SON SAYI |Ara Verildi|

04.04

[Multi: Alisa]

Yeni kapağımızla aşk yaşıyorum, yapanın ellllerine sağlık diyelim ☺️

Oy ve yorumları ihmal etmeyelim lütfen, keyifli okumalar. ✨

🏐

"Bacım ipleri sağlam bağla da sonradan başımıza iş açmasın."

Kancanın üzerindeki ellerim duraksarken gözlerimi birkaç saniyeliğine kapatıp sabır dilendim. Bu çocuk niye benimle böyle konuşmakta ısrar ediyordu? Kendi abim bile bana bu kadar bacım dememişti yahu.

Sakin kalabilmek adına sessizce iç çektim ve şu durumdan bir an evvel kurtulabilmek için düğümleri daha hızlı atmaya başladım. En nihayetinde pankartın güzelce bağladığına emin olarak geri çekildim.

"Bitti sonunda."

Halil, ben geri çekildikten sonra tuttuğu pankartı yavaşça bıraktı. Birkaç saniye bekleyip pankartın yere düşmediğine emin olduktan sonra da benim gibi geri çekilerek pankarta baktı.

"İyi iş çıkardık he."

Altı üstü bir pankart asmıştık ama laf gereksiz yere uzamasın diye "Aynen," diye mırıldandım.

"Aa, çok güzel olmuş. Sağ olun çocuklar."

Başımı geriye çevirerek yanımıza gelen Alvina'ya baktım ve usulca gülümsedim. "Ne demek, rica ederiz."

"Aynen, ne demek yenge. Başka yapılacak bir şey var mı, yapayım hemen?"

Alvina geniş bir gülümsemeyle kafasını iki yana sallayıp "Yok, Halil," dedi. "Her şey hazır."

"İyi o halde, ben bizimkilerin yanına gideyim. İhtiyaç olursa bir hallo de, yeter."

Alvina gülerek başını sallarken ben de elimde olmadan tip tip baktım arkasından. Doğruyu söylemek gerekirse bebek yüzlü bir çocuktu, görünce Nişantaşı beyefendisi falan diyesi gelirdi insanın lakin içinde tam bir hödük taşıyordu.

"Öyle bakma," diyerek kıkırdadı, Alvina. Muhatabının ben olduğumu anlayınca gözlerimi kırpıştırarak ona çevirdim bakışlarımı. Artık çocuğun arkasından nasıl baktıysam Alvina'nın komiğine gitmişti. "Biraz tuhaf biri olarak görünebilir ama çok iyi çocuktur. Sevgilimin, yani Serkan'ın en yakın arkadaşlarından biri."

Kimin yakını hakkında bir şey sorsanız alacağınız cevap, özünde iyi insandır, olurdu zaten. Ama bazen dışına da bakmak gerekiyordu.

"Serkan da mı böyle?" diye sormaktan alıkoyamadım kendimi. Sesimdeki memnuniyetsizliği gizlemeyi bile başaramamıştım ki Alvina buna takılmadı. Hatta güldü. Gerçi o güler yüzlü bir insandı.

"Yok, değil. Serkan etrafına tam bir beyefendidir. Çılgınlıklarını çok yakınlarına saklar o."

Zaten insanlar yakınlarının yanında göstermelilerdi deliliklerini. Bence makul olan buydu en azından.

"Evet, her şey hazır gibi görünüyor. Şimdi tek yapmamız gereken Eda'yı beklemek."

Bakışlarım Nazlı'ya kayarken "Bir de Serkan'ı," diyerek iç çekti Alvina. "Hediyemi nasıl evde unuttuğumu anlayamıyorum gerçekten. Allah'tan Serkan buradaydı da ben kafeyle ilgilenirken hediyemi almak için eve gitti."

Serkan'ın nerede olduğu da anlaşılmıştı böylece.

"Ben Eda gelene kadar şuraya geçeyim o halde, yardıma ihtiyacınız olursa seslenmeniz yeterli."