Fever Dream // Enhypen.

ᴍʏ ʙᴏᴅʏ ɪꜱ ʙᴜʀɴɪɴɢ ᴜᴘ

ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΑΙΜΑΤΟΣ,ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ ΒΙΑΣ, ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΜΕ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΕΥΘΥΝΗ!

Οκτώ μέρες αργότερα;

{Jeonghye's POV}

Τα αγόρια είχαν επιστρέψει στο Βασίλειο εδώ και περίπου πέντε ημέρες. Τους επισκεπτόμουν καθημερινά, διότι με έστελνε ο πατέρας μου.

Με έστελνε με δώρα.

Φυσικά, επιμένει να στέλνει κάποιον βοηθό του, όμως πάντα προθυμοποιούμαι πρώτη.

Το κλίμα ανάμεσα σε μένα και τα παιδιά, είχε ελαφρώς αλλάξει. Μόνο που η αλλαγή δεν είχε γίνει αντιληπτή από κανέναν, εκτός από εμένα την ίδια φυσικά.

Ούτε ο Sunoo δεν άλλαξε τη συμπεριφορά του μπροστά τους, για να μην καρφώσει τις υποψίες του.

Εκείνο το βράδυ, το βράδυ που ο Sunoo μου κάρφωσε στο μυαλό όλες του τις υποψίες, γύρισα στο σπίτι κατάκοπη. Φοβισμένη. Ιδρωμένη.

Ο πατέρας μου νόμισε πως με έβαλαν να σκάψω.

Κλείστηκα στο δωμάτιο μου και κλείδωσα τη πόρτα, μη έχοντας όρεξη να ξανά αντικρίσω άνθρωπο μπροστά μου.

Έκατσα στο κρεβάτι μου κι άρχισα να αναλογίζομαι τα όσα άκουσα.

Δεν είχα δει τον Heeseung τρία ολόκληρα χρόνια και αυτό που μου πρωτοέδειξε, ήταν η εχθρότητα που έβγαζε απέναντι σε όλους.

Αλλά ο Heeseung δεν ήταν έτσι.

Ήταν ένας από τους μεγάλους μου αδελφούς. Ήταν αυτός που ερχόταν να με βγάλει από το δωμάτιο μου όταν τσακωνόμουν με τον Ni-ki και να με πάει κρυφά να τον συναντήσω για να τα ξανά βρούμε.

Ήταν αυτός που βοήθησε τον Sunghoon να βρει το βραχιόλι με τα λουλούδια που φορώ συνεχώς στο χέρι μου.

Κι ήταν επίσης αυτός που τον βοήθησε να ξεκλέψει λίγα λεπτά από τους μεγάλους, για να μπορέσω να μείνω μόνη μαζί του και να μου δώσει το πολυπόθητο βραχιόλι, πριν φύγει και δε τον ξαναδώ για τρία ολόκληρα χρόνια.

Πως γίνεται το ίδιο άτομο να κατηγορείται για φόνο μέσα στο ίδιο μου το κεφάλι;

Γιατί μέσα στο κεφάλι μου, τίποτα δε φαινόταν απίθανο πλέον.

Ωστόσο, ισχύει πως η συμπεριφορά του ήταν απίστευτα παράξενη τον τελευταίο καιρό...

Δε μιλούσε, κοιτούσε συνεχώς και για πολύ ώρα τα χέρια του, με μια έκφραση πόνου στο πρόσωπο του.