖြင့္ထားတာ
ေတြ႕မိေလ၏......
ေကာ္ဖီဆိုင္နာမည္ေလးက ခပ္ဆန္းဆန္းေလး
"Love is Anywhere"တဲ့
တဲ့.....
ဆိုင္အတြင္းအျပင္အဆင္ေလးကလည္း
ေအာက္ခံကိုမိုးျပာေရာင္ေလးသံုးၿပီ
အပင္ပုစိမ္းစိမ္းေလးေတြနဲ႔
အလွဆင္ထားေတာ့ အျပင္ကေနၾကည့္ရတာကို မ်က္စိပဒသာရွိလွေလသည္။
အားတဲ့ရက္ေတာ့ ေကာ္ဖီလာေသာက္အံုးမယ္လို႔ေတြးလိုက္မိ၏.....
ထိုအခ်ိန္Busကားေရာက္လာ၍
အေတြးစကိုျဖတ္ကာ ကားေပၚသို႔
တက္လိုက္ေလသည္။
ၿမိဳ႕ထဲေရာက္ေတာ့ ကားေပၚမွဆင္းကာ
အလုပ္ရွိရာသို႔သြားရေလသည္။
လမ္းသြားလမ္းလာထဲ ဟိုေကာင္ေလးကို
ေတြ႕လို႔ေတြ႕ျငားလိုက္ၾကည့္မိေသးတယ္....
ရယ္စရာေတာ့အေကာင္းသားေနာ္
တခါပဲျမင္ဖူးတဲ့ ေကာင္ေလးကို
လိုက္ရွာေနတာ.......
အလုပ္ထဲေရာက္သြားေတာ့ စစ္စရာစာရင္း
ေတြတပံုႀကီးေတြ႕၍ ဟိုေကာင္ေလးလည္းအေတြးထဲမွၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္
ေပ်ာက္သြားရ၏။
ရွိသမၽွစာရင္းေတြထိုင္စစ္လိုက္ရာ ထမင္းစားခ်ိန္ေက်ာ္သြားသည္ကို ေဘးကသူငယ္ခ်င္း
ေျပာမွေန႔လည္စာသြားစားရေလသည္။
ေန႔လည္စာစားၿပီးျပန္လာေတာ့လည္း
က်န္ေနေသာစာရင္းမ်ားကိုအျပတ္ၿပီးေအာင္စစ္ရေလသည္။ညေနအလုပ္ဆင္းခ်ိန္
ေရာက္ေတာ့ အရမ္းပင္ပန္းသြားသျဖင့္
ေကာ္ဖီေကာင္းေကာင္းတစ္ခြက္ေသာက္မွ
ျဖစ္မယ္ဟုေတြးမိေလသည္။
Busကားကဆင္းရမယ့္မွတ္တိုင္ေရာက္ေတာ့ မနက္ကေတြ႕ခဲ့တဲ့ေကာင္ဖီဆိုင္ေလးကို
သတိရသြား၍ ထိုဆိုင္ေလးတြင္
ေကာ္ဖီေသာက္ရန္ဆံုးျဖတ္၍
ဆိုင္ေလးအတြင္းသို႔ဝင္သြားမိ၏။
ဆိုင္ထဲေရာက္မွ ေသခ်ာၾကည့္မိေသာအခါ
အပင္ပုစိမ္းစိမ္းေလးေတြအျပင္
စာအုပ္စင္ေလးပါထားရွိေပးသည္ကို
ေတြ႕ရ၏။
စားပြဲအခင္းအက်င္းေလးကလည္း ေသေသသပ္သပ္ရွိလွသည္။စားပြဲတစ္ခုေပၚဝင္ထိုင္မိရာ "ကိုယ္တိုင္မွာ၍ကိုယ္တိုင္တန္းစီယူရန္" ဟူေသာစာတန္းေလးကိုေတြ႕ရသည့္အျပင္
"ႏွစ္သက္ရာစာအုပ္မ်ားကိုယူဖတ္၍
ေနရာတက်ျပန္ထားေပးရန္" ဟူေသာ
စာတန္းေလးကိုလည္းေတြ႕လိုက္ရ၏။
ေနာက္ထပ္ေတြ႕လိုက္ရသည့္စာတန္းေလးက "ေက်းဇူးျပဳ၍
ဆူညံ့ျခင္းမျပဳလုပ္ရန္" တဲ့့....
