KENZO ETHAN YUEN (yuen #1)

CHAPTER 4

We are here at the mall waiting for diane while jane can't come because she is busy. Siya kasi ang nag manage nang company nila.

"NINANGGGG!!!"napatingin ako kay sameo nang sumigaw ito habang kumakaway kaya pinagtitinginan kami nang mga tao.

"Hi! My baby how are you?"naka ngiti na sabi ni diane tsaka niya hinalikan si sameo tumingin naman ito sa dalawa na anak ko na tahimik lang na pinapanood sila sameo at diane. "I need to talk to you sam" seryoso na sabi ni diane kaya tumango ako sakanya. Lumapit muna kami sa isang fast food dahil tanghali na at baka gutom na ang mga bata.

Nang maka pasok kami ay agad kami inasist nang mga crew dun. Nag order kami at habang nag hihintay ay nag lalaro ang tatlo sa may palaruan nitong restaurant kaya dalawa na kang kami ni diane dito sa lamesa.

"What do you want to talk about?"tanong ko sakanya

"Its about coming back to Philippines"napatingin ako lalo sakanya nang sabihin niya yun sakin

"What about coming home there?"curious parin ako kung ano meron dun

"I already did my things here,my business and other and now im going home, do you want to come?" Tanong nito sakin. Hindi ko alam kung ano isasagot ko sakanya dahil bigla ay pumasok ang kaba sakin na baka pag nalaman ni ethan na asa pinas kami ay baka kunin niya sakin ang mga bata.

"Mom! Me and my brother want to go to Philippines we want to visit there" napatingin ako sa likod ko at nakita ko dun ang tatlo na anak ko.

"Diane alam mo naman na hindi ko pwede bigla i-uwi ang anak ko dun lalo't andun ang ama nila" sabi ko sakanya habang inaayus ko ang pag kakaupo nang anak ko. Nagtagalog ako dahil hindi naman maintindihan nang mga anak ko

"I know but what if he is already married? He already have a family?"irita ito habang nag sasabi. Hindi kasi kami pwede iwan ni diane dito kahit gusto ko na iwan niya kami. Sa kadahilanan na pinag bantaan siya nang kuya ko na pag iniwan kami ni diane dito ay gagawa si kuya nang paraan para mawala ang company nila diane.

"Look sam i dont want to hurt your felling but what if thats true... I will give you time to think next month first week is our flight" sabi nito may dalawang linggo pa ako para mag isip tungkol dun. Hindi na ako sumagot dahil dumating ang order namin.

Matapos kami kumain ay si diane ang nag bayad libre daw niya dahil nag tatampo ang ang mga bata sakanya dahil bakit daw hindi niya maharap tawagan ang mga bata.

Habang nag lalakad kami papunta sa book store ay napatingin ako sa isang lalaki at babae na mukang may tampohan dahil sinusubukan hawakan nung lalaki yung babae pero todo iwas naman yung babae na para bang ayaw niya na hawakan siya nang lalaki na yun. Minukahan ko nang maigi ang lalaki dahil familiar ito sakin nang sampalin siya nang babae ay tumagilid ang muka nito kaya nakita ko at dun ko lang nakita nang maigi ang muka niya.

Siya yung lalaki sa café kahapon na hindi marunong ngumiti.

"Mom lets go" napatingin ako kay sameo nang hilain niya ang kamay ko kaya napasunod ako sakanya sumulyap ulit ako sa lalaki at nakita ko na nakaluhod ito habang nakayakap sa beywanv nang babae na halatang umiiyak din.

Agad ako nag iwas nang tingin nang makita ko ang pag angat nang tingin nito sakin kaya umiwas ako nang tingin at nag pahila na lang ulit sa anak ko papunta sa book store. Nang makapasok kami ay nakita ko si shace at thazo na pumipili nang libre si diane naman ay tumitingin lang. Nag simula na mag hanap si sameo nang libro na gusto niya basahin. Nag tagal kami dun nang ilang oras dahil antagal pumili ni shace at sameo samantalang si thazo naman ay nakapili na hindi ko alam kung anong libro ang binili niya. Makikita ko rin naman yun kahit hindi niya ipakita sakin.

Natapos kami mamili nang libro ay nag aya si thazo na bumili nang guns kaya pumunta kami sa bilihan. Namimili si thazo nang gusto nitong toy gun si shace ay gusto rin daw nun kaya sinabe ko na pumili na din si sameo naman ay laruan na katana ang kinuha niya napakunot ang noo ko sa mga gusto bilhin nang mga anak ko. Pero siniwalang bahala ko na lang baka kasi ay iba na ang gusto nang mga ito na laruan dati kasi ay yung mga lego ang gusto nang mga lalaki na anak ko samantalang si sameo ay yung panv doctor.

"Mom this is cute i want it" pinakita sakin nang anak ko ang katana na laruan umiilaw pa yun.

"It is honey"ngiting sabi ko tsaka ako tumingin kila thazo na tapos na pumili agad kami nag bayad nang binili nila.

Lumabas kami dun at nag ikot sa mall habang nag titingin nang mga bagay-bagay. Bumili kami nang damit nang mga bata at nag grocery na din ako para may stock kami sa apartment.

Napatingin ako sa watch wrist ko ay 5:30 pm na kailangan na namin umuwi para makapag pahinga ang mga bata pa rin ako dahil may trabaho ako bukas.

"Kids we need to go home, bit your goodbye now kids"sabi ko sakanila nang makalabas kami sa mall. Mag kalayo ang panag parkan ni diane kaya ay hinatid niya kami sa sasakyan.

Nang marating namin ang sasakyan namin ay agad ko pinapasok ang mga bata sa backseat tsaka nilagay ang seatbelt nila. Si diane naman ay nilagay ang ibang pinamili namin sa passenger seat at ang grocery naman ay sa backseat.

"Bye ninang"sabay na sabi nang tatlo bago ko isara ang pinto kumawat naman si diane sakanila. Umikot ako sa driver seat

"Pag isipan mo ang sinabe ko sam tawagan mo ako pag nakapag disiyon ka na" tumango ako sa sinabe niya tsaka ako pumasok at inistart na ang kotse.

Sa totoo lang ay madali naman yun pag isipan ang kaso lang ay takot ako dahil baka pag bumalik ako dun kunin niya ang anak namin. Napatingin ako sa mga anak ko nakapikit sila mukang napagod mag laro. Napangiti na ako nang mapait nang maalala ang nangyari kanina sa grocery store.

"Sameo do you like this?" Tanong ko sa anak ko at pinapakita ang biscuits. Kaso lang hindi ito nakatingin sakin kaya sinundan ko ang tingin niya.

May isang pamilya dun na masayang namimili nang biscuits. Binalik ko ang tingin ko sa anak ko may lungkot ang mata niya hindi tulad kanina wala na ang excitement sa muka niya at saya. Napatingin din ako sa dalawang anak ko ganun din ang itsura nila halos mawala ang tuwa sa muka nila.

Isa yun sa pinaka ayaw ko minsan kung lumalabas kami. Hindi man nila sabihin ay alam ko na hinahanap nila ang tatay nila ang presensya ang lambing nang isang ama na hindi nila naranasan.

Gusto ko mang iparanas ay hindi ko magawa dahil baka totoo ang sinabe ni diane na may pamilya na siya masakit man sa puso ko ay kailangan tangapin kung totoo man yun pero sana ay hindi totoo ayoko na may kahati ang anak ko sa ama nila.