Evet günlük hayatta hep "aşk" kelimesini dile getirsekte hepimiz mana olarak farklı algılıyoruz, bunun sebebleri tartışılır, ama tartışılmayan tek şey hepimizin aşk için yaşıyor olmamısır. Ya da bizi bedenimizi ve ruhumuzu en derinden ilgilendiren konunun aşk olmasıdır. Ve bizler kesinlikle sevgi için, aşk için yaratıldık. ! Ama ne var ki çoğumuz bu durumu gizliyor ve saklıyor. Kimimiz aşk diye şehvete bağlanıyor. Kimimiz aşkı sadece merhamet algılıyor. Konuya biraz açıklık getirecek olursam aşk yalnız merhamet değildir! Karı ve kocanın , anne ve oğul gibi yaşaması ne kadarda itici bi durum olurdu değil mi ? Eğer aşkı sadece merhamete dayandırsaydık. Tabi şöyle bi durumda var; çok seviyorum, çok aşığım, diyerek hergün cinsel ilişkiye girme çabasıda aşkın gururunu ve gücünü kırar. Bunlardan dolayıdır ki aşk bazen ulaşılmaz olan gibi görünüyor.Belki ulaşılamayan şeyler güzeldir. Güzel olduğu için ulaşılamazdır. Şuna benzer bir durum mesela bir çiçek kokluyoruz beynimiz hep bu kokuyla yaşamak istesede kokunun algılanması sadece bir kaç saniye sürüyor. Sonrasında kokuya alışan beyin bunu algılayamıyor. Ben hep bu örneği aşka benzetirdim. Yani aşktaki gizem ve ulaşılamazlık duygusu, sanırım varlığımızı ayakta tutan büyük bir olgu. Ama ne var ki bu durumları yani bilinçaltımızın bize gönderdiği sinyalleri pek algılayamıyoruz. Çevremde tanıdığım bazı insanlar var bu insanlar tuhaf ama yaratıcı insanlar, tuhaf olan ise adamın kızkardeşine aşık olması, sizede tuhaf geldiğini biliyorum. Ama benim düşüncem evrende gördüğüm ve görmediğim hiçbir olgu tuhaf değil, yani adamın kızkardeşine aşık olmasının sebeblerindeki gizemi düşünüyorum. Sanırım bir kaç teze ulaştım birinci sebeb aşkta ulaşılmazlık ,gizem ve heyecan arıyordur. İkinci sebeb çevresinde hiçbir kadına güvenmiyordur (dedikodu,fitne,iftira vs.) Kızkardeßinin onun sırlarını hislerini saklayacağını düşünmüştür. Üçüncü sebeb kızkardeşi annesine benziyodur(erkekler annelerine benzeyen kızlara aşık olur diye bi söylenti var) . Ben onlarca sebebin hepsini yazmayacağım. Asıl konumuz gizemdi, öğretmenine ya da komutanına aşık olanlarıda duydum. Belki yadırganabilir, ama ve lakin bunlar çevremizde gayet normal olaylar ve hisler çoklu yaşanıyor. Hergün karşı cinsinin peşinde olan insalarda var. Ama onlarında gözlerine baktığında, gözlerini dolduracak derecede aşık oldukları insanlar vardı.Ya kavuşamadılar ya da verdiği değerin karşılığını bulamadılar. Aşk artık onlara göre acı çekmekti. Ve artık acı çekmek istememenin getirdiği baskı, onları çeşitli cinsel dürtülere itiyor, akabinde ölene kadar doyumsuz hislerine köle oluyorlar. Aslında aşırı olan herşey çok tehlikeli ama hiçbirşeyden zevk almamak daha da tehlikeli, yazımın başında da belirttim insanın varlığı hisleri kadar sevgisi kadar belki de aşk için yaratıldık. Sevmek için ve sevilmek için varız. Bu duyguların şuurunda olmayan insana ne yazık! Ne yazık ki popüler kültürün ve kapitalizmin dayatmalarında bir rol bulup oyuna dalmışlar. Ben istemezdim. İnsanlar sevgiyi bu kadar hissedilmeyecek derecede yeraltına gömsünler, evet bunu istemezdim. Ama böyle bi toplum inşaa edilmiş ne yazık ki! Oynayan oynar oynamayan kazanır. Bu duruma geldik maalesef. Ama şu bir gerçek ki, yerinde ve zamanında söylenmeyen sevgi, yok olmaya mahkum ve kim olursa olsun insanlar hep sevgiden güç alır. Ya annesi ya babası ya da sevgilisi, kim olduğu farketmez. Bundan ötürüdür ki kimlik karmaşası yaşıyoruz. Aşkta hep bir gizem, hep bir heyecan, hep bi çılgınlık arayışındayız. Bu arayış tıpkı deniz suyuna benziyor. Susadıkça içersin, içtikçe susarsın ve korktukça saklarınırsın. Ben çoğunuzdan daha çılgın bir insan olduğumu düşünüyorum. Bunun sebebleri hep bir gizem, gizlilik arayışında olmam aradıkça artan... Bunun elbette psikolojik temelleri vardır elbette düşünerek hissederek bunları analiz edip hikayelerimde sizinle paylaşmayı umuyorum. Herkese selamlar sevgiler diliyorum. bu ilk hikayem. T
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
