Ξυπνα με

κεφάλαιο 39

Όταν πλέον επέστρεψα στην Αθήνα δεν έπετρεψα στον εαυτό μου να χαθεί.Γύρισα στο μικρό μου διαμέρισμα,έψαξα μια δουλεία και άρχισα να επισκέπτομαι τον γυναικολόγο.Και έτσι η καθημερινότητα μου εναλασσόταν μεταξύ δουλείας,σπιτίου και ιατρικών επισκέψεων.Κόντευαν δύο μήνες και ο Στέφανος δεν είχε προσπαθήσει να εποικοινωνήσει μαζί μου.Του έστελνα τακτικα τις εξετάσεις μου αλλα μέχρι εκεί.Είχα βρεί κάποιες παρέες αλλά γενικά δεν ανοιγόμουν εύκολα.Είχα αρχίσει βέβαια να ηρεμώ αλλά το βράδυ ξυπνούσα ακόμα από εφιάλτες.

Μερικές φορές έκανα μεγάλους περιπάτους για να πέρνω καθαρό αέρα.Απο εκεί και πέρα η ζωή μου δεν είχε κάποιο ενδιαφέρον.Μπορεί να μην είχα πρακτικά πέσει σε παραίτηση αλλά συναισθηματικά ένιωθα άδεια.Ένας συνάδελφος μου απο την δουλεία είχε προσπαθήσει να με φλερτάρει αλλά τον είχα αποτρέψει διακριτικά.Σε γενικές γραμμές είχα καλή διάθεση αλλά κάποιες μέρες ξυπνούσα με πραγματική κακή διάθεση.

Μάλλον μια τέτοια μέρα ήταν και η σημερινή καθώς ανοίγοντας τα μάτια μου ένιωσα την κακή διάθεση να με κατακλυζει.Δεν είχα κοιμηθεί καλά το βράδυ,η μέρα ήταν βροχερή και δεν είχα όρεξη να πάω στην δουλεία.Καθώς περνούσε η μέρα η διάθεση μου είχε χειροτερέψει σε τέτοιο βαθμό που ήμουν έτοιμη να βάλω τα κλάματα.Ευτυχώς ο διευθηντης μου έδειχνε κατανόηση και με άφησε να σχολάσω νωρίτερα.Βγένοντας έξω δεν πρόσεξα που πατούσα και ένιωσα να πέφτω πάνω σε κάποιον.

-Συγγνώμη,μουρμούρισα,δεν σας είδα.

-Αλίκη?άκουσα μια φωνή ελαφρώς σοκαρισμένη

-Σταύρο?ρώτησα προσπαθόντας να παραμείνω ψύχραιμη.

-Τι κάνεις?ρώτησε και ήταν φανερό οτί αισθανόταν την ίδια αμηχανία με εμένα.

-Καλά εσύ?,απάντησα καθαρίζοντας τον λαιμό μου και στην συνέχεια συμπλήρωσα,η Έλενα?

-Καλά είμαστε,είπε και παρατήρησα πως το πρόσωπο του έλαμψε όταν ανέφερα το όνομα της.

-Χαίρομαι,απάντησα και του χαμογέλασα ειλικρινά.Στην πραγματικότητα μόλις είχα διαπιστώσει οτί δεν με ενδιέφερε καθόλου το γεγονός οτί ήταν μαζί.Το αντίθετο.Κάποτε αυτοί οι δύο ήταν τα σημαντικότερα πρόσωπα στην ζωή μου.Και ήθελα να είναι και οι δύο ευτηχισμένοι όσο και αν με ειχαν πληγώσει.Παρά το γεγονός οτί δεν ήμουν πία ερωτευμένη με τον Σταύρο τον αγαπούσα κατα κάποιο τρόπο.

-Ξέρεις θα ήθελα να μιλήσουμε Αλίκη,είπε κοιτοντας με αμήχανα,σχετικά με αυτό που συναίβει γιατί εγώ δεν ξεκαθάρισα την θέση μου.

-Σταύρο έγω είμαι εντάξει με αυτό.Δεν θέλω εξηγήσεις.

-Θέλω εγώ όμως να στις δώσω,και η Έλενα.Αλίκη πρέπει να σου εξηγήσω.Να δεις απο την οπτική μου.

-Ξέρω πολλά περισσότερα πράγματα πλέον Σταύρο.Άλλαξαν πολλά στην ζωή μου τα τελευταία δύο χρόνια.Ότι συνέβει ανοίκει στο παρελθόν μου και δεν κρατάω καμία κακία.

-Κοίταξε να δείς πάρε το τηλέφωνο μου και κάλεσε με όποτε θέλεις να μιλήσουμε.Εξάλλου θα ήθελα πολύ να μάθω τα νέα σου,είπε και έδειξε την ελαφρώς φουσκωμένη κοιλία μου.

Του χαμογέλασα και του έγνεψα και αφού του υποσχέθηκα οτί θα μιλήσουμε πήρα τον δρόμο της επιστροφής.Όταν γύρισα στο σπίτι η διάθεση μου ήταν ακόμη πεσμένη.Έκατσα στο καναπέ και έκλεισα τα μάτια μου.Το ήξερα οτί δεν ήθελα να συνεχίστει έτσι η καθημέρινοτητα μου για πολύ καίρο ακόμα.Ήθελα να κάνω κάποιες αλλάγες που δεν είχαν να κάνουν ούτε με τον Στέφανο ούτε με κανέναν.Η ώρα είχε περάσει και έπρεπε να πέσω για ύπνο αλλά πρώτα ήθελα να κάνω κάτί.

Έβγαλα το κινητό μου και κάλεσα έναν αριθμό.

-Έλα Σταύρο θέλω να μιλήσουμε,είπα και αφού κανόνισα να έρθει σπίτι μου αύριο το πρωί έκλεισα το τηλέφωνο και έπεσα για ύπνο.Θα τακτοποιούσα τις εκρεμμότητες μου και μετά θα έκανα αυτό που έπρεπε.

......................................................................................................

Γεία σας κοριτσία τι κάνετε?Όπως καταλαβαίνετε μπαίνουμε σιγά στην τελική ευθεία καθώς σε δύο-τρία κεφάλαια η ιστορία θα έχει τελείωσει.Θα αρχίσει όμως κατευθείαν καινουρια οπότε μην ανησυχείτε..:) !! πολλά φιλίαα