Fever Dream // Enhypen.

ᴛʜᴇ ᴍᴏʀᴇ ɪ ᴡᴀɴᴛ ʏᴏᴜ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΑΙΜΑΤΟΣ,ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΒΙΑΣ, ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΜΕ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΕΥΘΥΝΗ!

.
.
.

Ο χορός;

{Jeonghye's POV}

Ο πατέρας μου γνώριζε τι άγχος μου προκαλούσαν οι τεράστιες μαζώξεις, ακόμη κι αν επρόκειτο για το Βασίλειο. Αυτός ήταν ο λόγος που αντιμετώπιζα έντονο πονοκέφαλο και ζαλάδα όλο το βράδυ.

Κάτι που φυσικά δεν μπορούσα να δείξω.

Περιπλανόμενη, με το κρυστάλλινο δισκοπότηρο που μου είχε προσφέρει ο Βασιλιάς Yunghui μπροστά στη μητέρα μου, χαιρετούσα έναν έναν τους ανθρώπους του, πολύ-σύντομα-να-γίνει, Βασιλείου μου.

Έτσι έλεγαν οι γονείς μου, εγώ αισθανόμουν πιο ξένη από ποτέ. Ο ίδιος λαός που μου φερόταν 17 χρόνια τώρα σαν την πριγκίπισσα του, ο ίδιος λαός σε λίγη ώρα θα με αποκαλούσε Βασίλισσα.

Ο πατέρας μου θεωρεί δεδομένο πως πρέπει να νιώθω τιμημένη, διότι ήταν όνειρο του, όταν ήταν κι ο ίδιος παιδί,  να αναλάβει κάποια στιγμή τον θρόνο. Ο πατέρας μου θεωρεί επίσης δεδομένο πως έχουμε τα ίδια όνειρα.

Παρόλ' αυτά, η παρουσία του Sunghoon ήταν μεγάλη υπόθεση για την ψυχική μου γαλήνη.

Ναι, μου είχε λείψει. Ήθελα να τον δω σαν τρελή. Μόνο που με άγγιζε, πέθαινα. Ήταν όλα όσα ήθελα να ζήσω.

Ήταν ένας από τους λόγους που το φαρμάκι του θρόνου, φαινόταν λιγότερο πικρό. Ήταν ένας από τους λόγους που θα αντιμετώπιζα τις όποιες δυσκολίες με ελαφρύτερη καρδιά.

Τα βήματα μου επιβραδύνθηκαν με το βλέμμα μου να πέφτει πάνω στον Sunoo. Το χέρι του να πιέζει την καρδιά του ελαφρά, κι οι εκφράσεις του να δείχνουν πονεμένες.

Έτρεξα κοντά του και γρήγορα, προσπάθησα να στηρίξω το σώμα του με τα χέρια μου.

"Sunoo?! Είσαι καλά;!"

Ο πρίγκιπας, φανερά ζορισμένος, στάθηκε και πάλι όρθιος στα πόδια του, μαλακώνοντας την έκφραση στο πρόσωπο του και αφήνοντας το χέρι του στον ώμο μου.

"Καλά είμαι, καλά. Μην αγχώνεσαι, ηρέμησε. Πήγαινε στο κόσμο που σε περιμένει Jeonghye." Μου είπε, χτυπώντας ελαφρά τον ώμο μου.

"Είσαι καλά;! δεν υπάρχει περίπτωση να σε αφήσω μόνο. Χρειάζεσαι κάτι; πες μου; να σε πάω να ξαπλώσεις; μήπως φταίει η ορθοστασία;" με έπιασε ένα παραλήρημα από την σύγχυση της κατάστασης, διότι δεν ήξερα πως να το διαχειριστώ.