Benim latifem sensin. Bu sefer mizah sınırını geçtim, biliyorum. Ben, bile bile gidiyorum ve herkesten geçerken sende kalıyorum. Sende kalmak için gidiyorum aslında. Sebebi, herkesten geçmem miydi sende kalmamın? Yoksa senin herkesi geçmen miydi? Ağaçtaki bir yaprağın rüzgara direnmesi gibi ben de zamana direniyorum. Eğer yaprak düşerse, rüzgar katili olur mu yaprağın? Peki ben pes edersem bizim katilimiz olur mu zaman?
Zaman zaman, zamanı düşünüyorum da, her zaman hızlı geçtiğinden yakınığımız zaman, beklediğimiz biri varken neden geçmiyor? Belki de geçmeyen gün yapmışlardır. Zamansız aşkların hatrına "Dün" kelimesini kaldıralım zamansız raflara. Geçmeyen günlerin dünleri olur mu? Ama geçicek işte, geçtireceksin. Günler geçmiyorsa senden, sen günlerden geçeceksin..
