VATAN UĞRUNA [ARA VERİLDİ]

3.BÖLÜM

I am iflah olmaz, adam olmaz.

🌪️

Karşımda duran adama bakmaya devam ettim. Bir zamanlar, kalbimin deli gibi atmasını sağlayan adama...

Garipti ki, şu an stresten ve kinden deli gibi atmasını sağlıyordu...

Gözlerimiz birbirine kenetlenmişken, askerler bu sefer onun yanına gitti ve o bakışlarını onlara yöneltti. Aslında önüne doluşarak onlara bakmasına mecbur bıraktılar.

Bana sorulan sorular ona yöneltilince hiç vakit kaybetmeden oradan ayrıldım.

Mermer zeminin üzerinde, koşar adım oradan uzaklaşırken aklım çok karışıktı.

Bunun burada ne işi vardı?

Dün ki gelmeyen doktor bu muydu?

Neden benimle aynı hastanede?

Aklımda ki sorular sürekli yer değiştirerek beynimi kurcalarken, çoktan acil katına gelmiştim. Bakışlarımı etrafta gezdirirken, sırtını duvara yaslamış Burçak hanımı izleyen Zehraya denk geldim.

Hemen onun yanına gidip kolunu tuttum ve onu dışarı çektim.

Ben onu sürüklerken ilk başta, "Ne oluyor be!" diye çığırdı ve benim olduğumu görünce susup sessiz kaldı.

Bahçeye çıktığımız da sırtını duvara yasladı tekrar, ben de ilk hemen onun karşısında durdum. Daha sonra olduğum yerde duramayıp bir o yana, bir bu yana gittim.

"Konuşacak mısın artık Yağmur?"

Durup ona baktım,"Hı?"

"Kızım çektin sürükledin beni bir anda, bir şey demeden bir o yana bir bu yana gidiyorsun. Ne söyleyeceksen söyler misin artık? Yüzün bembeyaz kesilmiş, ne bu halin?"

Tam önünde durdum, "Biri burada."

Kaşları hayretle kalktı, "Allah Allah mümkünatı yok. Biri nasıl burada olabilir?"

"Dalga geçme."

"Sen de evirip çevirmeden, şunu dümdüz anlat ki bende dalga geçmeyeyim."

"Metehan."

Gözleri büyüdü, "Eski sevgilin olan Metehan mı?"

"Evet o, az önce ameliyathaneden çıktım ve askerler bana soru sordu falan. Kapı bir daha açıldı ve döndüğümde-"

Sözümü kesti, "Metehan!"

"Evet o, bağırmana gerek yoktu. Ve şunun ismini sürekli ağzına alma midem bulanıyor."