Her Şeye Rağmen

#36

Selamlar !
Aşırı gecikmeli yeni bölümle karşınızdayım!
Keyifli okumalar :)
Yorum ve oylarınızı bekliyorum...

💫💫💫💫

Emir sinirle evden çıktı.Arkasından ona bağıran Feriha'yı duymuyordu.Önce asansöre yöneldi ama gelmesini beklemeden merdivenlere yöneldi.Hızlı adımlarla basamaklardan indi ve kendini apartmandan dışarıya attı.Koray tam karşısında arabanın orada dikilmiş, telefonuyla oyalanıyordu.Emir'in geldiğini görünce telefonunu kapattı.
" Aranızdaki problemi çözdüğünüze göre artık işe dönebilir miyiz?" dedi Koray.Emir'in öfkesini anlayamamıştı.
Emir hızlıca arabanın şoför koltuğuna yöneldi.
"Anahtarı verir misin Koray?"
Koray, Emir'in bu tavrı karşısında afalladı.
"Nereye gideceksin?" dedi tedirginlikle.
"Koray, çok fazla soru sormadan ver şu anahtarı.Benimle gelmek zorunda değilsin.Ama benim gitmem gerek!" dedi öfkeyle.
Koray cebinden çıkardığı anahtarı Emir'e fırlattı.Emir arabanın kapısını açtı ve ikisi de koltuklarına oturdu.Emir hızlıca arabayı çalıştırdı ve gaza bastı.Tam o sırada arkalarından onlara seslenen Feriha'yı duymamışlardı bile.
Koray sinirle araba süren Emir'e nereye gittiklerini soruyordu.Emir ise gözlerini yoldan ayırmıyor, Koray'ı duymamazlıktan geliyordu. Telaşla eve dönen Feriha ise telefonunu aramaya koyuldu.
Emir'in cevap vermeyeceğini düşünerek direkt Koray'ı aradı.
Koray cebinden gelen titremeyle Emir'e soru sormayı bıraktı ve telefonunu çıkardı.
"Efendim Feriha," dedi.
"Koray Emir'e engel ol.Ona engel ol lütfen!" dedi Feriha.
"Ben anlamıyorum.Emir hiçbir şey söylemiyor! "
"Özgür'e gidiyor. Lütfen başını belaya sokmasına izin verme Koray.Duyuyor musun beni?"
"Anladım Feriha," dedi Koray ve telefonu kapattı.
"Emir sen ne yapmak istiyorsun abicim? Özgür'e gitmek de nereden çıktı?"
"Nereden mi çıktı? Ya Koray o kız yüzünden başımıza gelmeyen kalmadı.Hala nasıl nereden çıktı diyorsun ya?"
"Emir önüne bak," dedi Koray korkuyla.Emir'in bir anlığına dikkati dağılmıştı fakat anında topladı.
"Bak bu sinirle gidersen, elinden kaza çıkabilir.İstenmeyen bir şeyler olabilir.Ya sen ne yaptığının farkında mısın? "
"Gayet farkındayım Koray.Dediğim gibi gelmek zorunda değilsin.İstersen seni hemen indirebilirim."
"Saçmalama seni yalnız bırakamam."
"O zaman yol boyu daha fazla soru sorma lütfen," dedi ve gelen mesaj sesiyle telefonuna uzandı.Mesajda Özgür'ün adresi yazıyordu.
Biraz daha süren yolculuğun sonunda Emir gördüğü ilk yere arabayı park etmiş ve hızlıca arabadan inmişti.Tabi Koray'da hemen arkasındaydı.
Emir sanki daha önce gelmiş gibi apartmana girdi ve merdivenleri çıkmaya başladı.
8 yazan dairenin önüne geldiğindeyse ısrarla zile basmaya ve kapıyı yumruklamaya başladı. Kapının yumruklandığını duyan Özgür elindeki bulaşığı tezgahın üzerine bıraktı ve tedirginlikle koridorda ilerledi. Kapıdan gelen ses Emir'in sesiydi.Birkaç saniyeliğine bunun şaşkınlığını yaşadı. Kapıyı açıp açmama konusunda ikilemdeydi.
"Özgür içeride olduğunu biliyorum!" diye bağırdı Emir.
