Fever Dream // Enhypen.

ᴘʟᴇᴀꜱᴇ ꜱᴛᴏᴘ

ΑΝΑΦΟΡΈΣ ΘΑΝΆΤΟΥ KΑΙ ΑΙΜΑΤΟΣ, ΔΙΑΒΆΣΤΕ ΜΕ ΔΙΚΉ ΣΑΣ ΕΥΘΎΝΗ!

.

.

.

Σαράντα μέρες μετά τον φόνο;

{Jeonghye's POV}

Ύστερα από τη κηδεία του Ni-ki, που ακολούθησε δύο μέρες μετά το θάνατο του, παρατήρησα πως ήταν η πρώτη φορά στα χρονικά που το Βασίλειο είχε σωπάσει ολοσχερώς.

Έπαψαν τα κουτσομπολιά, οι χαιρετισμοί, τα ευχάριστα νέα- πόσο καιρό είχα να ακούσω ευχάριστα νέα από κάποιον, οποιονδήποτε -κάθε είδους σχόλιο και γέλιο, σώπασε για πάντα.

Μια ατέρμονη σιωπή κάλυπτε το Βασίλειο και ο πόνος μου φούντωνε διαρκώς.

Δεν περνούσε μέρα χωρίς το ευεργετικό κλάμα που έριχνα το απόγευμα, όταν αντί να βγαίνω έξω στο λιμάνι να περνάω τον χρόνο μου είτε μονάχη, είτε με παρέα, κάτι που συνήθιζα πριν τον ματωμένο χορό, κλειδωνόμουν στο δωμάτιο με την ελπίδα πως δε θα με ενοχλήσει η μητέρα, και θυμόμουν όλες τις καλές στιγμές που πέρασα με τον μικρότερο αδελφό μου.

Και το μόνο που τριγύριζε στο κεφάλι μου τον τελευταίο μήνα ήταν μια ερώτηση.

Γιατί;

Γιατί να έκανε κάποιος κάτι τέτοιο σε ένα τόσο αθώο και γλυκό πλάσμα. Ποιος φθόνος και ποιο μίσος σε κατέλαβε για να πράξεις κάτι τέτοιο;

Η καρδιά μου πονούσε όσο τον σκεφτόμουν να με φωνάζει, να αρπάζει το χέρι μου και να με τραβολογάει πέρα δώθε για να μου δείξει οτιδήποτε τον είχε ενθουσιάσει και προπάντων, να με ενοχλήσει γιατί τον έκανε να γελάει.

Και με εκνεύριζε.

Αλλά πάντα κατέληγα να γελάω κι εγώ.

Ποιος μπόρεσε να τολμήσει; να διαπράξει μια τέτοια αμαρτία; και κυρίως, γιατί;

Αυτά σκεφτόμουν όλον τον περασμένο μήνα. Δεν υπήρχε λεπτό που να ένιωθα καλά. Αλλά ήταν καθήκον μου να χαμογελώ.

Φυσικά και τα Βασίλεια δεν προχώρησαν στη στέψη. Ξεσηκώθηκε όλος ο λαός, ύστερα από προσταγή του Βασιλιά Yunghui, όλοι οι φρουροί και όποιος αστυνομικός βρισκόταν σ' όλο το μήκος του Βασιλείου, άρχισε να ψάχνει για τον φονιά του μονάκριβου γιου του και μέλλοντα Βασιλιά, όπως ευθέως ανακοίνωσε την ακαταλληλότερη στιγμή.