Kayıp Günlük (Düzenleniyor)

1. BÖLÜM

İyi okumalar..   

Yüzümü yalayarak uykumu bölen sert rüzgarla birlikte yeni bir güne uyandım. Bu an, kış uykusuna yatıp aylarca uyuyan ayılara özendiğim zamanlardan biriydi. Her sabah ki gibi.
     Benden bir yaş büyük ev arkadaşım Elif'in geçen doğum günümde hediye ettiği puf terliklerimi giyip keşke dolu hayalimi geride bıraktım ve yatağımdan kalktım. Kapıya doğru ilerlerken Elif seslendi. "Şara? Kalktın mı? Ben markete gidiyorum."
Uykumun açılması gerekiyordu ve edebiyat sınavı için almam gereken bir kitap vardı. Odadan çıktığımda Elif montunu giyiyordu. Bileğimdeki lastikle saçlarımı topladım. 

"Markete ben gideyim. Kitap almam gerekiyor, çıkmışken hallederim. Ne alınacak?"

"Bana uyar." dedi. İçinden çok sevindiğini tahmin edebiliyordum. Markete gitmeyi sevmeyen üşengeçler listesinde ilk sıralardaydık.

"Ekmek, toz şeker ve az tuzlusundan peynir. Yumuşak olsun. Para komodinin üstünde."

 "Tamamdır." dedim. Montumu üstüme geçirip parayı aldım. Paraya bakarken, on bir sene önce ölen  annemin sabahları ekmek parasını elime sıkıştırıp, "Para üstünü doğru al." deyişi ve yanağıma sıcak bir öpücük kondurup beni markete gönderişini hatırladım. O zamanlar da markete isteksiz giderdim ama asıl fark, şimdi beni markete öpücükle gönderecek bir annemin olmayışıydı. Elif yanağıma bir öpücük kondurdu. "Dalgıç, hadi git. Çay soğuyor." Beni anlayabildiğini biliyordum. Aynı eksiklikleri yaşıyorduk. Zorla da olsa derin düşüncelerimden kurtulup gülümsedim. İki yanağını tutup salladım. Elif bundan hiç hoşlanmazdı. Böyle duygusal anlarda benim için iyi oluyordu bu yanak sıkma işi, hemen konuyu dağıtıyordum.

      Ayakkabılarımı ayağıma geçirip binadan indim. Önce kitap işini halletmeye karar verip, iki sokak üstteki Karanfil Kitapçı'ya ilerlemeye başladım.

(Düzenlendi.)