*yanlışlarım olabilir yazdığım gibi attım kontrol etmedim ii okumalar🔥
Ateş ve İpek'in yaklaşık 3 aydır süregelen gayet güzel giden bir ilişkileri vardır.
İpek önündeki dosyalarla uğraşırken Ateş vakasını çözmüş olmanın verdiği huzurla İpek'in odasına giriş yaptı. Dosyalardan kafasını kaldırmadan konuşmaya başlayan İpek
''Ateş şu an gerçekten çok yoğunum, önemli bir şey söylemeyeceksen daha sonra konuşalım.'' Ateş, İpek'in söylediklerine aldırış etmeden masaya doğru yürüdü.
''Seni görmeye geldim işte bundan daha önemli bir işim mi var benim?'' diyip İpek'in yanına geçip masasına yaslandı.
''Tamam Ateş, o zaman gördüğüne göre artık gidebilirsin işinin başına.''
''Ben de onu demeye geldim zaten İpek hocam. Benim işim bitti, vakamı çözdüm. E sevgilim de şimdi övünmek gibi olmasın da bu hastanenin dekanı. Acaba diyorum biz bir izin mi alsak, vakit mi geçirsek biraz beraber?'' diyip suratına muzip bir gülüş yerleştirerek göz kırptı.
İpek oturduğu yerden kalkıp Ateş'in karşısına geçerek
''Ateşcim gördüğün gibi çalışıyorum. Yani anlayacağın böyle bir şeyi yapabilmem mümkün değil. Ayrıca vakanı çzömüş olabilirsin ama poliklinik seni bekliyor'' dedikten sonra ellerini Ateş'in gömleğinin yakasına götürdü ve hafiften düzeltti. İpek dolaptan dosya almak için yere çömelirken Ateş de dolaba yaslanmış bir şekilde İpek'in kalkmasını bekliyordu.
''Akşam bana gel bari ya da ben sana geleyim. Özlüyorum seni'' diyip kedi bakışlarına İpek'e yöneltti.
''İşlerimin ne zaman biteceğini bilemiyorum Ateşcim. Ayrıca bittikten sonra da yorgun olurum zaten eve geçip direkt uyumayı düşünüyorum'' dedikten sonra dosyasını alıp ayağa kalktı. Masasına doğru yönelirken Ateş'in ani hareketi ile bir anda vücudunu masasına dayalı bir şekilde buldu.
''İzin desen yok, akşam da yorgun geleceğim diyorsun. Bu kadar işkolik olmak zorunda mısın? diyip boynuna bir öpücük bıraktı. İpek doğrulmaya çalışarak konuşmaya başladı.
''Ne yazık ki Ateş hocam işimin gerektirdiği şeyler var. Bazılarımızın aksine insanlar sorumluluklarını yerine getirmeye çalışıyor. Şimdi rahat bırakırsan işimin başına dönmek istiyorum.''
''Nıç., Bırakmam'' diyerek İpek'e daha da yaklaşmaya başladı ve bu sefer dudaklarına ufak bir öpücük kondurdu. İpek vücuduna gittikçe daha da yaklaşan Ateş'i omuzlarından hafifçe ittirmeye çalışarak
''Ateş, lütfen yeri burası değil birisi görecek.'' İpek'in ittirmelerine karşılık daha da sokulmaya başlayan Ateş, boynuna sıralı öpücükler atarak,
''Neresi yeri? Arşiv odası? Poliklinik? Yatak odası?'' diyip boynundan ayrılarak
''Valla bana her yer uyar İpek hocam da sen hiçbirine yanaşmıyor gibisin.'' Ateş'in oyununa dahil olmaya karar veren İpek, ellerini Ateş'in boynuna dolayarak kendisine yaklaştırdı. Dudakları birleşecekken odanın kapısını çalarak içeriye Zeynep girdi. İpek de hemen Ateş'ten uzaklaşmaya çalışarak aralarına mesafe koydu. Gördüğü manzara karşısında şaşkınlığını gizlemeye çalışan Zeynep
''Iıı, ben dosyayı bırakmak için gelmiştim de''dedi.
''Tamam Zeynep'cim, masaya bırakabilirsin''diyerek vücudunu Zeynep'e doğru döndürdü.
''Sıkıntı yapma İpek hocam. Zeynep anlar bu hastane köşelerinde özlem giderme durumundan''. İpek arkasına dönüp Ateş'e kızgın bir bakış atarken Zeynep de dosyayı bırakıp ''neyse ben çıkayım artık'' diyip odadan çıktı. Zeynep'in odadan çıkmasıyla Ateş arkası dönük İpek'e sokularak ellerini beline doladı.
