" ဟဲလို "
ဝင္လာတဲ့ဖုန္း Ringtone သံေၾကာင့္ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ ဖုန္းကိုနားေပၚကပ္ထား
လိုက္သည္။
မ်က္လံုးကေတာ့ မဖြင့္ႏိူင္ေသး။
"Jen ငါကယ္ပါအံုး "
"ဘာျဖစ္ျပန္ၿပီလဲ ခ်ယ္ေယာင္း
ေစာေစာစီးစီး "
" ဘယ္ကေစာရမွာလဲ နာရီေလး
ဘာေလးၾကၫ့္အံုး။
နင္ဖင္ေနထိုးတာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။
ေန ကနင္တစ္ကိုယ္လံုးမ်ိဳေတာ့မွာ၊
ထေတာ့ ငါဆီလာခဲ့အံုး။ ငါ ဒီမွာအရွက္ေတြ
ကဲြေတာ့မယ္"
" နင္ အခုဘယ္မွာလဲ "
" Soo Shopping Center ကိုလာခဲ့."
"ဟုတ္ၿပီ ဘယ္လမ္းလဲတစ္ခါတည္းေျပာ "
Soo shopping Center ကအမ်ားႀကီးဘဲေလ။
ေစာင္ကိုဆဲြလွန္ကာ အိမ္ရာထဲကလူးလိမ့္ထရသည္။
မေန့ညကဇာတ္လမ္းတဲြၾကၫ့္ေနတာမို႔ အိပ္ယာဝင္တာေနာက္က်သြားေလသည္။
" #%$#@%% အဲဒီလမ္း"
"ဟုတ္ၿပီ ငါလာခဲ့မယ္"
Jen မ်က္ႏွာျမန္ျမန္သစ္ကာ ေရမခ်ိဳးဘဲေျပးရျပန္တယ္။ ေက်ာင္းၿပီးလို႔ သူဒုကၡကလႊတ္မလားမွတ္တယ္။
ပိုေတာင္ဆိုးလာေသးတယ္။
"ေက်းဇူးဘဲေနာ္ Jen ဒီကမ္ဘာေပၚမွာ
ငါသူငယ္ခ်င္းက ခ်စ္စရာအေကာင္းဆံုးဘဲ".
"ေတာ္ပါ နင္ရည္းစားရမွာဘဲအဲလိုခၽဲြပါ
ငါကိုေတာ့အဲအသံႀကီးနဲ႔လာမခၽဲြနဲ႔
ၾကက္သီးထလို႔ပါ"
"အေဖနဲ႔အေမက ငါအေပၚရက္စက္
တယ္ဟာ တစ္ခါတစ္ေလေလး
ေဈးဝယ္ထြက္တာေလးကို"
"နင္ဒီလို႔ Credit card ပိတ္ခံထိတိုင္းေျပာေနရတာမေမာေသးဘူးလား။ နင္ဝယ္လာတာလည္းၾကၫ့္အံုး နင္အခန္းထဲသိမ္းစရာေနရာေရာက်န္ေသးရဲ့လား နင္တစ္ခါတစ္ေလက ေၾကာက္စရာႀကီး "
"ငါေလနင္တို႔ကို အရမ္းအားက်တာဘဲ"
"နင္တို႔ကို ဟုတ္လား "
ခ်ယ္ေယာင္းရဲ့အေမးကို သံေယာင္လိုက္ကာ
သူထပ္ေမးသည္။
"အင္း ".
"နင္နဲ႔ လီဆာေလ နင္တို႔ကငယ္ငယ္ေလး
နဲ႔အဘိုးအဖြားအေမြေတြနဲ႔မီလ်ွံနာ
ႀကီးေတျြဖစ္ေနၾကတာ၊ငါက်ေတာ့ နည္းနည္းေလးပိုသံုးမိရင္ Card ပိတ္ခံထိတယ္ "
YOU ARE READING
လှပ်၍လွှင့်သော
Actionနှင်းတွေကျတိုင်း ချယ်ရီခုံတန်းလေးမှာ နှင်းပွင့်လေးတွေရဲ့ အအေးဒဏ်ကို ခံစားရတဲ့အခါ ဆုံးရှုံးခဲ့ရတဲ့ အချစ်တွေလောက် အေးစက်နာကျင်မူမရှိတာ သတိရပါ။
