Recht in eigen hand ~moordvrouw

Hoodstuk 14 ~Carla

Ik hoor Lise achter me aan strompelen. Hoe kan ze dit in godsnaam doen? Ik voel aan mezelf dat ik een beetje gestrest ben, ik weet niet of dat komt doordat we één van de belangrijkste verdachten hebben laten gaan of om de nieuwe hoofd Officier van Justitie of omdat een teamlid zojuist met een van de nabestaanden heeft gevochten, maar ik weet dat de stres erger is dan normaal en dat het van mijn hoofd en mijn werkplek een zooi maakt. De deur van mijn kantoor word dichtgeslagen door Lise. Ze probeerde er zojuist een draaideur van te maken. Die deur is aardig sterk, die heeft al wel een paar klappen overleeft van de afgelopen jaren. Lise komt rustig naar mijn bureau lopen. Verdrietig is ze niet, boos ook niet echt. Alhoewel ze wel net die deur hard dichtsloeg. Nee het is iets anders, Lise heeft een aardig kort lontje maar het is of weggetrokken of er is iets anders. Ik gebaar met mijn hand dat ze op de stoel moet zitten. Ze kijkt wazig voor zich uit. Nee dit is niet boosheid, dan kijkt ze me altijd arrogant aan als ze boos is. Dat gebeurt wel vaker. Ik negeer die blikken altijd en zeg gewoon wat ik te zeggen heb.

"Lise, hoe kan je dat nou doen?!" Zeg ik tegen haar. Mijn stem is harder dan verwacht. Lise kijkt nog steeds wazig voor zich uit. Het lijkt wel of het haar totaal niet boeit!
"LISE!" Zeg ik boos. Ik maak gebaren van 'hier ben ik!'

"He wat?" Ze kijkt verbaasd op.

"Ik vroeg je wat."

"Sorry, ik zat met mijn gedachten ergens anders."

Nee je meent het joh! "Ja dat zag ik!" Zeg ik.

"Wat vroeg je?"

"Ik vroeg hoe je dit nou kon doen Lise. Met een van de nabestaanden vechten op het Politie bureau! Wat bezielt jou in godsnaam?" Ik sta op en loop om mijn bureau heen en ga tegen de kant waar Lise zit van mijn bureau leunen zodat ik nu dicht bij Lise ben.

"Hij... Ik...."

"Lise!"

"Oke rustig. Hij daagde me uit, ik ging erop in en daagde hem uit. Misschien ben ik iets te ver gegaan... Maar hij gooide mij op de grond! Toen ik opstond wilde hij mij slaan en heb ik een beetje zelfverdediging gebruikt."

"Ja en daarna vrolijk bijna zijn arm gebroken!"

"Jaha, sorry! Carla ik bedoelde het niet zo, het was zelfverdediging!"

"Wat moet dat gezin nu wel niet van ons denken als ze horen dat een rechercheur met hun zoon/broer heeft gevochten?"

"Nou dat zal wel meevallen." Zegt Lise zacht en ze rolt met haar ogen. Dat doet ze nou altijd!

"Wat zei je?"

"Niks." Zegt ze. Ik sta op en loop naar het raam. Lise kijkt nog steeds voor haar uit. Ik laat haar maar gaan. Dit is Lise's leeftijdsgroep dus kan ze nog wel goed helpen met het onderzoek. En als het echt zelfverdediging was dan kan ik er niet veel aan doen behalve die Carst erop aanspreken...

"Goed, ik geloof je. Ga nou maar, voordat ik me bedenk." Zeg ik. Ik glimlach naar haar. Ze glimlacht krampachtig terug en staat op. Ik loop naar mijn stoel terug en wil net gaan zitten als Lise halverwege de kamer zich omdraait. Ze kijkt me bedenkelijk aan. Ik kijk naar haar met opgetrokken wenkbrauwen en met een gezicht van 'vertel maar.'

"Ehm, ik denk dat er inderdaad een twijfel is over Hein Balk en ik dacht, misschien moeten we dichterbij komen."

"Hoe bedoel je? Als in prive?"

"Bijvoorbeeld."

"Hoezo? Denk je dat hij iets verzwijgt?"

"Nee... Maar ik denk dat hij misschien meer weet."

"Goed. Dan moeten we hem voorzichtig benaderen."

"Idee?" Vraagt ze.

