Bölüm 34: FİNAL

64 7 1
                                    

Bölüm 34

Bölüm şarkısı: Duman Ah

1 ay sonra...

"Çisil'im..."

Kocamın sesini duyunca ona döndüm. Büyük bir hayranlıkla beni izliyordu. Ben de ona bir tebessüm gönderdim.

"Sen biraz dinlen istersen. Çocukları ben uyuturum."

Yanına gidip yanağını öptüm. Buna karşılık o da boynumu öptü. 1 aydır yanımızda bakıcı olmasına rağmen çok bocalıyordum. İlk günler yanımda annem olmadığı için çok ağlamıştım. Bebeklerime yetememe korkusu çok ağırdı. Annem yanımda olsaydı bana bebeklerimi nasıl emzireceğimi öğretirdi, lohusa şerbeti yapardı, benim uyumama izin verip bebeklerimle ilgilenirdi. Onları gözünden sakınırdı, severdi. Ama hiçbirisi yoktu.

Sonraki günler gözümdeki yaşları silip toparlandım ve bebeklerime en iyi şekilde bakmaya gayret ettim. Bunun için bebeklerin gelişimine dair uzmanların yazdığı kitapları okumaya başladım, her şeyi en ince ayrıntısına kadar araştırdım. Öyle böyle, düşe kalka 1 ayı geride bıraktık.

Bebeklerimi son kez emzirdim ve Pamir'e emanet edip yukarıya çıktım. Güzel bir duş alsam harika olurdu. Emzirdiğim için her yerim süt kokuyordu ve bu çok rahatsız ediciydi. Bebeklerim beni bekliyor diye aldığım duşlar 15 dakikayı aşamıyordu.

Üstümü çıkartıp suyun altına girdim. Su başımın üstünden akarken rahatladığımı hissettim. Sanki vücudumdaki tüm olumsuzluklar su ile beraber kaybolup gidiyordu benden. İyi olanlar ise su ile besleniyordu.

Yaklaşık 1 saat sonra suyun altından çıktım ve kendimle ilgilendim. Uzun zamandır ihmal ettiğim yüz bakımımı yaptım. Karnıma çatlak kremini sürdüm. En sonunda en sevdiğim pijamalarımı giyinip odadan çıktım. Çocuklar ve Pamir neredeydiler acaba? Sesleri de çıkmıyordu.

Odadan çıkıp üçünü aramaya başladım. Sonunda bulduğumda tebessüm ettim. Pamir Alina'nın odasındaki yatağa yatmıştı. Çocuklar da göğsüne sokulmuştu, hepsi uyuyorlardı. Kapının pervazına yaslanıp uzun uzun aşık olduğum görüntüyü izledim. Bunu izleyebilmek için çok mücadele vermiştim ve sonunda kazanmıştım. Çok şükür...

Yanlarına yaklaşıp Alina'yı Pamir'in kollarının arasından aldım. Alina biraz mızmızlansa da uyandırmadan yatağına yatırmayı başarmıştım. Uygar'ı babasından almak daha kolaydı çünkü oğlum bana daha çok düşkündü. Kokumu alınca babasından hemen ayrılmıştı. Onu da odasına götürüp yatağına yatırdım. Şimdi ise koca bebeğimi yatağına götürmek vardı.

Yeniden Alina'nın odasına döndüm ve Pamir'in yanağını öptüm.

"Uyan aşkım, yatağımıza git."

Pamir başını belli belirsiz salladı ve yataktan kalktı. Elimi tuttu ve beraber odamıza yürüdük. Hiç vakit kaybetmeden yatağa yattı ve beni de yanına çekti. Başını saçlarımın arasına gömüp uyuması fazla vakit almamıştı.

1 sene sonra...

Yarım saat önce pişen çorbayı karıştırdım ve tabaklara koydum. Yukarıya çıktım ve önce Alina'nın odasına girdim. Bebeklerim 1 saat önce uyumuşlardı ve şimdi yemek yemeleri gerekiyordu. Yavaşça Alina'nın yatağına yaklaştım. Gözlerini açmış beni izliyordu. Şaşırdım doğrusu. Kızım hep benden habersiz uyanıyordu ve asla ağlamıyordu. Benim onun yanına gidip onu kucağıma almamı bekliyordu. Yavaşça beşiğine uzandım ve onu kucağıma aldım. Boynuna öpücükler bıraktığımda kıkır kıkır gülmeye başladı.

"Güzel kızım benim..."

"Annnn ne..."

İçim aşkla dolup taştı. "Annesinin güzel bebeği... Bakalım kardeşin uyanmış mı?"

Onu Kaybedemem Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin