kiraz çiçekleri sana benzer

bir sana kanamadım cân.

—080821"

zihnime üşüşen sis perdeleri
ay'ı bütünüyle deliyor sanki
sayende sâyelerim aydınlanıyor
ve yıldızlar yeryüzünü
yerle bir ediyor.

nasırlı ayaklarını
göğe uzanmış bir
battaniye ile örtüyorum.

karanlık çağı delen
gülüşlerin var bir gece yarısı.

öyle ki gülüşlerinden öpüyorum.

güneş özünde taşıdığın
hikmeti selamlıyor.

eteklerimin ucu ardımdan
gelen sana açıyor yolları ve
ben, siyaha boyanıyorum.

beyaz orkidelerimi
sana saklıyorum cân
yeniden ve yeniden
avuçlarken dünyanın
bu âh dolu karanlığını.

sanma ki ben yok oluyorum
öyle ya, yeniden ve yeniden doğuyorum.

hiçbir insanoğlu olmasın ki
yaşarken ölsün karanlık
suların çağlayan karınlarında.

günden güne ölüyorum
sen yaşıyor olduğumu
tasvir ederken zihnine
iliştirdiğin anılarımızla.

yüreğinde
yaşayacağım
daima.

kavuştuğumuz her bir
vakit yalvaracağım zamana
ve sarılacağız kanadıklarımızla
kanmaya çalıştıklarımıza.