Kaybetmeye Hazır Mısın?

2.Bölüm:O Zaman Öldür

İyi okumalar :)
Öncesi gün dünyalar başınada yıkılsa kalkmak zorundaydın bugün yaşamak için. Bugünü yaşamak için
sabah erkenden kalkıp kıyafetlerim giyindim. Makyajımı yaptıktan sonra aşağı indim. Babam aşağıdaydı. Gidip yanağını öpüp "Günaydın yakışıklı babam." dediğimde annem gülümsedi. Aslında bu benim bir nevi özür dileme şeklimdi.Babam anneme baktığında annem ona doğru gülümseyip bana döndü. "Günaydın anneciğim." dediğimde "Günaydın kızım." dedi.

Kahvaltımızı sessiz bir şekilde geçirirken annem bana dönüp "Bu sene sınav var kızım. Okulu beğendin mi? İstersen özel derslerde alabilirsin." dediğinde gerek yok diyecekken dün babamın çok kızdırdığım aklıma geldi.

"Anne okul çok nitelikli. İkinizede teşekkür ederim ama ben eğitimimi sizinde izninizle güzel sanatlar üniversitesinde okumak istiyorum." dediğimde annemle babam memnun şekilde kafalarını salladılar.

"Sen nasıl istiyorsan öyle olsun.Kızımın sanatçı olmasından gurur duyarım " diyen babama gülümsedim. İşte bu kadardı, biz babamla küsemezdik o bana kıyamazdı. Ayağa kalktığında yemeğe devam edip telefonuma baktım. İnstagramdan Kuzey bana takip isteği atmıştı. Gülümseyip kabul ettim.

Odama çıkıp çantamı alıp aşağı indim. Alışveriş merkezine gidecektim ama annem beni durdurdu. "Kızım nereye?" dediğinde Ona "Alışverişe" dediğimde beni durdurdu. "Kızım okuldan müdür yardımcısı aradı yarın okul açılacağı için son üç vesikalık fotoğrafın eksikmiş git götür."dediğinde gerçekten sıkılmıştım.

"Salih ağabey götürse olmaz mı? Anne giyecek hiçbir şeyim yok" dediğimde bana kızdı. "Salih Bey beni götürecek, Nuri Bey 'de alışverişte gitti, hadi git kızım" dediğinde memuniyetsizce kafa salladım. Rujumu tazeleyip odamdan vesikalıklarımı alıp okula doğru yürüdüm.

...

Okula geldiğimde bir siyah araba görmüştüm. Okulun içine girp hızlıca müdür yardımcısının odasını aradım. Müdürün odasını biliyordum ama müdür yardımcısının odasını hiç görmemiştim. Sanat odasının önünden geçerken sesler duyduğumda geriye adım attım.

"Bak Uzay bende senin annen sayılırım. Lütfen söylemek için acele etmeyelim. Bu sene sınavı var" dediğinde konu Uzayla Leyla Hanım arasındaydı.

"O zaman seni ne ilgilendirir?" dedi içsesim

"Kes sesini! "

"Sen benim annem falan sayılmazsın. Ya Kuzeye söylersin evlatlık olduğunu ya da ben söylerim" dediğinde elimi ağzımla kapattım. Kuzey evlatlık mıydı? Pei Uzay nasıl öğrenmişti ve ne zamandır biliyordu?

"Tekrar soruyorum, seni ne ilgilendirir?"

"Off kes ya"

"Bak oğlum tamam haklısın ama şu an bunu yapamayız anlıyor musun? Babasıyla evliliğimi kurtarmaya çalışırken bunu ona yapamam, zaten yeterince zarar gördü." dediğinde Uzay bakışları yumuşamıştı.

"Bak Uzay, haklısın arkadaşına ihanet ettiğini düşünüyorsun ama ona ne kadar iyilik yaptığını farkında değilsin. Söz veriyorum ona söyleyeceğim ve sen de kurtulacaksın" dediğinde Uzay gergince kafasını sallayıp yüzünü ciddileştirdi.

"Siz yapmasanız ben yapacağım" dediğinde kapıya doğru baktığında geri çekildim.Leyla hanım kafasını sallayıp çıktığında ben de gidecektim ki bir kol, beni kolumdan tutup beni içeri çekti.

"Bırak ne yapıyorsun bıraksana ya." dediğimde kolumu sıktı. "Bırak canım acıyor. " dediğimde bana yaklaştı. Gözleri ilk gördüğüm gibi acı kahvedi.Sinirden çenesi titriyordu. Yüzü gerçekten kusursuzdu.