Özgür paniklemişti ama paniklememin zamanı değildi.Derin bir nefes aldı ve kendini toparlamaya çalıştı. Tüm cesaretini toplayarak kapıyı açmaya karar verdi. Emir ona zarar verebilir miydi?
"Ne istiyorsun ?" dedi kapının arkasından.
"Beni rahat bırakmanı, hayatımdan defolup çıkmanı!" dedi Emir bağırarak. Koray araya girdi.
"Emir bağırma lütfen.Apartmandayız.Birazdan insanlar neler olduğunu merak edecek.Yeterince rezil olduk zaten.Hadi gel gidelim."derken kapıdan gelen sesle Emir'in dikkati dağıldı ve kafasını Koray'dan kapıya çevirdi.Özgür karşısında duruyordu.Onun yeni bir hamle yaparak kapıyı kapatmasına fırsat bilmeden Emir içeriye daldı ve Özgür'ün çenesinden tutarak arkasındaki duvara itti.Koray elleriyle ona engel olmaya çalışıyordu.
"Emir bırak onu.Buna değmez!" dedi Koray ama Emir onu duymuyordu.
"Bana bak Özgür! Artık bizim peşimizde dolanmayacaksın. Gölge gibi etrafımızda olmayacaksın! Anladın mı beni?"
"Buraya gelmeni karın mı istedi?" dedi Özgür. Bu Emir'i daha fazla tahrik etmişti. Bir koluyla koluna yaptığı baskıyı arttırdı.
"Sakın! Onun adını bile ağzına anma!"
"Emir sen ne yaparsan yap ben senden uzak duramam!"
"Hasta mısın sen? Ben seni etrafımda görmek dahi istemiyorum! Anlamıyor musun beni?"
Koray hala ısrarla Emir'i çekmeye çalışıyordu.Emir ise Özgür'ün boğazını tutmaya devam ediyordu.Özgür ise direnmiyordu, gözlerini dikmiş Emir'e bakıyordu.
Emir kafasını çevirdiğinde şok geçirdi.Karşısında duran panoda onun olduğu fotoğraflar vardı.Bazıları gazetelerden ve dergilerden kesilmişti.Bazıları ise uzaktan çekilmişti.Aralarında Feriha'nın olduğu fotoğraflar da vardı ama Feriha hepsinde kesilmişti. Bu kız düşündüğünden de hastaydı! Kafasını tamamen Emir'e takmıştı ve gözü başka bir şey görmüyordu.
Panoyu incelerken Emir farkında olmadan Özgür'ü serbest bırakmıştı.Koraysa hala onu buradan çıkarmaya çalışıyordu.
"Hadi abicim.Elinden bir kaza çıkmadan gidelim buradan."
Özgür ise eliyle boğazını tutuyordu ve şaşkınlıkla Emir'e bakıyordu.Bundan sonra ne yapacağını düşünmesi gerektiğine karar verdi.
Koray'ın çekiştirmeleri sonucunda Emir daireden çıktı.Ve birlikte apartmandan çıktılar.
"Delirdin mi sen Emir?"
Emir sessizlikle karşıladı.
"Katil mi olmak istiyorsun anlamadım ki?" dedi Koray bi yandan Emir'in arabanın kilitini açmasını bekliyordu.
"Panoyu gördün mü?" dedi Emir şaşkınlığı hala sürüyordu.
"Gördüm evet! O kız hasta.Yoksa bu davranışlarının cidden açıklaması yok. Kafayı seninle bozmuş."
"Bütün derdi ben olmuşum."
"Evet.Daha da üzerine gidip kışkırttın tam oldu!"dedi Koray arabanın kapısını açarak."
"Bize zarar veremeyecek. Gerekirse bir değil on koruma tutarım.O kız asla Feriha'ya yaklaşamaz."
"Emir saçmalamaz mısın? Feriha nereye kadar korumalarla gezecek?"
"O kızı çevremizden uzak tutmak için başka bir yol biliyor musun?"
"Tamam bilmiyorum ama onu kışkırtmanın iyi bir şey olmadığını biliyorum.Şu an size daha fazla bulaşmak için can atıyor olabilir!"
"Sinirden gözüm göndü! " dedi Emir.Sesi biraz yükselmişti.
"Neyse ki elinden bir kaza çıkmadı."
