Βιάστηκα να σε αγαπήσω

Δέκατο Έκτο Κεφάλαιο

Και οι δύο βγήκαν έξω βιαστικά. Στην πορεία τους για το τραπέζι προσπάθησαν να ξεχάσουν τι είχε συμβεί και ανακάθισαν χαλαρά. 

Μ: Έγινε κάτι;

Π: Όχι αγάπη μου. Σαν τι να έγινε;

Μ: Απλά ρώτησα. 

Α: Τι θα κάνουμε τώρα; 

Μ: Δεν ξέρω. Η μητέρα του δεν σηκώνει το τηλέφωνο και ανησυχώ ακόμα πιο πολύ. Ο πατέρας του τώρα... Δεν ξέρω κατά πόσο γνωρίζει για αυτούς. 

Κ: Γιατί; Δεν είναι μαζί; 

Μ: Όχι χώρισαν μόλις ο Γιάννης ήταν 10 ετών. Αυτός ήταν μεθύστακας και γυναικάς. Δεν θα μπω καν στον κόπο να του τηλεφωνήσω. 

Π: Όχι, άστο. Δεν θα κάνουμε τίποτα. Θα περιμένουμε να μας πάρει η μητέρα του. Μέχρι τότε όμως πρέπει να συνεχίσουμε κανονικά. 

Κ: Συμφωνώ. Πρέπει να συνεχίσουμε να ζούμε τις ζωές μας. Ο Γιάννης θα γυρίσει και είμαι σίγουρος. 

Α: Ας το ελπίσουμε αυτό. 

Μετά από λίγη ώρα αποφάσισαν πως ήρθε η στιγμή να φύγουν. Αφού βγήκαν έξω στον δρόμο άρχισαν να συζητούν για το τι θα κάνουν το βράδυ. 

Κ: Και για πείτε...τι θα κάνουμε το βράδυ;

Σ: Εγώ λέω να κάτσω μέσα. Δεν έχω πολλή όρεξη για εξόδους. Άσε που πρέπει να τελειώσω ένα λογοτεχνικό βιβλίο που διαβάζω. Και είμαι και σε κρίσιμο σημείο. 

Π: Αααα, κατάλαβα. Και να σε παρακαλάμε τώρα, δεν πρόκειται να έρθεις. 

Σ: Δίκιο έχεις. Πηγαίνετε εσείς όμως. Δεν θέλω να σας χαλάω συνεχώς τα βράδια σας. 

Α: Μμ, που λέτε να πάμε εμείς ρε;

Κ: Αα, εγώ δεν ξέρω. Ότι αποφασίσετε. Είμαι μέσα σε όλα. 

Π: Χάνεις εσύ τέτοια πράγματα;

Μ: Εγώ λέω να πάμε στην μουριά. 

Α: Αα ναι ρε! 

Κ: Τι είναι αυτό; Κανένα κλαμπάκι; 

Μ: Πω! Έλεος ρε Κώστα. Το μυαλό σου εκεί τριγυρνάει συνεχώς. 

Κ: Και τι θέλετε να κάνω; Εγώ είμαι κακό παιδί. Δεν είμαι όπως τον δικό σου που ότι του λες το κάνει. 

Μ: Τι είπες ρε; Φιλενάδα μάζεψέ τον!

Α: Σκάσε ρε Κώστα! Συνέχεια βάζεις φιτιλιές. 

Σ: Παιδιά. Εσείς συνεχίστε. Θα πάρω ταξί να πάω σπίτι. 

Μ: Σίγουρα; Να μην έρθω μαζί σου;