ေဘးဘီကိုၾကည့္မိေတာ့လည္း
စာလုပ္ေနေသာေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္
ေအးေအးလူလူစာဖတ္ေနေသာအသက္လတ္ပိုင္းမ်ားကိုေတြ႕ရ၏။
Soobinတစ္ေယာက္လည္း ဒီဆိုင္ေလးကိုသေဘာက်သြားမိေလသည္။ေကာ္ဖီမွာရန္ ေကာင္တာသို႔သြားေလ၏။
"မဂၤလာပါ အကို "
"ဘာေကာ္ဖီမ်ားသံုးေဆာင္ခ်င္ပါလဲ"
" ဒီမွာmenuပါခင္ဗ်ာ့" ဆိုတဲ့
ႏူတ္ဆက္သံၾကားလိုက္ရ၏။
Soobinလည္းmenuကိုၾကည့္၍ဘာမွာရမွန္းစဥ္းစားမရေတာ့ ထိုေကာင္ေလးကပဲ
အကိုၾကည့္ရတာပင္ပန္းလာသလိုပဲ
ဘလက္ေကာ္ဖီေလးကိုသံပုရာသီးညႇစ္
ေသာက္ၾကည့္ပါလား ေျပာသျဖင့္
ထိုဆိုင္ပိုင္ရွင္ကိုလွမ္းျကည့္မိေတာ့မွ
ဟိုတေန႔ကေတြ႕လိုက္တဲ့ ေကာင္ေလးျဖစ္ေနမွန္းသိ၍အံ့ဩမိေလသည္။
ကိုယ့္ကို္ကိုယ္ထိန္းလိုက္ရင္း
"ဒါဆိုဘလက္ေကာ္ဖီပဲေပးပါ"ဆိုၿပီးမွာလိုက္မိ၏။
"ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်ာ့"ဆိုၿပီး
ကိုယ္တိုင္သြားေဖ်ာ္ေပးေလသည္။
Soobinတစ္ေယာက္လည္းဟိုေငးဒီေငးႏွင့္
ခဏေနေသာအခါ
"အကိုေရ ရၿပီခင္ဗ်ာ့"ဆိုၿပီးေျပာသံၾကား၍
ပိုက္ဆံရွင္းၿပီးေကာ္ဖီခြက္ကိုယူကာ
ထိုေနရာမွာပဲထိုင္လိုက္မိ၏။
"အကိုေရ ကြ်န္ေတာ္ဆိုင္ကိုအခုမွပထမဆံုးလာဖူးတာလားခင္ဗ်ာ့"
"အင္း ဟုတ္တယ္ ေတြ႕ေပမယ့္ အလုပ္ေတြ
ရႈပ္ေနလို႔မဝင္ျဖစ္ဖူးေလ ဘာလို႔လဲ"
"ေအာ္ ဒါဆိုအကိုက
ဒီရပ္ကြက္ကပဲလား"
"အင္း ဟုတ္တယ္"
"ဟုတ္ကဲ့ ကြ်န္ေတာ္နာမည္Huening Kaiပါ"
"ေအာ္ အင္း အကိုနာမည္ကChoi Soobinပါ"
"ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္အကို ကြ်န္ေတာ္
ဆိုင္ေလးကိုလည္းအားေပးပါအံုး
လိုတာေလးေတြရွိရင္လဲေျပာပါ"
"အင္း ဟုတ္ၿပီ ဟုတ္ၿပီ"
"ဒါနဲ႔ေလအကိုကြ်န္ေတာ္ဆိုင္ေလးကို
ဘယ္လို႔ျမင္လဲသိခ်င္လို႔ပါ"
"အင္း ဆိုင္ေလးကခ်စ္စရာေလး
ဆိတ္ၿငိမ္တယ္ သေဘာက်ဆံုးက
သီခ်င္းေအးေအးေလးေတြ
ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလးဖြင့္ေပးထားတာကိုပဲ"
"ေအာ္ ဟုတ္ေက်းဇူးပါဗ်ာ့"
"ဒါနဲ႔မင္း ဘာလို႔စားပြဲထိုးမငွားတာလဲ"
"ေအာ္ ဒါလား ဒီလိုေလကၽြန္ေတာ္ဆီ
ကိုယ္တိုင္လာမွာေတာ့
အကိုလိုဘာေသာက္ရမွန္းေရြးမရတဲ့အခါ
ကြ်န္ေတာ္အၾကံေပးလို႔ရတယ္ေလ
ဒါေၾကာင့္ပါ. ...."
"မင္းစိတ္ကူးေလးကေကာင္းသားပဲ
စကားေျပာရတာလည္းေကာင္းလိုက္တာ
ေကာ္ဖီကလည္းကုန္ၿပီ ေနာက္ခါမွပဲလာပါအံုးမယ္ Hueningေရ"
"ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့အကို ေကာင္းေကာင္းျပန္ပါ..."