မိုးစက္ေလးေတြအဆက္မျပတ္က်ဆင္းေနၿပီး အံု႔မႈိင္းမိႈင္းရာသီဥတုေလးက Momo ကိုအိပ္ရာထဲကေနမထခ်င္ေအာင္လုပ္ေနတဲ့ အဓိကတရားခံေပ ။ ထို႔အျပင္သူ႔မွာလည္း အလုပ္ရယ္လို႔ ဘာမွေထြေထြထူးထူးမ႐ွိတာေၾကာင့္ ႏိုးေနေပမယ့္လည္း အိပ္ရာထဲမွာေစာင္ေလးျခံဳ
ကာဆက္ေကြးေနလိုက္သည္ ။ ေကြးေနရင္းက ေအာက္ထပ္ကငိုသံလိုလို ႐ႈိက္သံလိုလို မသဲကြဲတဲ့အသံတစ္ခုကို Momo လည္းငုတ္တုပ္ထထိုင္လိုက္မိသည္ ။
" အဟင့္.... ရႊတ္.. ''
* ဘယ္သူမ်ား ငိုေနတာပါလိမ့္? ဟို အမႀကီးမ်ားလား *
သူလည္းသိခ်င္စိတ္မ်ားေနတာေၾကာင့္ ျခံဳထားတဲ့ ေစာင္ေလးကိုဖယ္ကာေအာက္ထပ္သို႔ ေျခသံဖြဖြနဲ႔ ဆင္းလာခဲ့သည္ ။ ဧည့္ခန္းကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ လူမေတြ႔တာမို႔ ဟိုအမႀကီးရဲ႕
အိပ္ခန္းတံခါးကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္ ။
* အမႀကီးကတကယ္ ငိုေနတာပဲ *
တသိမ့္သိမ့္တုန္တက္ေနေသာ ေက်ာျပင္ေလးကိုၾကည့္၍ Momoသနားမိသြားသည္ ။ Momo ကိုယ္တိုင္ကလည္းေဆြမ႐ွိမ်ိဴ းမ႐ွိဆိုေတာ့ကာ
ဒီအမႀကီးကို သူ႔အမလိုမ်ိဴ းသူခင္တြယ္ခ်င္မိသည္ ။ Momo လည္းႏွစ္သိမ့္ေပးအံုးမွပါဆိုၿပီး အခန္းထဲကိုဝင္လာခဲ့လိုက္သည္ ။
" အမ ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္ '' Dahyun ရဲ႕ေ႐ွ႕မွာရပ္ၿပီး Momoေမးလိုက္သည္
Dahyun မွာေတာ့သူစိမ္းတစ္ေယာက္က သူမအခန္းထဲအခုလိုမေျပာမဆိုနဲ႔ဝင္လာေတာ့
ေဒါသထြက္သြားရသသည္ ။
" မင္း သူမ်ားအခန္းထဲကိုဝင္ရင္တံခါးေခါက္ရမွာမသိဘူးလား ကေလးမ ''
" မဟုတ္ပါဘူး ငယ္ အေပၚမွာအိပ္ေနတုန္းေအာက္ထပ္ကအသံၾကားလို႔ ဆင္းလာတာ အဲ့ဒါအမကငိုေနေတာ့ ငယ္လည္း ဘာမ်ားျဖစ္တာလဲလို္႔..... ''
" ငါဘာသာ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ အနည္းဆံုးအသံေလးေတာ့ေပးသင့္တယ္ေလ ၊ မင္းမိဘေတြမင္းကိုမသင္ေပးဘူးလား ''
" အမဘာသာ ဘာျဖစ္ျဖစ္ငယ္နဲ႔ မဆိုင္ဘူးဆိုတာမွန္ပါတယ္ ဒါေပမယ့္ တစ္အိမ္တည္းေနတဲ့သူခ်င္းဝတၱရားအရလာေမး႐ုံပဲ အမ ''
Momo လည္းကိုယ္ကေစသနာနဲ႔ လာေမးတာကိုအခုလိုျပန္ေျပာေတာ့စိတ္တိုၿပီး ဂ်စ္ကန္ကန္ျပန္ေျပာလိုက္သည္ ။ ေစသနာနဲ႔မတန္တဲ့သူကိုလည္းဆက္ၾကည့္ခ်င္စိတ္မ႐ွိေတာ့တာမို႔
အေပၚထပ္ကို ေျခသံျပင္းျပင္းနဲ႔သာ ျပန္တကိလာခဲ့လိုက္သည္ ။
YOU ARE READING
ေႁခြ 🍂(ခြွေ)
Fanfictionခ်စ္တာေပါ့....... ဒီအတိုင္း ခ်စ္ပါတယ္လို႔ဖြင့္မေျပာခဲ့႐ုံေလးပါပဲ..... ပါးစပ္ဖြင့္မေျပာပဲ သူသိေအာင္လည္းႀကိဳးစားခဲ့ဖူးတာအႀကိမ္ႀကိမ္ပါ..... အၾကင္သူက မရိပ္မိခဲ့တာထင္ပါတယ္ေလ.... 🌫 Unicode ချစ်တာပေါ့....... ဒီအတိုင်း ချစ်ပါတယ်လို့ဖွင့်မ...
