Feng Yin Tian Xia မြန်မာဘာသာပြန် စဆုံး

အပိုင်း (၃၆)

အပိုင်း (၃၆)

ဟွားကျူ့ယွီ အိပ်မက်မက်ခဲ့တယ်။ သူမရဲ့အိပ်မက်ထဲမှာ လူတွေအများကြီးပဲ၊ ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်နေလွန်းလို့ ထပ်ပြီးမရင်းနှီးနိုင်တော့တဲ့လူတွေ။ သူတို့တွေ သူမရဲ့ဘေးပတ်လည်မှာ မျောလွင့်လို့နေပြီး နောက်ဆုံးတော့ ပူဆွေးဝမ်းနည်းမှုတွေ ပြည့်နှက်နေတဲ့ကြက်သွေးရောင်မြင်ကွင်းတစ်ခုအဖြစ် ပေါင်းစပ်ဖွဲ့စည်းသွားသည်။

ဟွားကျူ့ယွီ နိုးထလာတော့ သူမ ရှောင်ယင်ရဲ့ထိုက်ဇီနန်းဆောင်ကို ပြန်ရောက်နေပြီးဖြစ်ကာ လက်ရှိမှာ သူမနေထိုင်နေတဲ့အိမ်တော်က စစ်ချင်းအိမ်တော်ပဲဖြစ်သည်။

ဒီလိုရင်းနှီးကျွမ်းဝင်မှုမရှိတဲ့နေရာမျိုးမှာ သူမ ဝမ်းနည်းနေလို့မရဘူး။ သူမရဲ့အတိတ်တွေကို အတိတ်တွေထဲမှာသာ မြှုပ်နှံထားနိုင်ပြီး ဒဏ်ရာတွေနဲ့ပူဆွေးဝမ်းနည်းမှုတွေကို နှလုံးသားမှာပဲ နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း ဖုံးကွယ်ထားရမယ်။ ညသန်းခေါင်ယံအချိန်ရောက်ပြီး သူမရဲ့အနားမှာ တစ်ယောက်မှမရှိတော့တဲ့အချိန်နဲ့နေရာမျိုးမှာသာ သူမ ဒီလင်ချစ်းနာကျင်မှုမျိုးကို တစ်ယောက်တည်းခံစားနိုင်တော့မယ်။

(လင်ချစ်း = ရှေးခေတ်တရုတ်ပြည်မှာ အပြစ်ပေးနည်းတစ်မျိုး၊ လူတစ်ယောက်ကို အပိုင်းပိုင်းအစစဖြစ်အောင် ခုတ်ထစ်ခြင်းဖြင့် ညဉ်းပန်းနှိပ်စက်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းသတ်ခြင်း)

သူမရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ကဒဏ်ရာတွေက သိပ်ပြီးမပြင်းထန်သော်လည်း သူမ အအေးမိသွားပြီး နှလုံးသွေးတစ်ချို့ အနည်းငယ်အေးခဲသွားမို့ ရက်အတော်ကြာဖျားနာနေခဲ့တယ်။ နောက်ဆုံးတော့ သူမ ပြန်လည်သက်သာလာတဲ့အချိန်မှာ ၄လပိုင်း လလယ်တောင်ရောက်လို့နေပြီ။ ယခင်ကစိမ်းလန်းစိုပြေနေကြတဲ့ သစ်ပင်ပန်းမန်တွေဟာ အခုတော့ ရုတ်ချည်း နွေဦးနှောင်းပိုင်း၏ခံစားချက်ကိုပေးစွမ်းနေ၏။

မြောက်ပိုင်း၏လေပြင်းမုန်တိုင်းက ထူထဲတဲ့သဲတွေကိုသယ်ဆောင်လို့လာရင်း အေးစက်တဲ့ဓါးသွားတွေကဲ့သို့ အအေးဓာတ်နှင့်အတူ အကွပ်အကဲမရှိဘဲ တိုက်ခတ်လို့လာသည်။ ဒီလိုမျိုးတိုက်ခတ်နေတာ ၂ရက်တောင်ရှိပြီ။ ၃ရက်မြောက်နေ့မှာ နှင်းတွေ ကျဆင်းလို့လာသည်။ ကနဦးမှာတော့ ပုလဲလုံးကဲ့သို့နှင်းတွေ ကျဆင်းနေခဲ့တာ၊ သို့သော် တဖြည်းဖြည်းချင်း ပွင့်ဖတ်လေးတွေကြွေကျသလို၊ လိပ်ပြာလေးတွေပျံသန်းသလို တဖြုတ်ဖြုတ်ကြွေကျရင်း ကောင်းကင်တစ်ခုလုံး နှင်းတွေနှင့်ပြည့်နှက်သွားတော့သည်။ ၂ရက်လုံး ဒီလိုနှင်းတွေကျဆင်းပြီးတဲ့နောက် နေရာတိုင်းဟာ ဖြူဖွေးပြီးရှုပ်ပွနေတဲ့နှင်းတွေနှင့် ဖုံးလွှမ်းနေတော့သည်။ ဆောင်းတွင်းနှင့်မခြားနားဘဲဖြစ်သည်။