You will know her name {Voltooid}

19. ✔

Pov Roan

Ik kijk om me heen als er opeens een groep monster aan komt rennen. Ik pak een granaat uit het zakje en gooi het richting de beesten die blaffend naar het ding toe rennen. Slim... Ik draai me om en ren de hoek om, maar bots tegen iets harigs aan. Een grom en een klauw in mijn arm laat me weten dat ik nu heel hard weg moet rennen. Ik draai me de andere kant op en ren een andere richting uit. Ik schiet naar het beest dat achter me aan rent die bloedend en killend als een varken op de grond ploft.

Pov Hannah

Ik stap de lift uit en loop een donkere ruimte in. Duisternis omringt me. Een onbehaaglijk gevoel overvalt me. Alsof er elk moment iets kan gebeuren...

Mijn voetstappen galmen door de ruimte. Opeens klikt er een klik en val ik naar beneden. Wind blaast door mijn jas en de kou bijt aan mijn lichaam. Met een klap beland ik op de grond en ik bijt mijn tanden op elkaar en negeer de pijn. Ik sta op en kijk in twee ogen... blauwe ogen, maar het is toch zo'n beest. Ik sta verstijft voordat ik hard begin te rennen. De nagels van het monster krassen over de vloer. Angst geeft vleugels zeggen ze toch. Ja dat snap ik. Ik ren zo hard als ik kan ergens heen. Het is donker om mij heen, ik weet niet waar ik heen ren. Opeens klap ik tegen een doorzichtige muur. Verbijstert stap ik naar achter en leg mijn hand op de muur. Het ritme van de poten achter me vertragen. Ik draai me om en kruip in het hoekje met de hoop dat het beest me niet zal zien. De lucht van bedorven ei dringt mijn neus binnen. Wat eet hij, Of zij?! Hij komt voor me staan en draait zijn hoofd scheef. Ik knijp mijn ogen dicht en wacht. Wat kan ik anders? Dat beest is zo groot daar kan je niet langs. Wacht. Je kan er niet langs maar wel onderdoor. Ik haal diep adem voor ik met een koprol onder het beest door rol.

Laat ik niet beginnen of de lucht. Gatver. Ik spring op en ren weer terug. Weer knal ik tegen een muur aan. Hoe kan dit? Daarnet was hier nog geen muur. Ik leun met mijn hoofd tegen de muur. Dit is het dan, mijn 'geweldige leven eindigt hier. En het rare is dat ik me zorgen maak over mijn familie. Ik zucht en wacht tot het beest weer voor me staat, wat niet lang duurt. Weer houd hij zijn hoofd scheef en kijkt me aan. Een lange, natte, ruwe tong veegt over mijn gezicht. Mijn ogen vergroten zich en kijken in de blauwe ogen. Hij likte me?! Opeens besef ik het...

Ik ga het boek langzaam afronden, sowiezo omdat ik niet weet hoe ik verder moet maar ik voel me verplicht om verder te schrijven als een boek niet niet af is maar wel online staat. Dus ik denk nog ongeveer 3, 4 hoofdstukken. Maar dat houd niet in dat je niet meer hoeft te stemmen ;-)