Cold Heart

-2-

Nanlaki ang mga mata ko at tumingin kay dad.

"Dad?" nanghihinang tanong ko sa kanya.

I didn't expect this!

My father just arrange my marriage with a stranger man!

Hindi ako makapaniwala sa ginawa niya. 

Did he just gave me away?!

Nagsimulang uminit ang sulok ng mga mata ko kaya yumuko ako at kinurap-kurap ang mga mata ko.

"It's true." he said in cold voice at napatingin ako sa kanya gamit ang walang buhay kong mata.

"Yvan is your future husband." he said.

That's it!

I lost my composure and I stand harshly.

"Dad!" I shouted at him kaya napatayo siya kasabay ang mag-asawa at si Yvan.

"Jasmine, calm down." my father said in cold but calm voice.

"How do you think I can calm down?!" sigaw ko at ikinuyom ang mga kamay ko.

"Jasmi-"

"Ano?!" sigaw ko dahilan para maputol ang sasabihin ni dad.

Isa-isa kong tiningnan mag-asawa at si Yvan na nanood lang sa amin.

Tumingin ako pabalik kay dad na ngayon ay masama na ang tingin sa akin.

"Dad kung gusto mo akong ipakasal sa taong hindi ko kakilala, sana sinabihan mo ako." sabi ko habang pinipigilang umiyak.

"Hindi yung nasa harap ko na yung tao pero wala akong kaalam-alam!" sabi ko sa kanya.

Napatawa ako ng mapakla.

"Dad,ginawa mo akong tanga!" sabi ko.

Iniwas ko ang mukha ko sa kanilang lahat ng tumulo ng magsimula ng tumulo ang mga luha ko.

Narinig ko ang paghinga ng malalim ni dad at nagsalita.

"Whether you like it or not, ­­you will marry him." mariin na sabi ni dad kaya marahas kung pinunasan ang mga luha ko at nanlilisik na tumingin sa kanya.

"Marry him?!" sabi ko kasabay ang pagturo ko kay Yvan.

Tiningnan lang ako ni dad gamit ang walang emosyong mga mata kaya napatango-tango ako at dahan-dahang ibinaba ang kamay kong nakaturo sa lalaking papakasalan ko.

"Sige, kung yan ang gusto mo" malamig na sabi ko at tiningnan ko sya gamit ang sinserong mga mata.

"Para sayo dad, gagawin ko ang lahat para bumalik ang relasyon nating pamilya kahit wala na si mom." sabi ko sa kanya at nakita ko ang kakaibang emosyon sa mukha ni dad pero hindi ko ito mawari.

Tiningnan ko ang pamilyang Bautista.

"Mr. and Mrs. Bautista, I hope you can forgive me from my actions earlier." sabi ko sa kanila at sinuklian nila ito ng sinserong ngiti at tumango.

"...you too, Mr. Yvan Calum." baling ko sa kanya at tumalikod.

Patakbo akong lumabas sa dining room kahit rinig ko ang tawag nilang lahat except kay Yvan.

Dali-dali akong pumunta sa garahe at sumakay sa motor ko.

The guards immediately open the gates and I make my way.

Pupunta ako sa lugar kung saan ako palaging pumupunta kapag malungkot ako or may problema.

I park my motorcycle near the entrance gate.