အဝေရဲ့သူ [Completed]

အဝေရဲ့သူ အပိုင်း၁+၂

အပိုင်း(၁)
မှိုင်းရီအုပ်ဆိုင်းကာမြူတွေဖြင့်ပြည့်နှက်နေတယ့်အာရုဏ်တက်ချိန်တွင်ကြက်တွန်သံဘဘုန်းကြီးကျောင်းရဲ့အုန်းမုန့်ခေါက်သံ နှင်းစက်တို့ရဲ့တဖေြာက်ဖြောက်သံတို့မှလွဲ၍အရာအာလုံးကငြိမ်သက်နေကြသည် ဒီအချိန်တွင်ရွာမှရွာသူရွာသားများသည်ကိုယ့်အိမ်အသီးသီးတွင်‌ဆွမ်းထချက်သူချက်လယ်ထဲဆင်းရန်ပြင်ဆင်သူကပြင်ဆင်သော်လည်းဘဲမည့်သည့်အသံမှျမကြားရချေ။။ဘဘုန်းကြီးကျောင်းရဲ့အုန်းမုန့်ခေါက်သံသည်တစ်ချက်ကနေနှစ်ချက်ဖြင့်ဆင့်လာခဲ့သဖြင့်အဝေအိပ်ရာမှထရတော့မည်။အဝေကလူငယ်ဖြစ်သဖြင့်အအိပ်ဆက်သော်လည်းးဒီသာယာသောအသံသည်လည်းဘဲသူအတွက်မနက်ခင်းအတွက်အစပြုရန်အတွက်အားတစ်ခုဖြစ်ပေသည်။
အဝေသည်သူရဲ့အိပ်ရာတွေကိုခေါက်ပြီးသူရဲ့တစ်နေ့တာစရန်ကြုံးဝါးလိုက်သည်
--ဒီနေ့ကအဝေအတွက်အကောင်းဆုံးနေ့ဖြစ်ရမယ် အရာအားလုံးအဆင်ပြေမယ်ဖြင့်သီချင်းလေးတညီးညီးဖြင့်မျက်နှာသစ်ရေချိုးရန် ချမ်းးိမ့်လှသောအုတ်ကန်ဆီသို့လျှောက်လှမ်းလိုက်သည်။
အဝေသည်သနပ်ခါးအလွန်ကြိုက်သည်မရှိမဖြစ်အရေးပါသည့်အရာဟုအဝေအားမေးလျှင်သူပါးပြင်ပေါ်ကပါးကွက်လေးတွေသာဖြစ်သည်။
အဝေသနပ်ခါးလိမ်းပြီး၍ဘဘုန်းကြီးဆရာတော်ဘုရားဆီသို့ခြေလှမ်းစတင်ခဲ့သည်။အမှန်လှင်ဆရာတော်ကျောင်းရဲ့အနောက်ဘက်ရဲ့ပျဉ်ထောင်အိမ်လေးသည်အဝေရဲ့အိမ်လေးဖြစ်သည်။သူရဲ့ကြီးမေဆုံးသွားထဲကဘဘုန်းကြီးကမွေးးစားခဲ့သည်။သူရဲ့ကြီးမေကလည်းသူကိုမွေးစားခဲ့တာဘဲ။ အဝေကမိဘမဲ့လိုပြောရလျှင်ပိုမှန်လိမ့်မည်။ အဲလိုပြောလှျင်အဝေပြန်ပြောတတ်သောစကားတစ်ခွန်းရှိသည်။
အဝေမိဘမမဲ့ပါဘူးးအဝေရဲ့မိဘတွေနဲ့တွေဆုံဖို့ကံတရားကမျက်နှာသာမပေးသေးလို့ပါ။
ဘဘုန်းဆီရောက်သော်အဝေဘဘုန်းကြီးဆွမ်းခံကြွရန်လိုအပ်သောသပိတ်များလိုအပ်သည်များကိုအဆင့်သင့်ပြုစေ၍ဘဘုန်းကြီးအနားသို့လျှောက်လှမ်းသွားသည်
-အဝေဒီနေ့လည်းကိုယ်တော်နဲ့ဦးဇင်းတွေရယ်ကိုရင်တွေနဲ့ဘဲကြွရအုံးမှာပေါ့ဟိုကျောင်းသားတွေကိုလည်းငါနှယ်မပြောချင်ပါဘူးကွယ်သူတို့ကိုရိုက်ရရင်ငါရဲ့ကြိမ်လုံးကျိုးရကြည်ရဲ့ကွယ်
-အဝေကအရွယ်ရောက်ထဲကအကျင့်ဖြစ်နေတာပါဘဘုန်းဘုန်းရဲ့သူတို့တွေကကျောင်းတက်ရမှာလေအိပ်ရေး၀၀အိပ်ပါစေအဝေအဆင်ပြေပါတယ်အဝေပိုကုသိုလ်ရတာပေါ့အဝေကပြီးရင်လုပ်စရာဘာရယ်မှမရှိတာဘဘုန်းရဲ့အဝေကျောင်းလည်းတက်စရာမလိုဘူးလေလို့ပြောတော့။အဝေရဲ့မျက်နှာလေးသည်၀မ်းနည်းရိပ်လေးသန်းသွားသည်အဝေမျက်နှာပြန်ပြင်ကာဘဘုန်းကြီးနဲ့အတူဆွမ်းဂျိုင့်ကိုင်ကာရွာထဲသို့လျှောက်လှမ်းလိုက်သည်။