"We kunnen hem op jou verliefd laten worden. Dan kunnen we dichter bij zijn privé leven en gevoelens komen." Er komt een sneaky glimlach van Lise haar gezicht af. Zou ze dat willen? Nee. Tuurlijk niet! En als ze het wel wilt dan weet ze dat het niet echt mag. Een relatie met een iemand die verdachte is of bij een moord betrokken was mag je als rechercheur geen relatie mee hebben.

"Oké! Ik laat het de andere weten." Ze wilt omdraaien en weglopen als ik zeg dat ik meeloop. Zo lopen we samen mijn kantoor uit en zie ik Evert op zijn bureaustoel zitten met zijn voeten op het bureau. Fenna zit aan haar bureau wat te schrijven. Als ze ons aan ziet komen lopen gaat ze op de rand van haar bureau zitten.

"Hey!" -Begroet Fenna ons vrolijk- "is er wat Lies? Waarom was je bij Carla?"

"Ooh, niks. Klein incidentje." Zegt ze alsof het niks is. Klikken houd ik niet zo van dus ik houd mijn mond.

"Oh, dus jij noemt vechten met een nabestaanden een klein incidentje?" Hoor ik Evert zeggen. Hij kijkt mij aan met een blik dat ik er wat van moet zeggen.

"Zeg bemoei jij er effe niet mee!" Zegt Lise. Evert en Lise kijken elkaar boos aan.

"Maar even iets anders." -Val ik hen in de reden- "We dachten dat we misschien dichter bij het privé leven van Hein moeten komen."

"Ja lijkt me een goed idee. En hoe wil je dat gaan doen dan?"

"We willen hem verliefd laten worden op Lise." Evert barst in lachen uit.

"Meen je die?" Zegt hij lachend. Lise kijkt hem vol afgunst aan.

"Ja Evert. Die meent ze." Zegt Lise snauwend. Evert kijkt haar aan met zijn blik van: 'doe maar rustig hoor.'

"Ik wist niet dat je boos zou worden." Hij houd wel een grijns op zijn gezicht.

"Ach joh! Haal die vieze grijns van je gezicht!"

"Zo, is madame beledigt?"

"Kappen jullie." Zeg ik. Ik word er soms zo gek van. Ik wil snel het onderwerp veranderen voordat die twee elkaar de haren invliegen.

"Zijn jullie nog wat te weten gekomen bij die Keet?"

"Ik heb met dat zusje gepraat." Zegt Fenna.

"Myrthe?" Vraagt Lise.

"Ja die! Maar er kwam niet veel uit..."

"Denk je dat ze iets verzwijgt?" Vraag ik aan Fenna.

"Nou, ze had duidelijk geen zin om te praten."

"Maar zou ze iets weten? Of probeert ze juist iemand in bescherming te nemen?" Vraagt Lise die inmiddels op haar bureaustoel is gaan zitten.

"Ja maar wie dan? Broer, vader?" Vraag ik. Fenna trekt haar schouders op als teken dat ze het niet weet. Evert is verdacht stil.

"Kwam er nog iets uit die vrienden?" Vraag ik na een korte stilte aan Evert.

"Ehm, na. Ze bevestigen het verhaal van Carst. Hein kon erg onvoorstelbaar zijn en met GHB soms agressief." Antwoord hij. Ik zie vanuit mijn ooghoek dat Lise haar telefoon uit haar broekzak pakt en erop gaat kijken.

"En over z'n alibi?" Vraag ik aan Evert.

"Volgens iedereen ging hij vroeg naar huis." Hij trommelt met zijn handen onregelmatig op zijn schoot als hij naar achteren leunt. Nu zegt niet alleen zijn moeder maar ook zijn vrienden dat Hein vroeg naar huis ging.

"Fack!" Schreeuwt Lise op eens. Ik schrik op en zie dat Fenna hetzelfde doet.

"Carst Vermeer heeft net getweet Hein Balk te gaan molesteren!"

Lise en Evert staan op. Evert roept naar Bram die net uit de verhoorkamer komt en Fenna kijkt mij aan. Ik zeg dat zij beter hier kan blijven en dat er een politieteam met Lise, Evert en Bram meerijd. Lise trekt haar jas aan en loopt naar de uitgang.
"Bram! Sleutels!" Roept ze naar hem als hij en Evert hun jas aan doen. Bram gooit behendig zijn sleutels met een boogje naar Lise. Lise vangt ze en rent naar de auto terwijl Bram het politieteam dat meerijd verteld waar ze naartoe moeten. Als Bram uitgesproken is rennen ze allebei naar buiten. Ik en Fenna kijken elkaar aan met dezelfde blik in onze ogen: Als ze nu maar op tijd zijn...