"Feriha ve ben sürekli gerginiz.Bıktım artık!"dedi Emir.
"Haklısın Emir.Ama bunu katil olarak çözemezsin değil mi?"
"Tamam haklısın," dedi Emir kestirip atarak.
"Lütfen biraz daha düşünerek hareket et artık. Tek bir hatan sana nelere mâl olacaktı bir düşün.Kendini düşünmüyorsan arkanda seni deli gibi merak eden Feriha'yı düşün."
"Tamam bir daha olmayacak!" dedi Emir gerginlikle.
"Şimdi ne yapacağız?" dedi Koray.
"Seni otele bırakırım istersen.Bende eve giderim.Feriha ile tekrar konuşmam lazım."
"İyi olur.Kız öldü meraktan.Hatta bir ara istersen."
"Olmaz. Biraz toparlanmam lazım."
"Ani kararlar alırsan böyle olur işte. Kim sana dedi git o kıza bulaş diye."
" Tamam Koray. Daha fazla uzatmayalım bence. Olan oldu artık."
Emir ve Koray yol boyu daha fazla konuşmadılar. Bu sırada Feriha elinde telefon merakla bir haber gelmesini beklese de, sonuç beklediği gibi olmadı.Evin içinde bir oraya bir buraya yürüyor, kafasında türlü türlü senaryolar dolaştırıyordu. Ya Emir'in başı dertteyse? Bu düşünce içindeki korku dalgasının yayılmasına sebep oldu. Koray'da ona ulaşmamıştı. Sessizlik sinirini bozmaya başladı.
Camın önünde durmuş öylece sokağı izliyordu.Biraz sonra Emir'in arabasını görmesiyle kalbi heyecanla atmaya başladı.Emir arabayı park etti ve apartmana doğru yürümeye başladı.Feriha için sanki zaman geçmiyordu. Dakikalar ona saat gibi gelmeye başlamışken çalan zille hızlı adımlarla kapıya doğru yürüdü.
Karşısında Emir'i görmesiyle boynuna atılması bir oldu. Feriha'nın ona sarılmasıyla rahat bir nefes alan Emir, Feriha'ya sıkıca sarıldı.
"Çok korktum," dedi Feriha titreyen bir sesle ve Emir'e bütün gücüyle vurmaya çalıştı.
"Biliyorum hayatım, biliyorum," dedi Emir onu sakinleştirmeye çalışarak.
"Ya sana bir şey olsaydı.Ya elinden bir kaza çıksaydı Emir! Hiç mi düşünmüyorsun bunları ya!" dedi Feriha bağırarak.
"Ama bak, bir şey olmadı.Buradayım," dedi Emir ona tekrar sarılmaya çalışarak.
"O kızla aranızda-"derken Emir hemen araya girdi.
"Gereken bir şeyi yaptım Feriha,"dedi Emir.
"Sence bizi rahat bırakacak mı?" dedi Feriha düşünceli bir şekilde. Emir'in aklımdan Özgür'ün evinde gördüğü pano çıkmıyordu.Ama bunu Feriha'ya söyleyemezdi.
"Rahat bırakmaktan başka şansı yok," dedi Emir kendinden emin bir şekilde. Ve içinden Feriha'nın buna inanmasından başka bir şey dilemeyerek.
Feriha durdu ve düşünceli bir şekilde Emir'e baktı. Söylediğine inanmak zor olsa bile Emir'e güveniyordu ve inanmak istiyordu. Belki de dediği gibi Özgür artık saçma takıntısından vaz geçerdi. Bu düşünceler biraz olsun rahatlamasına neden oldu.
Ama olay Özgür'ün tarafında düşündükleri veya inandıkları gibi değildi. Emir'in bir fırtına gibi gelmesinden sonra Özgür dakikalarca kapının önünde oturmuş ve zihninde o anları tekrar tekrar canlandırmıştı. Gözünün önünden Emir'in yüzü gitmiyordu. Yüzündeki o duygusuzluk ve gözü dönmüşlük Özgür'ün zihnine kazınmıştı sanki.

💫💫💫💫

Bölüm sonu🙊
Yorumlarınızı bekliyorum...
Yıldıza dokunmayı unutmayalım. Sevgiler🙂