Rüya Katili

4-"Kalbe Batan Kıymık"

Selam
Beyaz kalp bırakır mıyız ? 🤍

İyi okumalar!

Gözlerimi bembeyaz bir yatakta açtığımda kafamı yanıma doğru çevirdim.
Onu gördüğümde çığlık atarak "Gerizekalı" dediğimde gözlerini devirdi.

"Manyak mısın sen beni buraya neden getirdin"

"Bir hava al diye"

"Ben sana bir hava aldırıcam şimdi, sen o küçük beyninle beni kaçırdın kimsenin peşime düşmeyeceğini mi düşünüyorsun Gerizekalı"

"Düşmeyecekler ki"

"Bu kadar emin olman beni güldürdü, bari kaçırıyorsun azıcık akıl olur insan da"

"Bunları düşünmediğimi mi sanıyorsun herkes senin tatile gittiğini zannediyor"

Yüksek sesle kahkaha attığımda gözlerimi devirdim.

"Sende beyin yok ha valla yok sen salak mısın ? Kim inanır benim tatile çıktığıma"

"Sen kendini fazla önemsiyorsun galiba herkes yalanı yuttu kimse senin peşine düşmüyor maalesef"

"Şu zincirler olmasa seni anında öldürürdüm ibne herif !"

"Onlar olmasa da bir şey yapamayacağın belli gibi"

" O yüzden mi boynun morarmış" diyerek küçümseyici bir bakış attığımda

" O Morluk sadece boğazlandığımda olmuyor merak etme" diyip göz kırptığında cinlerim tepeme gelmişti.
Küfürler saydırdığım esnada ayağa kalkıp kapıya doğru yöneldi. Daha çok bağırarak küfür ettiğimde hızla bana doğru dönüp bağırdı.

"Aynı morluk farklı şekilde senin vücudunda  olmasını istemiyorsan susarsın"

Kapıyı çarpıp çıktığında sıkıca gözlerimi yumdum ve sabır diledim.

"Ben buradan kurtulmayacak mıyım o zaman görüşeceğiz soktuğumun rüzgarı pervanesi"

Geriye yaslanarak kaçmak için yöntemler fikirler üretirken elimdeki zincirlerin kaçmamı önleyeceğini anladım ve bir plan oluşturdum.

Kurduğum plan saatlerce düşünmeme neden olduğunda yattığım yatakta kafamı kaldırıp pencereye baktım. Hava kararmıştı akşam oluyordu bu elimi çabuk tutmam gerektiğini hatırlatıyordu.
Kapı bir anda açıldığında Rüzgar ayağıyla kapıya tekme atmış elinde yemek dolu tepsi ile bana geliyordu.
Hemen yüzüme sevecen tavrımı kondurduğumda ona tebessüm etmeye başladım, o da böyle bir anda değişmemi garip bulmuş olacak ki tepsiyi kucağıma bırakıp konuştu.

"Hayrola yüzün gülüyor neden mutlusun"

"Seni gördüm daha iyi oldum o yüzden"

"Benden etkilendin anlamına mı geliyor bu"
Her ne kadar içimde hayır gerizekalı ebeni tersten görmen anlamına geliyor demek istesem de kendimi tuttum ve başımla onayladım.

"Sen oturup o minik aklınla beni kandırmaya mı çalışıyorsun bana mı öyle geliyor"

"Hayır hayır seni neden kandırayım sadece küçük bir kabus gördüm ve zincirler kollarımı acıttı açmanı istiyordum"

"Çok korkuyorsan yanında kalayım Hakim Hanım"

"Gerek yok ellerimi açman yeterli"

"Benden etkilendiysen neden yanında kalmamı istemiyorsun ki" diye sorduğunda şüphelendiğini anladım. Kendimi inandırmak için sonsuza kadar iğreneceğim bir şey yaptım.
Ona hızlıca sarıldığımda şaşkın bir şekilde biraz bekledi ve sonra o da sarıldı. Bu sarılmayı devam ettirmemek adına direkt cevap verdim.

