Uncover <Completed>

Uncover 4

အခန်းထဲ ဝင်လာကြသူတွေက မြင်ရခဲတဲ့လူကိုတွေ့လာကြသလို... အချင်းချင်း တီးတိုးစကားတွေပြောပြီး ဖုန်းတွေလည်း ဖွင့်ကြသည်။ ဒီမနက် တော်တော်မျ​က်စိနောက်စရာပဲ ။ ဘယ် အနုပညာရှင်များကျောင်းကိုရောက်နေလို့ ဒီလောက် ယောက်ယက်ခတ်နေလဲ မသိပါ။ ဒီအတန်းချိန်ပြီးရင်တော့ အိမ်​ပြန်တော့မယ်လို့ တွေးပြီး ဆရာလာမှာကို ချန်းယောလ်စောင့်နေလိုက်သည်။

”ဟိုင်းအီ ”

အသံနဲ့တင် ချန်းယောလ်စိတ်ညစ်သွားသည်။
သူကတော့ လက်ချောင်းလေးတွေကို အသာလှုပ်ယမ်းရင်း သူ့ကားအမဲကို မှီကာ ချန်းယောလ်ကို ကြည့်နေ၏ ။ ရှပ်အမဲနဲ့ ဘောင်းဘီအဖြူ
ကို ရိုးရိုးရှင်းရှင်းသာဝတ်ထားသူက လူအများအမြင်ကိုတော့ သိမ်းပိုက်ထားနိုင်သည်။
ထိုထဲမှာ... ချန်းယောလ်လည်း ပါသလား ဆိုတာကတော့....

”Boss Byun ကို အလုပ်တွေများမယ် ထင်ထားတာ
အခုလို အားအားယားယား ဖြစ်နေမယ်လို့ မထင်ထားဘူး ”

ချန်းယောလ်ရဲ့ ခနဲ့စကားကို သူရယ်သည်။

”သေချာတာပေါ့... ငါက ဘယ်လောက်အလုပ်များတဲ့လူလဲ... အားယားနေတယ်ဆိုတာ ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား

ငါ့ကောင်လေးတက်နေတဲ့ကျောင်းကို သိချင်လို့သာ စုံစမ်းရင်း လာကြိုတာ ”

မှီထားရာ ကားကနေ လျှောက်လာရင်း ချန်းယောလ်နား ရောက်လာသည်။

”ငါမအားရက်နဲ့ မင်းကို လိုက်ဂရုစိုက်နေရတာ သိရင်လည်း ငါနဲ့ မြန်မြန် လက်ထပ်ဖို့ စဥ်းစားပေးဦး ”

အပြောင်းအလဲမြန်တဲ့ ဘတ်ဟျွန်းက မျက်နှာကို မဲ့ရွဲ့လာကာ...

”အရင်ကတော့ ငါလာကြိုရင် အပျော်ဆုံးပါ ဆိုပြီး ပက်ချွဲနှပ်ချွဲလုပ်တတ်တဲ့ ကလေးက
အခုတော့ အရမ်းစကားများတာပဲ …”

”ဘယ်သူက ဂရုစိုက်ခိုင်းနေလို့လဲ

လာကြိုတဲ့ ကားမှာ ခင်ဗျားပါမလားဆိုပြီး လည်ပင်းတစ်ရှည်ရှည်နဲ့ စောင့်နေခဲ့တဲ့ ကလေး... ခင်ဗျားကိုမတွေ့ရင် မျက်ရည်ပေါက်ကြီးငယ်ကျခဲ့တဲ့ ကလေးဆိုတာ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ်ဆယ်ကျော်မှာ ကျန်ခဲ့ပြီ ​... ဗြောင်ဘတ်ဟျွန်း!!!”