Everything will be ok

Prologue

Disclaimer: This is work of fiction. Names, chracters, businesses, places, events, locales, and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

Please be advised that this story contains violence, strong language, strong sexual content including dialogue may not be suitable for very young age.

                    •*•*•*•*•*•*•*•*•*•

Tinawagan ko siya. Dahil gusto ko ng may kasama ngayon. Gusto kong meron mag comfort sa akin. Baka magpakamatay pa ako ng wala sa oras eh.

Nandito ako ngayon sa parking lot ng condo ni Ashlynne. Nahihintay.

Ilang minuto lamang ay agad naman siyang nakarating. Sumakay na ako sa kotse niya. Sinabi ko sa kanya nasa tambayan naming dalawa ang punta namin.

Habang bumabyahe kami hindi ako nag sasalita. At hindi din siya nag sasalita. Siguro alam na niya na may problema ako. At alam na din niya kung ano yon. Tsk siya pa alam niya ang pasikot sikot pag dating sa akin tsk tsk.

Pagkatapos ng ilang minutong byahe nakarating nadin kami dito sa garden ng isang naging kaibigan ko din nasi Kelly. Medyo malawak ito....medyo lang naman. At oo dito nga ang aming tambayan. Maganda dito. Tahimik walang masyadong tao. Pero meron siyang entrance fee mura lang naman. Marami ka ding makikitang magagandang halaman na may magagandang bulaklak.

Umupo kami sa may bermuda grass na lagi naming pinaguupuan kapag pumupunta kami rito.

Tinatanaw ang palubog na araw.

Automatic ang cover nito. Inoopen nila ang cover kapag ganitong palubog na ang araw hanggang sa mag alas siete na ng umaga. Sinasara lamang nila kapag lumalakas na ang sinag ng araw dahil ayaw naman ng may ari na masira o kaya masunog ang mga halaman dito. Ibat iba ang mga bulaklak na makikita mo. Talagang napakalago ng mga ito at alagang alaga.

Ang lola ni Kelly ay siyang may ari nito dati. Ng pumanaw na ang kanyang lola ipinamana ito sa kanya. Napaka perfect ng tambayang ito. Makakahanap ka talaga ng peaceful life. Pero nag sisimula nanamang tumulo ang luha ko dahil sa nalaman ko. Kinausap kona tong kasama ko.
Kanina pa tahimik eh.

"Ang sakit bakit ganon. Bakit ngayon ko lang nalaman. Marami ng panahon ang nakalipas bakit. Bakit ngayon lang. Napakasama nila. Mga walang puso. Sisiguraduhin kong pagbabayaran nila ang ginawa nila. Ang sakit kasi eh hindi ko ma explain kung gaano kasakit. Ang tagal nilang tinago sa akin to. Tapos tapos ngayon ko lang malalaman."I said to him while crying.

"Shhhhh. Tama na. Wag ka ng umiyak. Alam mo namang nandito lang ako palagi para sayo." He said.

"Hindi ko lang kasi matanggap. Bakit kasi urghhhh. Bakit kasi kaylangan pa nilang isikreto." Inis na sabi ko. At pinunasan ang mga luhang lumabas sa aking mata.

"Maybe meron silang dahilan kaya nila hindi sinabi sayo o sinikreto. Narinig mona ba ang dahilan nila?" Tanong niya.

"Hindi.... Hindi kona pinakinggan pa dahil umalis na ako kaagad." Sabi ko naman sa kanya at pinitik niya ang noo ko. Awts.

"Aray bakit moko pinitik punyeta ka." Sabi ko sa kanya habang hinihimas himas ang noo ko

"Hindi mo pala pinakinggan ang dahilan nila tapos nag kakaganyan ka tangengot ka talaga kahit kaylan ano. Tsk." Sabi niya sakin..... ay ang harsh naman neto.

"Eh gulong gulo na ako. Ang sakit sakit na ng nararamdaman ko dahil ngayon lang nila sinabi!!!" sigaw ko sa kanya.

"Tsk. Ok ok ikaw na ang panalo. Ikaw na palagi ang may dahilan. Sorry na." Sabi niya. Napangiti nalang ako at niyakap siya.

"Thankyou thankyou for everything." I said to him.

"Your welcome. Basta ikaw. Everything will be ok Havana Queen."

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

Don't forget to vote and comment please :))