Daha Erken

Aliskanlik

Hayali olan ne varsa hepsini geride birakmanizi istiyorum, belkide gucunuz yeterse yardimci olmaniza ihtiyacim var. 8 yasindaydim her ailede olan turden problemler tabiiki var, annen ile baban anlasamaz kavga ederler sende arada kalirsin odanin kapisini kapatip duymamaya calisirsin... Bu donemleri cok yasadim ama hicbir zaman kendimi kandiricak kadar iyi bi yalanci olamadigimi belirtmek isterim. Her seyin daha kotuye gidecegini farkinda olmamak aptallik olurdu, sadece cok fazla yasanilan bir sey haline geldigi icin umursamaz oluyorsun baska bir tabirle alismak. Aliskanlik o kadar lanet bir sey ki neredeyse hic iyi bir seye yol actigini gormedim. Herneyse, 2 erkek kardesim var ve onlarin problemleride o zamanlar kafaya takilicak kadar buyuk degildiler. Annem 15 yasinda dogu bi aileye sahip oldugu icin normal gorulerek evlendi. Babamla aralarinda 12 yas var ve tabiki kulaga ne kadar kotu gelsede suan annem babamdan daha yasli gozukuyor. Tabikide icerde patlak verdigi icin kavgalar eksik olmuyor, ama hicbir zaman hakli bir taraf bulamazsiniz...

Bayram sabahi icin erken yattigimiz bi aksamdi, babam ve kardeslerim bu sabahlarda erken uyanip namaza giderler evdeki curcuna bittikten sonrada beraber bayram gormesine devam ederiz. Saatin daha namaz vaktine bile gelmeden uyandigimi hatirliyorum o gun, sabaha dogruydu hava henuz aydinlasmamisti, cam kirilma sesine uyanmistim, odam koridorun basinda oldugu icin evdeki tum odalari rahatlikla gorebiliyordum. Babam ustune kilitlenen bi kapinin camini kirmisti. Daha o yasimda o zamana kadar gordugum en vahsi sahneydi. Annem evden kacmak icin babamin uzerine kilitledigi kapinin onu engelleyecegini sanmisti bence o da boyle bir sey beklemiyodu cunku o an ki yuz ifadesini hic unutmam. Korkmustu ve o kadar telasliydi ki.. Kardeslerim ve benim ayaklandigimiz anda annemin o duruma ragmen hala yok bir sey diyip elindeki cantayla bizi uzaklastirmaya calismasinin yani sira babamin kolunun kan icinde olmasi kabus gibiydi. Babam anneme bagiriyo biz anneme gitme diye yalvariyoruz annem bir yandan uzaklasmaya calisiyor sanki her sey gidince bitecekmis gibi... Arkasindaki kimseyi dusunmeden cok hizli bir sekilde evden cikmaya calisiyordu, o zamanlar en kiymetli seyim annem oldugu icin istemsiz bir sekilde arkasindan kosmustum, butun sokagi arkasindan 'gitme!' diye bagirarak kosmaya devam ettim. Arkasina donup yuzume bakmadan yanimdan kardesimi aldi kolundan cekip onuda hizli yurumesi icin konusuyordu. Hayatimdaki ilk terkedilisimin bu kadar agir olucagini bilmiyodum, en buyuk hayal kirikligi en buyuk saskinligi yasadigim o gun. Nereye gittiklerini bilmiyoruz sadece gittiler ayni zamanda babamin balkondan geri donun diye bagirmalari annemin arkasindan ettigi hakaretler... Annem uzaklasirken son yaptigi hareket gozumun onunden gitmiyordu, ben senin kizinim ve sen kizini biraktin...

Kimsenin ne yapicagini bilmeden hareket etmesiyle normal bi sekilde akraba ziyaretlerine gittik, her seferinde annemin nerde oldugunu sorduklarinda aglamaya baslayarak anlattim her evde, tamamen gucsuzlugumden. Her insanda ayni teselli, uzulme yada aglama diyerek beni sakinlestirmeye calismalari. 1 hafta gectikten sonra komusular yemek getirmeye ve nasil oldgumuzu sormaya gelmeye basladilar. Daha 4. sinifta bile kimin gercek oldugunu gormeye baslamistim ve o zamanlar benim icin agir bi yuktu. Annem gitmeden once agzimiza dusen akrabalarimiz dahi sesiz soluksuz olmustu. Hergun okula gidip eve gelirdim en buyuk eglencelerimi elimden almisti annem bizi terkederek. Ne babamin agzinin tadi vardi nede evde huzur kalmisti. Ders notlarim olmasi gerektiginden cok dusuktu, babam bunu anneme bagliyodu ama inanin 2. sinifta bi kelimeyi yanlis okudugum icin annemin masayi itip ters cevirdigini ve her zaman 'gerizekali, senden bi bok olmaz!' derdi... Kucukkken uzulucek kadar anliyicagim bir tabir olmadigi icin belkide takmamisimdir...

Annemin gunlugunu buldugum gun ailem hakkinda ogrendigim cogu sey onlara bakis acimi degistirdi. Ben dogmadan once basladigi gunluk aci yaratiyodu insanin icine. Annem yanindayken bir cok kizla filort ettigini hatta onu aldatmaya kadar abarttigini idda ediyo. Yillardir hala neden evi terk ettiginin sebebini bilmemem aklima direk bunu sebep gosterdi. Babamdan sogumadim belki olmasi gereken tam tersiydi ama oyle olmadi, annemin evi hic aramayip bizi merak etmemesi bana sacma geliyodu hatta onun icin endiselenmistim ama babama sormakta cekiniyodum. Kardesimi merak ediyodum, ne kadar buyudugunu. Ama sessiz kalmaya devam etti hersey...

5. sinifta okul degistirdim ve okulumda annemin artik yasamadigini zannedne bi insana bile rastlamistim, ama isin komik yani benim bile o kadar bilgim yoktu onun hakkinda. Iste o zamanlari dusnunce icimde yatan bi umursamaz oldugunu dusunuyorum. Babam okulu arayip annemin ve kardesimin evde bekledigini okuldan erken cikicagimi soyledi. Hayatimda yasadigim en ilginc en ve duyguydu..