"Yani şimdi başımda bekleyeceksin yorulursun o yüzden söylemiştim"
Masum masum bakışlar atarken beni yokluyordu, eğer zincirlerimi açmazsa bu oyunum işe yaramayacaktı ve bende kafasını kıracaktım.

Simsiyah gözlerini bana diktiğinde lütfen bakışı attım ve pes ederek zincirleri çözdü. Dudaklarımda bir sırıtış belirdiğinde bana baktı ve güldü.

"Sen benim neden güldüğümü biliyor musun?"

Neden bakışları atarken hızla ayağa kalktım.

"Birazdan olacaklar için Rüzgar"

Gözleri hafif irildiğinde bana doğru atılmıştı ki çoktan elime komidinin üzerinde duran lambayı almıştım.

"Allah aşkına ben seni mi beğeneceğim şu tipe bak"

"Derin bu oyunun sonu kötü bitecek buradan kaçamazsın boşuna uğraşma"

"Aynen kafana lambayı geçirince böyle konuşabilecek misin bakalım"

Elimde lambayı ona doğru fırlattığımda ıskalamıştım ve lamba duvara çarpmıştı.
Hızla kapıya doğru koştuğumda peşimden geliyordu bu daha çok korkmama neden olduğunda hızlanmaya başladım kapıyı açtığımda büyük bir salon beni karşıladı salonun ortasında doğru koştuğumda beni belimde yakaladı ve koltuğun üzerine düştük hızlıca kalktığımda beni belimden tutup kendine çekti dirseğimi yüzüne geçirdim. Aceleyle eteğimi çektiğinde kenarı yırtılmıştı ve yukarı doğru çıkmıştı, frikik vermediğim sürece sıkıntı yoktu. Bahçe kapısı olduğunu zannetiğim kapıya yöneldiğimde dışarı çıktım fakat bir terslik vardı. Duvarlar tırmanamayacağım kadar yüksekti bu beni korkutsa da ileriye doğru koştum.
Bahçeden çıkamayacağımı anladığımda saklanmaya karar verdim. Derin nefes alıp verirken arkadan bir şeyin bacağımı tutmasıyla çığlık attım aynı anda bacağımı ıssıran ve havlayan köpek beni ele verdi ve ters yöne doğru koştum. O sırada beni gören rüzgar bana doğru koşuyordu, hızla masanın arkasına geçtiğimde elime sandalyeyi aldım. Evet kararlıydım yaklaşırsa sandalyeyi fırlatacaktım yüzüne, sinirle bana yaklaştığında hızla konuştum.

"Pes et adam ya ne yapacaksın beni bırak gideyim işte!"

"Bu yaptıklarından sonra neler yapacağımı bilsen yok olmak isterdin"

"Ne yapmışım ki hiçbir şey yapmadım"

"Evi yıktın daha ne olsun" bana doğru atıldığında çığlık atarak sandalyeyi fırlattım. Sandalye onun sadece bacaklarına çarptığında etki etmediğini anladım ve geriye doğru gittim. Hızla üstüme gelirken gözlerimi yumdum bana doğru yaklaşarak "bunu yapmayacaktın bittin sen"
Onu ittirip kenara çekildiğimde "aklım hala yapmadıklarımda " diyerek karşılık verdim. Ama o üstüme atladı ve çimenlere uzandık. Ben hırsla üzerine çıktığımda beni itip üzerime çıktığında "o başka bir güne nasip olur" diyince yaptığı imaya göz devirdim.
Cebinden daha öncede gördüğüm şırıngayı çıkardığında "senin ben evveliyatını-" diyemeden şırıngayı sapladı, ve bilincim kapandı son kurduğu cümle "aynen aynen" olmuştu.

NASILDI???!! 🤍🤍🤍

Rüzgar hakkında ?

Devam edecek...