/yandere!\ Dr. Smiley x Reader (Vazgeçtim Devam Ediyor)

görüşürüz Mia

Aq içimden bir ses aşırı canımın yanacağını söylüyor bu bölümde.

¤⊙Evan(!) In gözünden⊙¤

Bunu dedikten sonra o da elimi tutmuştu. Bu kadar çabuk kabullenmesine şaşırmıştım. Aslında yalan da söylemiyordum. Bir anda önümüzden hızla bir balta geçip tam da üzerimde oturan adama saplandığında hemen ayaklandım. İşte şimdi olaylar başlayacak

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

"KAÇMALIYIZ"

Vay be, ilk defa bu kadar çok bağırmıştım. Ama S/A'nın zarar görmesini göze alamazdım. Hızlıca koşacaktım fakat S/A bir anda bağırdı.

"MİA"

(Ар я |у| к|   кгашуеуе гчзса екгем|з|м :/ çeviri: aq iyi ki klavyeye Rusça eklemişim :/)

S/A'nın en iyi arkadaşı şu anda beyni dışarıda bir şekilde boş göz çukurlarıyla ona bakıyordu. Aslında onun adına üzülmüştüm. Bir an önce hareketlenmeye başlaması lazmdı fakat Mia'yı o halde görünce olduğu yerde kalakalmıştı. O kadar derin bakıyordu ki ona doğrulan silahı fark etmemişti. Hızlıca onun omzundan tuttum ve koşmaya başladık. Doğrulan silahın mermisi benim omzuma gelince elimde olmadan azıcık inledim. Koşarak giderken bir anda S/A durdu. Bana endişeli ve korkmuş bir şekilde sordu

"Evan..."

"Efendim?"

"B-bunlar sadece bir rüya.... değil mi?"

Bu soru karşısında sessiz kaldım. Gözünden bir iki yaş aktı. Yaklaşan adım seslerini duyunca onun elini daha sıkı tutup çıkış kapısına koştum. Üstümüz başımız kanlı, S/A'nın yüzü bembeyaz bir şekilde dışarı çıktık. Hızla koşuyorduk. En sonunda yorulup bir ara sokakta durduk. Yere dolu gözlerle bakıyordu.

"O.... gitti.."

"Üzgünüm... Onu koruyamadım"

"..."

Bir anda üzerime atladı. Duvara yaslandığım için düşmedim. Bana sarıldı ve yüzünü göğüsüme bastırıp daha fark edilir bir şekilde ağladı. Eminim karşısındaki kişinin kim olduğunu bilse yapmazdı.

<S/A'nın gözünden>

Aynı sahne tekrar tekrar gözümün önünde beliriyordu. O ölmüştü! Hem de gözümün önünde. O her şeyimdi benim.

İlkokuldan beri en iyi ve tek arkadaşım,

Benim ablam,

Senelerdir beni savunan ve koruyan,

Dikkatsizliğim yüzünden bana çarpmak üzere olan bir arabadan kurtaran,

Sıkıcı hayatıma farklı bir renk katmayı başaran biriydi o.

Fakat şimdi...

Evan'a daha sıkı sarıldım. O da bana sarıldı ve başımı öptü. Aşırı sert sıksam bile bu tepkiyi vermesi çok garipti.

(Klavyemi sikmek isteyen?)

<X kişisinin gözünden>

S/A yaklaşık yarım saattir ağlıyor. Gece geç ve bir ara sokakta olduğu için kimse duymuyordu.

Evan, yere çökmüş, S/A ise onun kucağında ağlıyordu. Kolundaki yarayı umursamadan S/A'yı sakinleştirmeye çalışıyordu. Yarası ciddiydi ama ona göre S/A daha önemliydi. Bir süre sonra biraz bile olsa sakinleştirmeyi başarmıştı. Şu anda sadece onun kucağında derin soluklar alıyor ve sessizce bir iki gözyaşı akıtıyordu.

(DRAAĞMMMM)

Uzunca o şekilde beklediler. Aslında daha kalabilirlerdi. Çünkü ortam yeterince rahat ve güzeldi (en azında Evan'a göre *lenny*). Kimse yok, geçen araba ve ya çalan bir telefon bile yok. Fakat S/A, Evan'ın kolundaki yarayı fark edince kalkmak istedi. Her ne kadar Evan, iyi olduğunu öne sürsede S/A onu bir doktora götürmekte kararlıydı.

-ben iyiyim bir şey olmaz.

-iyi mi? Omzundan mermi geçti!

-daha önce de olmuştu boş ver.

-ne?

-önce seni eve bırakacağım. Sonra giderim doktora

(Tabii ki gitmeyecek.)

-hayır. İyi olduğundan emin olmalıyım. Ayrıca....

-ayrıca ne?

-.... evimde... Biri var diye... ...

-hayır lütfen tekrar ağlama. Canımı mermiden daha çok acıtıyor.

-....

Bir süre sessizlik.

-daha iyi misin?

-evet... teşekkürler...

-senin eve neden gidemiyoruz?

-şöyle ki bir adam beni takip ediyor. Kim olduğunu ve ya neden takip ettiğini kimse bilmiyor. Bende dahil. Polislere haber verdim ama bir şey bulamadılar. Tekrar olursa hemen onları aramamı söylediler fakat açıkçası korkuyorum.

-anlıyorum... pekala o zaman sende kalmamda... bir sakınca var mı?

Bunu söylerken kızardığını sadece S/A ve anlatıcı biliyordu. Yinede bitmemiş gibi yaptılar. S/A buruk bir şekilde gülümsedi ve cevap verdi.

-bunu isterdim ama kolun?

-kolumu boş ver. Ben hallederim.

-.... peki.

-güzel! O zaman...

Evan elini uzattı. S/A her ne kadar tereddüt etse bile tuttu. Beraber eve doğru yürümeye başladılar.

Bölüm sonu...

Aq böyle yazmak ne eğlenceli be

Ama neyse.

İçimden bir ses  kitabı düzenlemeye al diyor.

Ama kişiliği falan da değiştirme olasılığım var.

Sizce?

Bir de lütfen biri gelip gecenin on iki buçuğunda kavga etmenin büyük saygısızlık olduğunu söyleyebilir mi?  Dokuzdan beri "MeEeEeEeEğĞğĞğĞğĞğOoOoO" başım şişti.

Anyway çok boş yaptım.

Bb