Hristo adındaki delikanlı daha 14 yaşındayken ailesi ayrılmıştı. Ve babası onları terk etmişti. Hristo sadece annesi tarafından bakilmak zorunda bırakılmıştı. Çok zor sartlar altında liseyi bitiren hristo hemşirelik fakültesine yazıldı. 18 yaşındaydı. Hristonun annesi çalışmak icin Almanya'ya gitmişti ve bir yıl kadar hayatları bir nebze de olsa iyilesmisti. Ve bir gün annesi isinden kovulup Bulgaristan'a geri döndü. Ve hayat yeniden zorlaşmıştı. Hristo hem okuyup hem çalışmaya başladı. Çalıştığı yer ise bir araba tamircisi idi. Ellerindeki kirler ne kadar yikasa da çıkmıyordu. Sabah hastaneye gittiğinde o masum yüzüyle ellerini saklamaya çalışıyordu. Hristo cok üzgündü. Ne yapacağını bilemedi. Öğretmeni bunu gördüğünde hemen eldiven bulup ona eldiven verdi. Hristo az da olsa rahatlamıştı. Ama bu ne kadar daha böyle devam edebilirdi. Hristo okula gelmek icin hergün iki saat yürüyordu çünkü evi okula cok uzaktı parası olmadığı için şehrin uzak köşesinde yaşıyordu. Bazen okula gelemiyor çalışmak zorunda kalıyordu. Çünkü kendi başına yasamak okumak zordu.
