The forgotten moments (On-going)

Chapter 15

a/n: Typographical error ahead.

______________________________________

Chapter 15:Finally We've met

Daya's POV

  Naisipan naming mag grocery ngayon dahil wala nang laman ang ref  at malamang wala na kaming kakainin. Si Samuel saka bruha lang ang kasama ko ngayon dahil nagbababad si Chille sa Falls. Araw-araw ba namang nandun. Si Daryl naman umuwi ng Manila dahil marami pa daw siyang aayusin. Susunod naman kami after a week. Dahil 3-4 weeks lang naman ang usapan namin ni Sam sa pamamalagi namin dito sa Dapitan. And speaking of Samuel kanina ko pa to napapansin ah. Kanina pa niya ko tinitignan 'tas pag haharap naman ako sa kanya iiwas bigla. Problema niya?

“Sam sa meat section tayo” Aya ng bruha. Kanina ko pa din napapansin. Ginagawa akong third wheel ng dalawang to, asar. Makaalis na nga.

Saktong papakaliwa sila sa kanan naman ako pumunta. And speaking of which, kanina pa ko naghahanap ng Chocolate bars pero wala pa akong nadadaan. And after a hundred of hours nakita ko na din. Kumuha lang ako ng kunti manga 30 pieces lang naman.^_^

Paalis na dapat ako ng may bigla na lang humila ng laylayan ng damit ko.
“Can you get me that po” He's so cute. Nakaturo ang maliit niyang  hintuturo sa isang brand ng Chocolate. Same as mine

He's so cute na hindi ko mapigilang kurutin ng kaunti ang makinis niyang pisngi. “Ilan ba kukunin mo baby, hmm?”

“Can you get me 1 piece po” Sabi niya nang di humihiwalay sa pagkakayakap sa binti ko. It made me feel unnamed emotion again.

After ko makuha yung chocolate na gusto niya hiniwalay ko siya sa pagkakayakap sakin saka umupo ng kaunti para magkapantay kami.“Can I ask your name baby?” He look at me teary eyes. Agad ko yung pinunasan sa marahang paraan.

“Why are you crying baby?” He didn't answer me bagkus yumakap na naman siya sakin. He cried silently. He hugged me tightly na para bang ayaw niya kong bitawan. Yumakap lang din ako sa kanya habang marahan kong hinahagod ang likod niya.

Nangangalay na ako sa ganuong posisyon kaya pinagpasyahan ko na lang siyang buhatin habang nakayakap siya sakin. Iniwan ko na din sa pwesto namin ang napili kong chocolate saka lumabas na ng grocery store. Ang higpit pa rin ng yakap niya bahang naglalakad ako palabas. Sa gilid sa may halamanan ko napiling umupo.

Nanatili lang kami sa ganoong posisyon. It feels comfortable somehow. Di ko mapigilang halik-halikan ang ulo niya dahil sa napakagandang pakiramdam na hatid niya.

“You okay now, baby?” I gentle ask.

“Salamat po” Sabi niya pero ang higpit pa din ng yakap niya sa leeg ko.

“I forgot the chocolate, baby. Wanna go inside and get it?” Imporma ko.

Umiling lang siya habang nakayakap pa din. “Can we stayed like this po. Your hug is so warm po and I like it po” I didn't hesitate and said yes. I like  this feeling too.

“Then can I know your name baby?” Gusto ko lang makasiguro. I need confirmation.

“Clanther po” That's it!  That's the confirmation I needed. Mas humigpit pa ang yakap ko sa kanya. Its been a while since the last time I hold him this close. Ang dami kong pagkakataong nalaktawan ng kasama siya dahil sa pesting plangakong ako din ang may gawa. Di ko maiwasang umiyak habang yakap siya. I missed him so much, I swear babawi ako. Babawi si Mama okay? babawi si mama pangako yan.

Sanggol pa lang siya ng huli ko siyang mahawakan kaya di ko siya agad nakilala. Hinawakan ko ang mukha niya pagkahiwalay sakin saka pinupog ng halik.

“Sorry, baby, sorry” I silently said. And thank god my Son knows me!