My Idol in Disguise (MID)

Chap. 17.2: Jeju Island 2

JB's POV

Habang nagdadrive ako di ako mapakali. Tsk. Naiisip ko naman si Lois. Siguro kami pa ngayon kung ako talaga si Jacob.. Pero si JB ako eh at hindi habang buhay ay itatago ko sa kanya ang katotohanan. Pero paano kung pumunta ako sa Pilipinas ngayon at sabihin sakanya na ako si JB at naka-disguise lang ako.. Totoo naman kasi ang sinabi ni Mark hyung eh na niloko ko lang siya at mukhang wala na akong karapatan na balikan pa siya kasi minsan ko na siyang sinaktan! Pero para naman yun sa kapakanan niya eh pero kung magkikita man kami magsosorry ako at kahit na di na niya ako tanggapin gagawin ko lahat mapatawad niya lang ako..

Dumating na ako sa island.. at as usual madami na namang tao. Tsk! Paano ko mahahanap si hyung neto?! =_________=

Hinanap ko siya! Tsk. Sabi sa GPS nandito daw pero parang wala naman eh! Tsk! -_______-

Naglalakad ako ng may biglang bumunggo saakin..

Yan kasi nagde-daydream alam naman na maraming tao. Tsk. -____- hindi ako tumingin sa kanya nang nagpapagpag siya sa sarili niya.. instead tumitingin ako sa paligid baka kasi nasa paligid lang si Mark..

"Uh miss? You okay?" Unsincere kong sabi sakanya. Tsk. Hindi na ako nakikipag-close sa mga babae kasi kay Lois lang ako. Nakatali pa rin ako sakanya eh.. *sigh*

Biglang nag SLOWMO ang lahat nang inangat niya ang ulo niya at tiningnan ako..

"J-jacob.." gulat niyang sabi..

H-hindi.. Nanaginip lang ako diba? Diba?

"L-lois.." gulat ko'ng sabi.. Naisip ko pala na naka-disguise ako.

Pero isa lang ang naririnig ko ngayon. Yung pagkalakas-lakas ng tibok ng puso ko..

Lois' POV

"L-lois.." he's voice.. yung tinig niya na matagal ko'ng hindi naririnig.. Pero bakit? Gusto ko siyang makasama pero bakit parang galit ako? Nasasaktan ako kasi unexpected na nandito siya.. Nasasaktan ako kasi never siyang nagparamdam.. Marami akong gustong itanong sakanya..

I felt tears running down my cheeks.. pero he grabbed my wrist and hug me..

Namimiss ko yung hug niya.. Pero baka nandito na naman siya para iwanan ako at paglaruan ako. Ayoko nang maiwan pa.. kasi masakit eh.. sobrang masakit.

I pushed him angrily! "Bakit ka nandito? Paglalaruan mo na naman ba ako? Magpapakita ka? Para ano iwan mo na naman ako? Tang-ina ka! Minahal kita pero ano! Ano! Iniwan mo ko?! Jacob.. a-ano bang nagawa ko. Iniwan mo nalang ako ng basta basta? B-bakit? Di pa ba ako sapat sayo?!" There I said it! Galit ako ngayon. Nung nakita ko siya, akala ko kaya ko siyang harapin pero naalala ko lang yung panahon na araw-araw akong pabalik-balik sa bahay nila kasi umaasa ako na babalik siya! Pero wala eh. Hindi siya bumalik.. Hindi niya ako binalikan..

Umiiyak ako sa sakit.. sobrang sakit..

"L-lois hindi. Let me explain! Lois.. its not what you think.. Hindi kita iniwan ng basta-basta!"

"So ngayon ka pa mag-eexplain? Ano ako tanga? I don't need your explanation!"

Aalis na sana ako pero he grabbed my wrist paharap sakanya.

"Lois.. mahal parin kita. I never stop loving you!"

"Talaga? Pero iniwan mo ko Jacob. Alam mo ba kung gaano kasakit yun? Its killing me Jacob. You don't know how it f*cking hurts!"

Tuluyan na akong umalis, leaving him behind. Gusto ko sanang lumingon pero i prefer not to. Ayoko kasing magpakatanga eh.. Doon ko lang naramdaman ang takot na maiwan ulit na baka isang araw mawala na naman siya saakin.