oyuncu

arcade - duncan laurence [x.]

Bir ay sonra

Annem gözlerime bir daha baktı. "Çok güzel oldun."

"Pekala..." dedim iç geçirip. Film setine gitmek için hazırlanmıştım, annemin bakışlarına göre de artık hazırdım. Gözlerinin içi gülüyordu ve iyi olmamı istiyor gibi duruyordu.

Griand kadar ünlü olmasam da ben de bir oyuncuydum ve hayatımın film teklifini, Griand o gün gidip beni yaşlı gözlerle arkasında bıraktıktan sonra almıştım.

Şimdiye kadar hep yan rollerde bulunmama karşın bu kez başrol oyuncusu olacaktım, üstelik kadroda Griand da yoktu. Teklifi aldığımda kabul edip etmemek konusunda çok kararsızdım. Griand bana her zaman gösteri dünyasına fazla girmemem gerektiğini söyler dururdu, hatta önüme gelen teklifleri o elerdi. Fakat o gittikten sonra bu kararları artık ona bağlı vermemem gerektiğine karar vermiştim. Onun sadece arkadaşı olmak istiyordum, onu seviyorum diye hayatımı ona bağlı yaşamaya çalışmam başından beri büyük bir hataydı.

Derin bir nefes verip anneme sarıldım.

"Bugün ilk günüm," dedim. "Bana şans dile."

"Keşke Griand da burada olsaydı." dedi annem. Bunu söylerken sesi kararsız çıkmıştı.

"Bir aydır bir bahane bulup kaçıyor benden, bugün mü yanımda olacak?" dedim. Gözlerimi gözlerinden çekip pantolonumun belini biraz aşağı çektim.

Kapıya doğru gidip ayakkabılarımı ayaklarıma geçirdikten sonra dış kapıyı açıp yüzümü serin havanın yıkamasına izin verdim. Bir adım dışarı attıktan sonra kafamı çevirip anneme baktım, gözleri nemliydi.

"İyi olacağım." dedim,

"Umarım." dedi.

Umuyordum, ben de.