Öncelikle şunu belirteyim kitap biraz saçma olabilir. Çünkü şu an uzun bir yolculuktayım ve can sıkıntısından (telefondan) yazıyorum.Multimedia Megan İyi okumalar :)
●○●○●○●○●○●
Merhaba. Bu aralar iyice kafayı yedim. Daha doğrusu yedirttiler. Kim mi? Kim olabilir ki? Tabiki annemle babam. Hala eski kafalarda takılıyolar. E vampir olunca ve 9000 yıl yaşayınca insan biraz gerikafalı olabilir. Ama bu kadarda değil! Mesela saçmalıklarından biri telefonun lanetli bir büyü kutusu olduğunu düşünüyolar. Aynı kanıyı televizyon içinde düşünüyolar. Bu yüzden ne kadar zengin olsakda (9000 yıl yaşayınca az da olsa para biriktirmişler yani) ne telefonumuz nede televizyonumuz var. Bu durumdan ben ve Mavis çok rahatsızlık duyuyoruz.
Mavis kim mi ? Benden büyük olan küçük kız kardeşim! Nasıl mı? Annem ve babam bizim büyümemizi istedikleri zaman durdurabiliyorlar ve seçimi böyle yapmışlar. Ayrıca Mavis bu durumdan ve isminden çok şikayetçi. Ne de olda Mavis çok eski bir isim ve arkadaşları onunla dalga geçiyorlar. Bu yüzden Mavis ismini değiştirmek istiyor ama ailem izin vermiyor. Çünkü ismini değiştirmek için mahkemeye başvuracağımızı ve bunun da tamamen dikkati üzerimize almak olduğunu düşünüyorlar. İşte ailemi tanıttım sayılır. Hoşçakal...
○●○●○●
Sonunda yeni günlüğüme yazmayı bitirdim. Annem bana günlük almış ve buna her gün yazmam gerekiyormuş muş. Çünkü benim psikolejime iyi gelicekmiş. Çok biliyo sanki. Tamam biliyor. Hayatının çok sıkıcı olduğunu düşündüğü için psikolji bölümünü okudu ve şu an okulumuzda rehber öğretmenlik yapıyor. Ama seneye taşınınca yapmıyacak. Çünkü özgeçmişini okuyunca şüphelenebilirlermiş.
Ayrıca söylemişmiydim? Biz her yıl taşınıyoruz. Çünküü hiç yaşlanmadığımız için anlayıp yine şüphelenebilirlermiş! Ne hayat ama.
Yatakta saçlarımla yüzümü saklamış bir şekilde müzik dinlerken resmen annemin anırmasıyla hayata döndüm.
-MEGAN belkidi bu milyonuncu bağırışım!
Şimdi annemin neden anırdığını anladım. Keşke şu an pcde olsaydım. Kesin random gülüşü yapardım. Ama onun yerine ne yazık ki bitch gülüşümü yaptım.
-Efendim annecim? Kulaklığım takılıydı da duymamışım.
Annecim mi? Hangi devirde yaşıyorduk (aslında babam olsam bilemezdim. Acaba kaç decirdir yaşıyor?) acaba?
-Aşağı gel. Konuşmamız gerekiyor.
Allah'ım inşallah "atalarımız" konuşması değildir. Annem psikoleji okuduğundan beri bu konularda çok hassas davranıyor. Çocukların atalarını tanıması gerektiğini düşünüyor ve bu konuda uzun uzun konuşmalar yapıyor. Bu konuşmalardan babam bile sıkılıyor. Hatta bir keresinde uyumuş ve annem tarafından ceza almıştı!
Keşke annem çocukların, özelliklede liselilerin telefona ihtiyacı olduğunu da anlayabilse. Nerdeee.
Yataktan üşengeç bir şekilde çıktım ve ayaklarımı sürüye sürüye korüdoru geçtim. Beyaz merdivenlerden iniyordum ki bir şey fark ettim. Evimizde merdiven varmış ! Aman Allah'ım bir merdiven var. Koşarak koridora geri çıktım ve bir şey fark ettim. Evimiz 3 katlıymış! Gerçekten aşırı asosyalim. İnsan olsam göz nu-
maram 30 derece felan olurdu.
Üzerimdeki şoku atlattıktan sonra aşağı indim ve annemin yeni seçtiği (aşırı gotik ve geride kalmış bir takım) koltuk takımının üstüne kendimi attım ve şirin bir
gülümsemeyle
-Eeee. Dedim
Annem ise çatık kaşlarla bana bakarak
