Unutmak İçin Adımlar

107 4 0
                                    

Yazın tatilden artık geriye dönmek zorundaydım. Okulun açılmasına neredeyse 2 haftadan az vardı. Ailemle evimizi taşıyacağımız için erken dönmek zorundaydık. O evin artık bize huzur vermediğini düşünüyorduk, he pardon neden huzursuz olduğunu söylemeyi unuttum. Biz dedem öldükten sonra ananemin yanlız kalmaması için yanımıza almaya karar verdik çünkü kadıncağız kendine önem vermiyordu. Bize hep '' O öldüyse benimde yaşama sevincim de öldü.'' diyordu. Ben ne onu ne kadar sevdiğimi ve yanında olduğumuzu onu hiç bırakmayacağımızı söylesemde lafının arkasında duruyor ve aklından onu çıkartamıyordu. Her konuşmasında dedemin adı geçiyordu. Ananem bir kaç ay bizde kaldı ananemi hiç bu kadar üzgün ve hiç bu kadar hayattan tat almayan biri olarak görmemiştim o aylar haricinde. Yaşam dolu her yere neşe ve sevinç saçan ve birini güldürmek için elinden geleni yapan ve asla bıkmayan biriydi. Ne vardı bu adamdada ananemi bu kadar sevindiriyor ve hayata bağlıyordu diye düşünmeden edemiyordum. Hayat devam ediyor işte ama onun için bitmiş son bulmuştu meğersem onun hayatı dedemmiş. Ananem birkaç ay bizde kaldı demiştim. Okulların kapanmasına 2 hafta varken bir sabah uyandığımda ev hiç olmadığı kadar siyah ve boğucu geldi. Aşağıda annem ile yanında babam annem ağlamakdan gözleri şişmiş babam ise yanında duruyordu. Babama ne oldu ? diye sorduğumda bir cevap alamayınca anneme döndüm ve ona sordum annem ısrarla ağlamaya devam ediyordu. Ananem, ananem nerede ? odasına çıkarken aklımdan geçen düşüncelerin haddi hesabı yoktu sanırım. Hayatın en acı dolu anlarından birinde olsa gerektim o zaman ananeme birşey olmasından korkuyordum ve onu öyle görmekten korkuyordum nasıl olduğunu sormayın siz biliyorsunuz. Odaya girdiğimde ananem mışıl mışıl uyurcasına hiç kıpırdamıyordu. Yanına yaklaştığımda nefes almadığını fark ettim neyse bunları yazarken ağlamak o kadarda zor olmasa gerek çünkü ananem hayatta en değer verdiğim insandı. Hareketleriyle davranışlarıyla huylarıyla hatta duygularıyla bile idolüm olarak gördüğüm kişiydi ona verdiğim değeri kimseye vermediğimi biliyorum. Neyse ona sarılarak ağlamaya başladım onu almaya gelmeden son kez son dakikalar içinde onu görmek ve onun kokusunu ölesiye kadar unutmamak için kokusunu içime çekerek ve hıçkırarak ağlıyordum. Hala daha kokusunu hatırlıyormusun diye sorarsanız kesinlikle cevabını vermekten çekinmem. Aşağıda annemin ağlarkenki hıçkırıkları kupaklarımı delercesine içimi daha çok acıtıyordu. Sanırım daha fazla yazarsam annem odama gelip beni neden ağladığım hakkında soru yağmuruna tutacak. Kısaca herşey bitti herşey geride kaldı. ''Geçmişini unutamayan insanlar geleceğe odaklanamaz.'' sözü benim kısa bir sözüm ve bana göre çok anlamlı bir söz neyse devam edeyim. Farklı bir düşünceye sahip olduğumu söylerler genelde bunun nedeni hakkında hiçbir fikrim yok ve insanlra çok değer veriyosun ve o verdiğin değer kadarda acı çekiyorsun. Dedemi kaybetmem hele ananemi kaybetmem benim içn çok kötü bir durum. Duygu ve hislerimi açıya çıkardı. Hiç önyargılı olmamışımdır herkesi sevmişimdir hatta beni sinir eden yargılayan beni değersizmişim gibi insanlara anlatan ve benimle bir kere bile konuşmadan yapan bir insan. Ama onada değer veriyordum ama başıma ne geldiyse sevmediğim birine bile değer verdiğim için oldu. Ev taşımakta hiçbirşey yapmadığım için bana kızıyorlardı. Aklınıza belki bir soru takılmıştır. Ben öyle hissettim. Ananem öldü ve biz yaz tatiline gittik biliyorum çok saçma ama babam ananemi pek sevmezde bizi eğlendirmek ve onu unutmamız ve birlikte birşey yapmak için götürdü ve başaramadan geriye getirdi bu yüzden o şehirden o evden ve o diyarlardan ayrılarak acıyı geride bırakmayı düşünüyoruz bu yüzden YENİ HAYAT fikrini ortaya koyduk. Evimizi artık taşıdık yeni bir hayatımız var ve geçmişimizi hatırlatacak hiçbir şey yok. Bu yüzden biraz daha şanslıydık çünkü üzülmemek elde değildi bunu bizim yerimizde olsa kim yapmazdı yani ? geçmişin kaçınılmaz olduğunu ve elbet öğreneceklerini biliyordum ama en azından şimdilik kendimi toparlayasaya kadar bir yol olucaktı. Yani bu yeniden doğduğum anlamına geliyordu. Biliyorum, biliyorum sadece bir süreliğine kaçıyorum. Yeni ev, yeni yer ve tabiki yeni okul. Ev taşırken 1 haftayı geride bırakmıştık ve okul kaydımı yaptırmamız gerekiyordu. Buraları pek bilmediğimiz için internetten araştırma yapıp bulmam gerekiyordu. Sabh olduğunda okul kaydımı yaptırmak için okula gidicektik. Sabah bi heycanla uyanmıştım çok yani nasıl diyeyim için kıpır kıpırdı. Yeni okul demek yeni arkadaşlar demekti nasıl olsada. Okulun girişi bile ayrı muazzamdı içini düşünemeden edmiyordum. kapıda sanırım kaydını yenilemek için gelen kızın biri vardı ve bana '' Hey sen kayıt için mi geldin seninle iyi oynanır dedi.'' ne olduğumu bilmedim kısacası ne demek istedin diyince...

Devam edecektir...

YENİ HAYATHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin