BOŞ SALINCAK

- tanıtım -

Soluksuz bir gündü...

Evet evet ; belkide okula gitmediğime sevindiğim ilk gün.Okulu seven biriyimdir. "Aşırı ineklik " özelliğini genlerimde bulundurduğumu sanmıyorum ama .

Yoğun kar yağışından sonra gökyüzü kendini ayaz bir geceye bırakmıştı.İşte kışın en sevdiğim yanıydı bu : sıcak battaniyeye sarılıp yalnızlığımı bastırıp kahvemi yudumlarken kitabımın sayfalarına göz gezdirmem ...

Olmassa olmazdı ; kar yağışından sonra yapılan kardanadamlar .Bizimkisine daha çok kardankadın denilebilirdi. Muhtemelen erimiş olmalıydı .Havanın ayaza olması nedeniyle zifiri karanlık bulutsuz geceye hüküm sürememişti ve hava ışıktı.

Kitabımdan tenime işleyen yanlızlığımı birde kardankadın'a sorayım. Anneme çatıya çıkacağımı söyleyerek telefonuma yöneldim.Bir yandan ışığını açarken diğer yandan kapıyı açıp anahtarı cebime attım.

Binanın üst katında oturduğumuz için çatı katıyla aramızda 2 merdiven var.Normalde geceleri merdivenin ışığı açık dahi olsa cesaret edemem çatıya çıkmaya. Havanın ayaz olmasındandır gerek bu sefer tereddütsüz çıkmıştım merdivenleri.

Ovv ! Suya battı ayaklarım.Islaklık gıdıklarcasına işlerken ayaklarıma aldırmadan köşede duran kardandanıda doğru ilerlerim.Pekde hayatta sayılmazdı hani -,- Kafası gitmiş sadece gövdesinin bir kısmıyla ayakta durmaya çalışıyordu da denebilirdi aslında.Bir yandanda ne önemi vardıki kafasının olmasının! İçi düşüncelerle doluyken... Çıkmaz sokak gibi karışık benliğimi sorgulamayı bıraktım.

" Ee kardankadın ?? En sevdiğim mevsimdir kış bilirmisin.Yüzüne yüzüne vurur yalnızlığı , hiç umursamadan birde.

Kulağımda yankılanan sesle irkildim.Sadece bir su damlasının sesi nasıl bu kadar korkutabilirdi ki ?

***
Pencereye yöneldim.Hissedebiliyordum sadece bir sönük ışıkla aydınlanan parkın yalnızlığını.Bir an dalmışım parkın karanlığına.#ÖZGECANASLAN geldi aklıma ve irkildim.#BERENSAAT 'in yazdıkları ve kadınların ezildiği bi dünyanın ; birçok erkeğin adalet kurmaya çalışmasıyla dahada battığını fark ettim.Kabul ediyorum kadın ve erkek eşit değildir ; bünye ve güç anlamında.Fakat hak olarak aynı şeyi düşünmek bile istemiyorum...
Kar yağınca daha da fazla yağsın da bizde eğlenelim diyen bencilleri anımsadım.Ya evsizler , fakir , fukara...

İnsanoğlu sadece kendi varlığının önemli olduğunu sanan,dünyayı kirleten bir varlıktı ...

" Armi yemek hazır , gel. " babamın sesini duyduktan sonra "tamam" cevabını verip gerçeğe herhangi bir etkisi olmayan düşüncelerimi bırakıp odamdan çıktım.

Yemek yedikten sonra tekrar odama çekildim.Genellikle her cuma okul dönüşü yemek hariç odamdan çıkmazdım.Evet bu cuma günlerine özgü... Okuldna geldiğimde yorgun olduğum için kendimi müzik dinlemeye ve kitap okumaya veririm hep.Aslında beni tanıyan insanlar için neşe kaynağıyımdır , fakat her girdiğim ortamda bir süre yalnızlık çekerim.Lisenin ilk günü gibi ; o gün hisstetiğim gibi bir hissi tekrar yaşamamayı umut ediyorum.Geldiğim okulan hiç bir arkadaşımla aynı okulda değildim.Doğrusu birçok kişi naklini aldırmıştı .Fakat bir süre denemek istediğimden bunu denememiştim bile.

Aynı okulda olduğum 3 kuzenim var.Aslında pek dert eden biri olmadığımdan bu durum beni rahatsız etmiyor.Hepsiyle iyi anlaştığım müddetçe sorun olmaması en azından onları gördüğümde yüzümde refleks olsa gerek bir gülümseme oluşuyor.

Okulun ikinci haftası arkadaşlarımla yavaş yavaş kaynaşmışdık , en azından sohbet edecek kadar. Tabi ilk tanıştığımızda kendimi 'Armi' diye tanıttıktan sonra , derste hocanın listeden ismimi - Armağan diye söylemesinden tüm sınıfın bakışları üzerime yönlenmiti."Evet hocam benim , kısaca Armi diye seslenebilirsiniz " diyerek açıklamamı yapmıştım.