"Hayatım ben evine gelemeyeceğim. Sen bizim eve gelir misin? Öyle gidelim ev bakmaya." Yine ne işi vardı da gelemiyordu acaba? "Tamam gelirim. Görüşürüz." Diyerek hızlıca telefonu kapatmıştım. Bugün ev bakacaktık ve onun dediğine göre evler buraya pek yakın değildi.
"Anne ben çıkıyorum. Akşama doğru gelirim." Kol çantama gerekli olan bazı eşyaları koyarak kapıyı açtım. Annem işleriyle ilgileniyor olmalıydı. Bu yüzden onu rahatsız etmeden çıksam iyi olurdu.
Bugün hava bozacak gibiydi. Yağdı yağacak durumdaydı gökyüzü. Neyse ki Taehyung'un arabası vardı. Bu yüzden şemsiye almama gerek yoktu. Sakince gideceğim derken karşıdan bir kadının geldiğini gördüm. Bu kadın bizim sokakta oturuyordu. Adını bilmezdim ama dedikoducu tayfadaydı. Bundan dolayı da ondan uzak durmayı tercih ederdim.
"Hoseok bugün ne kadar güzel olmuşsun." Dedi gülümseyerek. Çoktan radarına takılmıştım. "Teşekkür ederim. Siz de çok güzel görünüyorsunuz." Beyaz renkle kaplanan saçlarını savurdu. "Nereye gidiyorsun sen?" Doğruyu söylemek yerine başka bir şey söylemiştim. "İşim var."
Biraz bana yaklaşıp "Sen kısır mısın?" Dedi sessizce. Bu da nereden çıkmıştı? Kim böyle bir şeyi ona söylemişti? "Hayır d-değilim." Kekelemem hiçte iyi olmamıştı. "Bana doğruyu söyleyebilirsin. Kimseye söylemem merak etme." Asıl ona bir şeyler söylersem herkes anında duyardı.
"Bir deltayla evlenmen mümkün değil bu durumda. Onu çocuk veremiyorken evlenemezsin Hoseok." Delirecektim. Gerçekten delirecektim. "Bunları kim uyduruyor bilmiyorum ama hiçbiri doğru değil. Ben kısır falan değilim."
"Zaten deli de ben deliyim demez." Dedi. Bu kadın neler saçmalıyordu böyle? "Size kısır değilim dedim!" Koşarak oradan uzaklaşmıştım. Diğerleri yetmedi şimdi de benim adımı karalamaya çalışıyorlardı. Dünya kötü bir yerdi. Hem de çok kötüydü.
Saçma bir şey için ağlayamazdım. Şimdi gidip Taehyung ile ev bakmalı. Bu olanlar hiç olmamış gibi kaldığım yerden devam etmeliydim.
Yolda gelen geçen bana bakıp durmuştu. Umursamamaya çalışmıştım ama olmuyordu. Gözlerini dikip beni izliyorlardı. Bu Taehyung'un evine gidene kadar sürmüştü.
"Hadi çıkalım." Arabasına binmiştim rahatsızca. Ev bakacaktık. Evlendikten sonra orada yaşayacaktık. Bunları düşündükçe bunalıyordum. Bağırasım geliyordu. Boş bir araziye gidip boğazım kısılana kadar bağırıp rahatlamak istiyordum.
"İlk gideceğimiz ev 2+1 olacak. Ben 3+1 olmasını istiyordum ama yine de bunu da görelim." Heyecanlıydı. Bana sormadan her şeye karar vermişti. Benim bir şey dememe gerek yoktu bence.
"Binanın rengi çok tatlı." Diyerek beni kendiyle içeri çekiştirdi. 2 kat yukarı çıkmış ve kapıyı açtıktan sonra içeri girmiştik. "Salonu çok büyükmüş." Dedim kendi kendime. Bu kadar büyük bir salona ihtiyacımızın olduğunu sanmıyordum. "İşte ben de bu yüzden bu evi pek sevmedim." Dedi arkamdan gelen Taehyung.
Yatak odası da dar ve uzundu. Bu tür odaları sevmezdim. "Bence diğer odalara bakmadan çıkalım. Bu evi beğenmedim."
"Tamam çıkalım." Gün boyunca ev gezip durmuştum. Ayaklarım şişmişti ve hiçbirini beğenmemiştim ama Taehyung'a belli etmemeye çalışmıştım. Sonuçta o çok hevesliydi. Biraz düşünmek için ondan zaman istemiştim. Evleri kafamda eleyip birini seçmeliydin en kısa zamanda.
Arabada ilerlerken yağmur ince ince yağmaya başlamıştı. Geçen gün gördüğüm siyah giyinimli alfa hızlıca koşturuyordu. Herkes sığınacak yer ararken biz de yavaş yavaş ilerliyorduk. Bir anda hızlıca yanağımı öptü. "Görüşürüz hayatım." Demişti. Bir şey demeyerek binaya girmiştim.
