Ataman Koleji

3. bölüm

Bölüm şarkısı = avril lavigne girlfriend

Oğulcan

Allahım ben nasıl bir sevap işledimde wonderfulum ile ödev yapma şansı yakaladım. Hayatımdaki en mutlu anlarımdan biriydi. Wondefulumla ilgili bir çok şey öğrenecektim.

"Hadi cevap versene." dedim sabırsızlıkla. Bıkkınca somurttu. "Sen yaz işte cevapları. Bende senden sonra yazarım. Şu saçmalığı bir an önce bitirelim." Dedi. Kaşlarımı çattım. "Olmaz öyle şey wonderfulum. Bak hocaya söylerim seni. Sıfır alırsın. Hadi ya basit bir ödev. Altı üstü birbirimize soru sorucaz." Dedim.

Sinirle dişlerini sıkıp "Bir bana wonderfulum demeyi bırak. İki eğer ödevi uzatmaya çalıştığını farkedersem seni mahvederim." Dedi o güzel mavi gözlerini belerterek. Gülerek "Tamam wonderfulum." Dedim. Sinirle bir nefes alıp biraz tepindi. "Tamam. Seninle daha fazla uğraşmıcam. Sor ne sorucaksan." Dedi.

Kafamı sallayıp neşeyle sorularıma geçtim. "Kendini dört kelimeyle nasıl tanımlarsın?" Deyip can kulağıyla vericeği cevabı bekledim. "Zeki, atik, güzel, mükemmel" dedi. "Tam seni anlatan kelimeler." Dedim. "Hadi devam et." dedi hiç beni takmayarak.

İkinci soruya geçtim. "İyilik nedir?" Dedim. Buna vericeği cevabı merak etmiştim. "Of bu nasıl soru be! Bu salakça soruda anca elif hocadan çıkabilir zaten. Yok öyle bir şey yaz geç." Dedi sinirle. "Tamam wonderfulum. Kızma. Ücüncü soruya geçiyorum. İlerdeki planın ne?" Dedim.

"İç mimar olucam. Tabi doruk olucak. Mesleğimde çok başarılı olucam. Bukadar." Dedi. Doruk kısmını duyunca biraz yüzüm düşer gibi olsada hemen toparladım.

"Son soru. Hayatında en çok kime değer verirsin?" Allahım nolur doruk demesin diye geçirdim içimden. "Ailem." Dediğinde rahatladım.

"Şimdi sıra sende." Diyip kağıdı ona uzattım. Gözdevirsede itiraz etmedi. Bende kurtulamıcağını anlamıştı wonderfulum. İlerde kurtulmak istemicekti zaten.

"Kendini dört kelimeyle nasıl tanımlarsın? Ne gerek varsa?" Dedi küçümseyen bir tavırla. Bu tavrını takmayıp soruyu cevapladım. "Akıllıyım, komiğim, romantiğim, tabikide yakışıklıyım." Dedim kendime güvenen bir tavırla.

Bana sen salaksın der gibi baktı. "Bir kere saydıklarının tek zerresi bile sende yok. İyilik nedir?" Diğer soruya geçti. Sanırım o bana aşık olana kadar buna katlanmam gerekiyordu.

"İyilik güzel olan her şeydir." Dedim. Bana gözdevirip hemen üçüncü soruya geçti.
"İlerdeki planın ne?" Dedi. "Televizyon dünyasına atılıcam. Tabi kısa bir sürede yükselip dilden dile dolaşan efsane bir oyuncu olucam." Dedi. Wonderfulum güldü. "Sen bir liseden mezun olda. Neyse şu soruyuda sorup kurtulıyım senden. Hayatında en çok kime değer verirsin?" Dedi. Gülümseyip "Ailem." Dedim.

Hemen ayağa kalktı. "Oh be! Sonunda bitti. Bir daha konuşmamak üzere. Malum aynı sınıfta olduğumuz için seni hep görmek zorunda kalıcam." Dedi iğrenen bir ses tonuyla. Ardından arkasına bakmadan gitti. "Wonderfulum biz senle çok konuşucaz. Eminim sende bana çekiliceksin. Sadece biraz sabretmem gerek." Dedim.

Doruk
Sınıftan çıkmış bahçeye giderken asiye arkamdan seslendi. "Doruk dursana!" Dedi. Kafamı ona çevirip 'nevar?' Bakışı attım. "Ödev doruk." Diyip elindeki kağıdı gösterdi. "Ödevi yapmadan nereye gidiyorsun?" Dedi.

"Telefondan yaparız." Dedim. "Yok." Dedi. "Bigiseyar?" Bir şey demeden bana dümdüz baktı. "Tablet." Yine aynı şekilde bana bakıyordu. "Hiçbir teknolojik aletiniz yok mu evde." Dedim. Bir şey demedi. "Tamam gel bari kafede yapalım." Dediğimde huzursuzca yerinde kıpırdandı.