EVA +18 (Avesta Serisi 1. Kitap)

66. Bölüm - Samira

Yemek salonuna girdiğimizde, kapının hemen ilerisinde bulunan ve benim buradaki ilk günlerimde sürekli oturduğum masa doluydu. Kain beni eliyle belimden tutarak masamıza doğru yönlendirirken, arkamızdan gelen yüksek sesli bir kadın sesi, "Kain, tatlım." diyerek durmamıza sebep oldu. "Bizi gelininle tanıştırmayacak mısın?"

Kafamı hafifçe çevirdiğim an, sesin sahibi nefes kesici esmer kadını gördüm. Siyah dalgalı saçları neredeyse kalçalarına kadar geliyordu. Gözlerinin rengi o kadar koyuydu ki gözbebeklerini resmen ayırt edemiyordum. Pürüzsüz açık renk teni ve dolgun dudaklarıyla göz alıcıydı. Kısacası çarpıcı bir güzelliği vardı. Üzerindeki siyah elbiseden taşacak gibi duran -benimkilerin en az iki katı- göğüslerine istemsizce gözlerimi dikip ben bile bakıyordum.

"Kan gelini." dedi ikaz eder gibi, kapıdan henüz içeri girmiş olan Selene. Sonra da gelip sahiplenici bir tavırla Kain'in koluna girdi ve diğer elini de göğsüne koyup meydan okur gibi Samira'ya dikti gözlerini. Gözlerimi kırpıştırarak Selene'e baktım. Ben verdiğim sözü tuttuğumdan beri Kain'e böyle sahiplenici bir tavırla yaklaşmamıştı. İspatlamaya çalıştığı şey neydi tam olarak emin değildim.

Kain oralı bile olmadan düz bir sesle, "Samira, bu Eva." dedi. Aslında Kain'e hakkını vermeliydim. Kadının göğüslerine henüz bir kez bile bakmamıştı. Sebebi ise, elbette daha önce defalarca kez gördüğü için, çoktan ilgisini kaybetmiş olmasıdan kaynaklanıyor olmalıydı.

Tam o sırada Kain bana doğru dönüp, kafasını Samira'yı işaret eder gibi hafifçe yana eğerek, "Eva, bu da Samira. Kendisi bir Kara Samana ve Yessenia'ya yol boyunca eşlik ettiği için birkaç gün burada misafirimiz olacak." dedi.

Samira, önce Kain'in koluna sahiplenici bir tavırla girmiş Selene'in eline, sonra da bana baktı. Bakışları dikkatliydi ancak geride o gölgelerin içine gizlenmiş alaycı parıltıları rahatlıkla görebiliyordum. Göğüslerini resmen gözümüze sokacak şekilde bir adım daha yaklaşıp, "Onu da diğer kölelerin gibi Selene ile paylaşıyor musun?" diye sordu.

Sesinden, ancak yatak odalarında kullanılabilecek bir tını akıyordu. Şehvet, arzu, tutku, kısık boğuk bir ton... Ne ararsan vardı. Ben böyle konuşmaya çalışsam muhtemelen sesim soğuk algınlığı geçiriyormuşum gibi çıkardı...

Selene yine şuh kahkahalarından birini atarken, ben buz kesmiştim, Kain ise sadece, "Bu kez değil." demekle yetindi. İçten içe "asla" demeyi unuttuğunu düşünsem de, o an yaptığım tek şey umursamaz bir tavır takınmaya çalışmaktan başka bir şey değildi. Kain'in, Victoria'nın her türlü deneyime açık olmasından kastettiği şeyleri artık kafamda çok daha net canlandırabiliyordum.

Samira, beni o inceleyen gözleriyle baştan aşağı süzdükten sonra, tek kaşını kaldırarak gözlerini benimkilere dikti ve takdir eder gibi bir ses tonuyla, "Nedenini görebiliyorum." dedi. Bu son sözleri Selene'in yüzündeki kendini beğenmiş gülümsemeyi silerken, bense yüzümü buruşturmamak için kendimi zor tutmuştum. Ardındansa Selene'e pişkince sırıtıp, bize arkasını dönerek yerine geçti.

Anladığım kadarıyla Selene ve Samira arasında, bariz bir şekilde hâlâ Kain için bir rekabet vardı. Daha da ilginç olanı beni oyunlardaki fasulyeden sayıp, bir taraflarına takmamalarıydı. Buna içerlenip içerlenmemek konusunda ise kararsızdım. Beni de bir rakip olarak görüp başımı ağrıtmalarındansa, belki birbirlerini yemeleri çok daha iyiydi.

O akşam Selen'in yerinde, Kain'in danışmanlarından biri olduğunu düşündüğüm bir soylu oturuyordu. Yemek boyunca Argniz dilinde konuşup sohbet ederlerken, bense elbette dikkatle onları dinliyordum.

Danışmanı; Kara Samanaların Northend temsilcisinin, onlara ilettiği bilgileri Samira'nın anlattığı kadarıyla Kain'e aktarıyordu.

Mahnzaru'yu tutan sınırlarda, kendini göstermeye başlayan olağan dışı titreşimlerin pek iç açıcı haberler olmadığını ama sınırı koruyan büyünün hâlâ güçlü olduğunu iletti. Anlaşılan Northend'de ki Kara Samana temsilcisi titreşimlerden hoşlanmamıştı ve bunun giderek artmasından korkuyordu.