Held Captive (The Youth #4: Pierce Sandoval)

67

R Y L E I G H     J I M I N E Z

Pinatay ko ang cellphone ko matapos makita ang message ni Pierce. I entered the passcode and fortunately, the door opened without a problem.

Agad na bumungad sa akin ang magulong sala. May mga balat ng pagkain at bote ng mga soda. Puro junkfood naman kinakain ng kolokoy na 'to. I touched the counter in his kitchen and frowned when my hand caught the dusts. Kailangan ba ang huling linis ng unggoy na yun?

"Hades, baby! Come here!" A puppy came running to me when I called his name. Tumahol naman ito and I smiled. I petted him and stood up after a while. Hades followed me.

"Sandoval? Nasaan ka?" Tanong ko ng mapansin na wala ito sa sala o sa kusina. I continued lookung around, still very botheted by the messy place.

Nakarinig ako ng pag-bukas ng pinto. I saw Pierce who has a pale and poor complexion. Agad akong nanibago sa ugali nito. His usual lop-sided grin and playful smirk did not greet me. Wala din ang mapag-larong aura nito at napalitan ng matamlay na kilos.

He walked towards the couch. Pabagsak itong umupo at pumikit. Tumahol si Hades nang makita ang amo. He jumped and rested on his lap. I rolled my eyes before sitting beside him. Nilapat ko ang palad sa noo nito, he flinched and shot his eyes open. Napa-tingin ito sa akin kaya tinaasan ko ito ng kilay.

I gave him the plastic of medicine, "Oh, uminom ka ng gamot. Mainit ka eh."

"Thanks. Hot talaga ako." Anito gamit ang paos na boses. I slapped his right arm at napadaing naman ito.

"You're abusing a sick patient, ma'am." Saad nya muli. I rolled my eyes at him. Kahit may sakit sya ang annoying nya parin. Nakakainis!

"Kumain ka na?" Tanong ko dito at umiling ito bilang sagot. I stood up and looked at him. Tsaka ko lang napansin na hindi ito naka-suot ng pang-itaas.

Jusko, mahilig ba talaga syang hindi mag-suot ng t-shirt? His body is lean and chiseled. Resulta siguro ng pag-work out.

Okay lang naman sakin makita na ganyan sya kasi hello? Sinong tatanggi sa free pandesal?

Pero may sakit sya. Sabihin nyo sakin sino bang tanga ang hindi magsusuot ng t-shirt kahit na may sakit? Si Pierce lang diba? Tanga kasi talaga sya.

"Hoy, bobo." Tawag ko dito. Tinapik ko ang pisngi nito at dumilat naman ito. Nakakunot ang noo habang naka-tingin sa akin.

"Mag-damit ka nga! May sakit ka tapos hindi ka magsusuot ng t-shirt? Wear a swearshirt, dumbass." Anas ko rito. Hindi na ito umimik at tumango na lang. Inalis nya muna ang aso sa lap nya bago pumasok sa kwarto nya.

Ako naman ay dumeretso sa kusina ng condo. Umiral na naman ang pagka-clean freak ko nang makita ang hugasin na nakatambak. Maybe, I'll clean this mess of a condo later. But for now, I'm going to cook crab and corn soup. I prepared the ingredients bago nag-simulang mag-luto. Pagkatapos ay kumuwa ako ng mga plato.

Habang naghahanda ay tsaka ko lang napansin ang bouquet ng bulaklak nan aka-patong sa lamesa. Gulo-gulo ito, animoy nadaanan ng bagyo. Para kanina kaya iyon?

"Uhh, flowers for you?" Rinig ko saad ni Pierce. I looked at him. Napa-kamot ito sa ulo at naka-iwas ng tingin.

"Huh?" Takang tanong ko.

"I was supposed to give that to you yesterday. Kaso, you know, you were unable to come so... Naulanan at nagulo na nga iyan." Paliwanag nito. He smiled shyly as if embarrassed.