Under that bright sun, grief and sorrow prevail.
"Families and friends. We are gathered here to say goodbye to someone who had once been a symbol of happiness and sorrow" maliban sa boses ng pari, maririnig ring sa lugar ang munting pag iyak ng lahat habang mga nakatungo at nakikinig sa sermon ng pari.
Ni isang salita mula sa pari ay walang pumapasok sa mga taenga ni Clarence.
Ang tanging pinag tutuusan niya ng pansin ay ang pighati at sakit ng huling pamamaalam sa kaniyang kaibigan.
Kaniyang iniangat ang kaniyang tingin at nakita ang ibang kaibigan na tumatangis dahil isa sa kanila ang kailangan ng mamaalam na ang dahilan na sila din ang may gawa. Labis-labis na pag sisisi ang kumakain sa kaniyang buong kalooban ngayon.
Kung sana ay nakinig siya sa kaniya.
Kung sana ay kanila siyang sinamahan.
Kung sana ay andoon siya nang mangailangan ang kaibigan ng karamay.
Kung sana ay inalam niya ang mga nangyayari sa kaniya.
Kung sana ay hindi siya nag padala sa emosyon.
Wala sana sila sa ganitong sitwasyon. Wala sanang kailangang mamaalam at lumisan. Wala sanang nagdadalamhati at nag sisisi ngayon.
"Hindi ko inasahan na ibibigay ko ang mga bulaklak na ito sa kaniya" banggit ni Clarence sa kaibigang si Mira habang ibinababa sa lupa ang dalagang unang bumihag sa puso niya.
"None of us expected this to happen either" sagot ng kaibigang si Mira sa kaniya na mugto na rin ang mga mata.
Bago pa man ialay ni Clarence ang bulaklak na hawak niya "I love you. Always"
The heavens seemed to hear their sobs as the rain suddenly fell as if it is also mourning to the passing of the woman whom he first loved.
As he puts those flowers into her, memories came back to him like a flash. From their first meeting, how they become friends, how he courted her, how she rejected him, how he moved on, how he promised that even something had happened to them he will always remain her best of friends.
That he will be one call away from her.
If Clarence had just came to her that night, he might have saved Lauren from loosing herself to the monster she's been dueling.
BINABASA MO ANG
I Am Not Lauren
General Fiction"Sadness is always the legacy of the past; regrets are the pains of the memory". --- Asking for someone's help doesn't hurt anyone and I want to prove it with this story. -Author
